Gondolas9
20 juni 2010, 16:15
Het was zondag.
Haar nachtpon was een beetje omhooggeschoven, en hij had zijn hand op de binnenkant van haar dij gelegd. Ze had niet gereageerd.
Hij lag op zijn rug. Ze had zijn pyjamabroek naar beneden gestroopt, en het doosje kleenex op het nachtkastje gezet. Hij had zelf zijn pyjamajasje uitgetrokken. Anders werd het zo’n kliederboel. En ook, hij vond het prettig als zijn tepels gestreeld werden. Maar zo hoog kwam zij nooit meer.
Haar rechterhand omvatte zachtknedend zijn balzak. Met de nagels van haar linkerduim en middenvinger trok ze tergend traag zijn eikel bloot. Haar wijsvinger verspreidde cirkeltjes van voorvocht. Zijn eikel glom ervan.
Ze wist precies hoe het moest. De lichte druk op zijn ballen en het samenspel van haar vingers en nagels op en om zijn eikel en schacht deden hem alles vergeten in één grote tinteling van zijn onderlijf. Ze had het karwei zo geklaard.
Ze nam wat tissues om het sperma van haar handen te vegen.
‘Jij ook?’
Hij depte de klodders uit zijn navel.
‘Breng je ook croissants mee voor de brunch?’
Hij keek naar zichzelf, naar wat er nog over was van zijn erectie, en hij voelde zich triest. Ze lag naast hem, onbeschrijfelijk mooi, maar lichtjaren ver weg.
Hij miste iets. Een vrouw die hij mocht begeren. Een vrouw die hem begeerde. Hij miste vroeger, toen hij achteraf op zijn rug lag, zijn gezicht nog plakkerig van haar warme vrouwelijkheid. En hij miste haar warme mond. Op zijn lippen en rond zijn eikel. Hij miste haar geur en haar belovende vochtigheid.
Het had hem tot D.I.Y. gebracht, als aanvulling op het zondagritueel. Hij had foto’s en filmpjes gedownload. Van godinnen zoals Chiara en Verunka. Goddelijk mooie vrouwen. Hij keek graag naar hen. Met erectie en al. Zo nu en dan trok hij zich af. Al bij al niet echt bevredigend.
Zou hij meer durven? Zijn onderbuikgevoel zei ja. Zijn verstand zei nee. Ja won.
Ze zat geknield voor hem. Ze was hem aan het pijpen mét. Zonder durfde hij niet. Ze was fake-blond, met fiere tietjes. In de spiegel zag hij haar heupen en haar strakke billen. En zijn eigen lijf. Een pijnlijke dissonant. Wat doe ik hier dacht hij ineens. En verslapte.
Er ontbrak iets. Tederheid. Zachtheid. Een liefdevolle aanraking. Vertrouwen. Hij wist het niet.
Hij ging niet meer terug.
Gelukkig was er virtuele seks. Hij merkte dat hij er van genoot om met rode oortjes te lezen wat anderen te vertellen hadden over hun seksavonturen. Al dan niet verzonnen.
Hij nestelde zich op IJsberenforum. Met wat onzinberichtjes was hij al snel een echte ijsbeer.
Wat zou hij Willem dit keer schrijven? ‘IJsberenforum is een Second Life afrukplek voor losers’. Dat was best provocerend. Dat zou wel wat reacties losweken. Van Willem als hij het per IM zou sturen, en van een hoop andere beertjes als hij het op het forum zou durven plaatsen.
Wat zou hij doen? Zou hij het aandurven? Hij liet de droë steen even ronddraaien in zijn glas. Het was leuk zijn vingertje omhoog te houden naar al die beren die een ander vingertje (oeps vinger!!!!) omhoog hielden. En te zien hoe ze spartelden. Als ze eerlijk waren wisten ze dat hij gelijk had. Soms gaven ze het ook toe. Vooral per IM. Dat ze iets zochten wat niet te vinden was. Dat de vriendschap maar vijftig euro lang duurde. En dat de seks wende. Dat het altijd meer moest zijn om hetzelfde te zijn, en dat het dan toch nog altijd minder was.
Welk topic zou hij nu even gaan lezen? GT was stilaan wel een beetje passé. Ondanks A2 zijn advertorials.
Misschien even die Partytreffs. Hoe zou dat zijn, seks op zo’n Spielwiese? Daar had hij nog niet op gekickt.
Hij klikte.
Al snel groeide er iets moois.
Haar nachtpon was een beetje omhooggeschoven, en hij had zijn hand op de binnenkant van haar dij gelegd. Ze had niet gereageerd.
Hij lag op zijn rug. Ze had zijn pyjamabroek naar beneden gestroopt, en het doosje kleenex op het nachtkastje gezet. Hij had zelf zijn pyjamajasje uitgetrokken. Anders werd het zo’n kliederboel. En ook, hij vond het prettig als zijn tepels gestreeld werden. Maar zo hoog kwam zij nooit meer.
Haar rechterhand omvatte zachtknedend zijn balzak. Met de nagels van haar linkerduim en middenvinger trok ze tergend traag zijn eikel bloot. Haar wijsvinger verspreidde cirkeltjes van voorvocht. Zijn eikel glom ervan.
Ze wist precies hoe het moest. De lichte druk op zijn ballen en het samenspel van haar vingers en nagels op en om zijn eikel en schacht deden hem alles vergeten in één grote tinteling van zijn onderlijf. Ze had het karwei zo geklaard.
Ze nam wat tissues om het sperma van haar handen te vegen.
‘Jij ook?’
Hij depte de klodders uit zijn navel.
‘Breng je ook croissants mee voor de brunch?’
Hij keek naar zichzelf, naar wat er nog over was van zijn erectie, en hij voelde zich triest. Ze lag naast hem, onbeschrijfelijk mooi, maar lichtjaren ver weg.
Hij miste iets. Een vrouw die hij mocht begeren. Een vrouw die hem begeerde. Hij miste vroeger, toen hij achteraf op zijn rug lag, zijn gezicht nog plakkerig van haar warme vrouwelijkheid. En hij miste haar warme mond. Op zijn lippen en rond zijn eikel. Hij miste haar geur en haar belovende vochtigheid.
Het had hem tot D.I.Y. gebracht, als aanvulling op het zondagritueel. Hij had foto’s en filmpjes gedownload. Van godinnen zoals Chiara en Verunka. Goddelijk mooie vrouwen. Hij keek graag naar hen. Met erectie en al. Zo nu en dan trok hij zich af. Al bij al niet echt bevredigend.
Zou hij meer durven? Zijn onderbuikgevoel zei ja. Zijn verstand zei nee. Ja won.
Ze zat geknield voor hem. Ze was hem aan het pijpen mét. Zonder durfde hij niet. Ze was fake-blond, met fiere tietjes. In de spiegel zag hij haar heupen en haar strakke billen. En zijn eigen lijf. Een pijnlijke dissonant. Wat doe ik hier dacht hij ineens. En verslapte.
Er ontbrak iets. Tederheid. Zachtheid. Een liefdevolle aanraking. Vertrouwen. Hij wist het niet.
Hij ging niet meer terug.
Gelukkig was er virtuele seks. Hij merkte dat hij er van genoot om met rode oortjes te lezen wat anderen te vertellen hadden over hun seksavonturen. Al dan niet verzonnen.
Hij nestelde zich op IJsberenforum. Met wat onzinberichtjes was hij al snel een echte ijsbeer.
Wat zou hij Willem dit keer schrijven? ‘IJsberenforum is een Second Life afrukplek voor losers’. Dat was best provocerend. Dat zou wel wat reacties losweken. Van Willem als hij het per IM zou sturen, en van een hoop andere beertjes als hij het op het forum zou durven plaatsen.
Wat zou hij doen? Zou hij het aandurven? Hij liet de droë steen even ronddraaien in zijn glas. Het was leuk zijn vingertje omhoog te houden naar al die beren die een ander vingertje (oeps vinger!!!!) omhoog hielden. En te zien hoe ze spartelden. Als ze eerlijk waren wisten ze dat hij gelijk had. Soms gaven ze het ook toe. Vooral per IM. Dat ze iets zochten wat niet te vinden was. Dat de vriendschap maar vijftig euro lang duurde. En dat de seks wende. Dat het altijd meer moest zijn om hetzelfde te zijn, en dat het dan toch nog altijd minder was.
Welk topic zou hij nu even gaan lezen? GT was stilaan wel een beetje passé. Ondanks A2 zijn advertorials.
Misschien even die Partytreffs. Hoe zou dat zijn, seks op zo’n Spielwiese? Daar had hij nog niet op gekickt.
Hij klikte.
Al snel groeide er iets moois.