Willem2
8 juli 2006, 13:42
Er wordt toch gezegd dat er niet zoveel vrouwenhandel is dan eerst werd gesuggereerd :
Bron : Volkskrant.nl
Achtergrond Van onze correspondent Sander van Walsum
BERLIJN - De Duitsers zijn opgetogen na het onverwachte succes van het WK. Qua sport, commercie en veiligheid pakte het boven verwachting goed uit. Gaat dit nationaal optimisme beklijven?
Print
Nieuwsbrieven
E-mail dit artikel
Meer over dit onderwerp
Stuur me mail over
UitlegDe WK-euforie in Duitsland heeft zelfs niet willen wijken voor de nederlaag van het nationaal elftal tegen Italië. De ongebroken moraal uit zich in mededelingen en vragen waarmee je deze dagen wordt geconfronteerd. Zoals: ‘Het gaat goed hè?’ Of – zodra je als buitenlander bent geïdentificeerd: ‘Vindt u ons nu óók aardig?’
Bij de bakker gaf een klant de exotische opvatting ten beste dat God tóch bestaat, en dat Hij de Duitsers lief heeft. ‘Jawohl’, viel een van de omstanders hem bij. ‘Misschien ís God zelfs een Duitser.’ Maar dit ging de verkoopster toch te ver. Met uitingen van Duitse zelfliefde moet je erg uitkijken. Vooral in Duitsland, waarvan de bewoners hebben geleerd zichzelf niet op voorhand te vertrouwen.
Dat neemt niet weg dat de Bondsrepubliek zichzelf meer nationale uitbundigheid toestaat dan ooit tevoren. Zeker nadat ze heeft kunnen vaststellen dat ‘het buitenland’ – het referentiekader waaraan Duitsers hun eigen handelen plegen te toetsen – geen bezwaar heeft tegen vlagvertoon en de derde strofe van het Deutschlandlied. Integendeel. Het wordt hun gegund dat zij zich eindelijk eens rondom de nationale symbolen kunnen scharen die de bewogen geschiedenis hebben overleefd.
Ook veel in Duitsland levende Turken rijden rond met Duitse vlaggetjes – soms wel vier per auto. Daarmee is de onschuld van het verschijnsel getypeerd, betogen de nationale psychologen in ongewone eendracht. Wat zij nog níet aandurven, is het verschijnsel als nationalisme of chauvinisme omschrijven. Wat elders wel zo heet, heet in Duitsland ‘patriottisme’. En daarmee kan iedereen leven. Met uitzondering van een enkele linkse grijsaard die Duitsland voor ‘post-nationalistisch’ hield.
De loutering die Duitsland heeft ondergaan, is dat de sombere verwachtingen van het WK op alle punten zijn gelogenstraft. Waar voorpret mocht worden verwacht, heerste – gewoontegetrouw – fatalisme over de komende rampspoed. Men leek het oud-bondskanselier Gerhard Schröder (ooit een verdienstelijk amateurvoetballer) met terugwerkende kracht kwalijk te nemen dat hij zich voor de Duitse WK-kandidatuur had beijverd.
Met het Duits nationaal elftal zou het, zo luidde de algemene verwachting, niets worden omdat trainer Jürgen Klinsmann zich te veel ophield in zijn geliefde Californië, en zijn onervaren ploeg ook nog eens volgens een nieuw concept wilde laten spelen. De WK-mascotte Goleo werd bespot omdat hij geen broekje aanhad – wat kennelijk heel onbetamelijk werd geacht voor een pluchen leeuw.
De helft van de stadions voldeed niet aan de veiligheidseisen van de Duitse consumentenbond. De Bondsdag debatteerde over de vraag of de voltallige Duitse politiekorps gedurende het WK door het leger moest worden geassisteerd. Sommige delen van Berlijn en Brandenburg werden niet veilig geacht voor zwarten en homo’s. Extreem-rechts zou zich gaan roeren. Het ticketsysteem zou tot publieke verontwaardiging leiden. En de public viewing sites in de twaalf WK-steden zouden dienst doen als slagveld van rivaliserende supporters.
Geen van deze scenario’s heeft zich voltrokken. Zelfs de gevreesde hausse van (dwang-) prostitutie en andere vormen van commercieel parasitisme zijn uitgebleven. Bovendien is het vanaf 7 juni onafgebroken stralend weer geweest in Duitsland. Hetgeen de nationale gewetensvraag wettigt: zijn we in het algemeen niet veel te somber op de hand? Na een geslaagd toernooi kan die vraag slechts bevestigend worden beantwoord.
Maar is dat ook maandag nog het geval, als de lege bierblikjes en de hotdogverpakkingen moeten worden opgeruimd die de fans op de public viewing sites in Berlijn hebben achtergelaten? Of in september, als de regering haar vreugdeloze gezoek naar kleine compromissen heeft hervat, en de eerste najaarsregens over het land zijn uitgestort?
Een zekere ontnuchtering zal ongetwijfeld intreden. Maar het zelfbeeld van de WK-weken is Duitsland dermate goed bevallen, dat het iets van de huidige uitzonderingstoestand zal behouden. Duitsland heeft er blijk van gegeven een complexe logistieke operatie tot een goed einde te kunnen brengen. En de werkwijze van Klinsmann – eigenzinnig, resultaatgericht, onorthodox – wordt de politiek en het bedrijfsleven ten voorbeeld gesteld.
De resultaten zijn nu al zichtbaar. In de meeste deelstaten zullen de winkelsluitingstijden, die met het oog op het WK waren verruimd, daarna niet meer worden genormaliseerd. En in Dortmund blijft de Biernotdienst, die buiten kantooruren bier bij grote afnemers bezorgt, ook ná het WK in bedrijf.
Roger Cohen, columnist van de International Herald Tribune, meent getuige te zijn van de geboorte van de ‘flexi-Duitser’. Duitsland verkoopt zichzelf als Land der Ideeën of als cool Germany. Wat daaronder moet worden verstaan, heeft het de afgelopen maand laten zien.
Nu nog op zoek naar de Flexi-Duitser :cool: :green_smi ........................
Willem2 :wink:
Bron : Volkskrant.nl
Achtergrond Van onze correspondent Sander van Walsum
BERLIJN - De Duitsers zijn opgetogen na het onverwachte succes van het WK. Qua sport, commercie en veiligheid pakte het boven verwachting goed uit. Gaat dit nationaal optimisme beklijven?
Nieuwsbrieven
E-mail dit artikel
Meer over dit onderwerp
Stuur me mail over
UitlegDe WK-euforie in Duitsland heeft zelfs niet willen wijken voor de nederlaag van het nationaal elftal tegen Italië. De ongebroken moraal uit zich in mededelingen en vragen waarmee je deze dagen wordt geconfronteerd. Zoals: ‘Het gaat goed hè?’ Of – zodra je als buitenlander bent geïdentificeerd: ‘Vindt u ons nu óók aardig?’
Bij de bakker gaf een klant de exotische opvatting ten beste dat God tóch bestaat, en dat Hij de Duitsers lief heeft. ‘Jawohl’, viel een van de omstanders hem bij. ‘Misschien ís God zelfs een Duitser.’ Maar dit ging de verkoopster toch te ver. Met uitingen van Duitse zelfliefde moet je erg uitkijken. Vooral in Duitsland, waarvan de bewoners hebben geleerd zichzelf niet op voorhand te vertrouwen.
Dat neemt niet weg dat de Bondsrepubliek zichzelf meer nationale uitbundigheid toestaat dan ooit tevoren. Zeker nadat ze heeft kunnen vaststellen dat ‘het buitenland’ – het referentiekader waaraan Duitsers hun eigen handelen plegen te toetsen – geen bezwaar heeft tegen vlagvertoon en de derde strofe van het Deutschlandlied. Integendeel. Het wordt hun gegund dat zij zich eindelijk eens rondom de nationale symbolen kunnen scharen die de bewogen geschiedenis hebben overleefd.
Ook veel in Duitsland levende Turken rijden rond met Duitse vlaggetjes – soms wel vier per auto. Daarmee is de onschuld van het verschijnsel getypeerd, betogen de nationale psychologen in ongewone eendracht. Wat zij nog níet aandurven, is het verschijnsel als nationalisme of chauvinisme omschrijven. Wat elders wel zo heet, heet in Duitsland ‘patriottisme’. En daarmee kan iedereen leven. Met uitzondering van een enkele linkse grijsaard die Duitsland voor ‘post-nationalistisch’ hield.
De loutering die Duitsland heeft ondergaan, is dat de sombere verwachtingen van het WK op alle punten zijn gelogenstraft. Waar voorpret mocht worden verwacht, heerste – gewoontegetrouw – fatalisme over de komende rampspoed. Men leek het oud-bondskanselier Gerhard Schröder (ooit een verdienstelijk amateurvoetballer) met terugwerkende kracht kwalijk te nemen dat hij zich voor de Duitse WK-kandidatuur had beijverd.
Met het Duits nationaal elftal zou het, zo luidde de algemene verwachting, niets worden omdat trainer Jürgen Klinsmann zich te veel ophield in zijn geliefde Californië, en zijn onervaren ploeg ook nog eens volgens een nieuw concept wilde laten spelen. De WK-mascotte Goleo werd bespot omdat hij geen broekje aanhad – wat kennelijk heel onbetamelijk werd geacht voor een pluchen leeuw.
De helft van de stadions voldeed niet aan de veiligheidseisen van de Duitse consumentenbond. De Bondsdag debatteerde over de vraag of de voltallige Duitse politiekorps gedurende het WK door het leger moest worden geassisteerd. Sommige delen van Berlijn en Brandenburg werden niet veilig geacht voor zwarten en homo’s. Extreem-rechts zou zich gaan roeren. Het ticketsysteem zou tot publieke verontwaardiging leiden. En de public viewing sites in de twaalf WK-steden zouden dienst doen als slagveld van rivaliserende supporters.
Geen van deze scenario’s heeft zich voltrokken. Zelfs de gevreesde hausse van (dwang-) prostitutie en andere vormen van commercieel parasitisme zijn uitgebleven. Bovendien is het vanaf 7 juni onafgebroken stralend weer geweest in Duitsland. Hetgeen de nationale gewetensvraag wettigt: zijn we in het algemeen niet veel te somber op de hand? Na een geslaagd toernooi kan die vraag slechts bevestigend worden beantwoord.
Maar is dat ook maandag nog het geval, als de lege bierblikjes en de hotdogverpakkingen moeten worden opgeruimd die de fans op de public viewing sites in Berlijn hebben achtergelaten? Of in september, als de regering haar vreugdeloze gezoek naar kleine compromissen heeft hervat, en de eerste najaarsregens over het land zijn uitgestort?
Een zekere ontnuchtering zal ongetwijfeld intreden. Maar het zelfbeeld van de WK-weken is Duitsland dermate goed bevallen, dat het iets van de huidige uitzonderingstoestand zal behouden. Duitsland heeft er blijk van gegeven een complexe logistieke operatie tot een goed einde te kunnen brengen. En de werkwijze van Klinsmann – eigenzinnig, resultaatgericht, onorthodox – wordt de politiek en het bedrijfsleven ten voorbeeld gesteld.
De resultaten zijn nu al zichtbaar. In de meeste deelstaten zullen de winkelsluitingstijden, die met het oog op het WK waren verruimd, daarna niet meer worden genormaliseerd. En in Dortmund blijft de Biernotdienst, die buiten kantooruren bier bij grote afnemers bezorgt, ook ná het WK in bedrijf.
Roger Cohen, columnist van de International Herald Tribune, meent getuige te zijn van de geboorte van de ‘flexi-Duitser’. Duitsland verkoopt zichzelf als Land der Ideeën of als cool Germany. Wat daaronder moet worden verstaan, heeft het de afgelopen maand laten zien.
Nu nog op zoek naar de Flexi-Duitser :cool: :green_smi ........................
Willem2 :wink: