Wijze grijze
27 juli 2012, 01:55
Andrea werkt nu op nummer 9, nadat ze eerst enkele dagen op nr 17 gewerkt heeft.
A new girl in the street op nummer 17, sinds 19-07, de dag waarop ik haar bezocht. Het beste is ze te herkennen door eerst nog eens Leonardo da Vinci’s schilderij van Mona Lisa te bekijken. Andrea heeft eenzelfde ondoorgrondelijk gezicht en ook zulke lange zwarte haren. Wat trok me aan haar aan? Haar blik die een zekere ongenaakbaarheid en nieuwsgierigheid uitstraalde? Voor de rest ziet ze er niet echt bijzonder uit. Communicatie was niet mogelijk, ze spreekt alleen Roemeens. Haar lichaam verhult ze in een vrij onelegant jurkje. Op de kamer bleek dat ze waarschijnlijk nog niet zo lang geleden bevallen is, omdat haar buik nog niet terug in vorm was. Wilde daarom eigenlijk de kamer verlaten, maar zij begon me heel teder te tongzoenen en daalde langzaam naar Wijze Stijve af voor een geweldige PZC sessie.
Was het haar onbekendheid met het standaardpakket of was het de beruchte klik die ik zo graag zie ontstaan? In ieder geval bleef ze me maar oraal doorverwennen en ondanks mijn waarschuwing (want zo correct ben ik wel) ging ze door totdat mijn nakomelingen in haar mondje eindigden. Waarom heb ik in eerste instantie toch voor haar gekozen? Ik denk vanwege het mystieke en vanwege een bepaalde hulpeloosheid die ze uitstraalde. Wie haar ook bezoekt, vraag ik om er voorzichtig mee om te gaan. Andrea verdient het om langzaam en rustig benaderd te worden.
Uiteraard zie ik jullie reacties en verdere bijdragen hier graag tegemoet.
Zondag 22.07. Ze werkt nu op nummer 9
En meteen nog een update van 26.07: Andrea heeft het er welgeteld één week uitgehouden. Ik heb haar vanavond weer bezocht en wellicht haar laatste sessie meegemaakt. Morgen gaat ze terug naar Roemenië. Dit was een niet zo prettige ervaring voor haar en ik hoop dat ze het (indien enigszins mogelijk) kan verdringen (vergeten zal onmogelijk zijn). Ondanks het feit dat ik haar alle succes voor de rest van haar leven wenste (met gebaren- en ogentaal) en ik niet per se met haar de kamer op hoefde, wilde ze toch dat ik mee naar de kamer ging: een herhaling van vorige week, maar deze keer met nog meer gevoel. (zonder dat er één woord werd gesproken). Knielend voor me nam ze weer alles in haar mondje op terwijl ze me met een melancholische en licht droevige blik bleef aankijken. Normaal bedank ik me bij een meid, maar zij zei heel lief en dankbaar “mulce mesc” tegen mij. Kippenvel!! :rolleyes:
Heel graag zou ik willen weten of iemand van jullie lezers haar ook heeft mogen ervaren.
@admin.: Laat nog maar even staan om reacties af te wachten.
A new girl in the street op nummer 17, sinds 19-07, de dag waarop ik haar bezocht. Het beste is ze te herkennen door eerst nog eens Leonardo da Vinci’s schilderij van Mona Lisa te bekijken. Andrea heeft eenzelfde ondoorgrondelijk gezicht en ook zulke lange zwarte haren. Wat trok me aan haar aan? Haar blik die een zekere ongenaakbaarheid en nieuwsgierigheid uitstraalde? Voor de rest ziet ze er niet echt bijzonder uit. Communicatie was niet mogelijk, ze spreekt alleen Roemeens. Haar lichaam verhult ze in een vrij onelegant jurkje. Op de kamer bleek dat ze waarschijnlijk nog niet zo lang geleden bevallen is, omdat haar buik nog niet terug in vorm was. Wilde daarom eigenlijk de kamer verlaten, maar zij begon me heel teder te tongzoenen en daalde langzaam naar Wijze Stijve af voor een geweldige PZC sessie.
Was het haar onbekendheid met het standaardpakket of was het de beruchte klik die ik zo graag zie ontstaan? In ieder geval bleef ze me maar oraal doorverwennen en ondanks mijn waarschuwing (want zo correct ben ik wel) ging ze door totdat mijn nakomelingen in haar mondje eindigden. Waarom heb ik in eerste instantie toch voor haar gekozen? Ik denk vanwege het mystieke en vanwege een bepaalde hulpeloosheid die ze uitstraalde. Wie haar ook bezoekt, vraag ik om er voorzichtig mee om te gaan. Andrea verdient het om langzaam en rustig benaderd te worden.
Uiteraard zie ik jullie reacties en verdere bijdragen hier graag tegemoet.
Zondag 22.07. Ze werkt nu op nummer 9
En meteen nog een update van 26.07: Andrea heeft het er welgeteld één week uitgehouden. Ik heb haar vanavond weer bezocht en wellicht haar laatste sessie meegemaakt. Morgen gaat ze terug naar Roemenië. Dit was een niet zo prettige ervaring voor haar en ik hoop dat ze het (indien enigszins mogelijk) kan verdringen (vergeten zal onmogelijk zijn). Ondanks het feit dat ik haar alle succes voor de rest van haar leven wenste (met gebaren- en ogentaal) en ik niet per se met haar de kamer op hoefde, wilde ze toch dat ik mee naar de kamer ging: een herhaling van vorige week, maar deze keer met nog meer gevoel. (zonder dat er één woord werd gesproken). Knielend voor me nam ze weer alles in haar mondje op terwijl ze me met een melancholische en licht droevige blik bleef aankijken. Normaal bedank ik me bij een meid, maar zij zei heel lief en dankbaar “mulce mesc” tegen mij. Kippenvel!! :rolleyes:
Heel graag zou ik willen weten of iemand van jullie lezers haar ook heeft mogen ervaren.
@admin.: Laat nog maar even staan om reacties af te wachten.