Toulouse-Lautrec
11 januari 2013, 07:44
maandag 14 januari 2013, 20.25 uur Ned. 2
3369
Bestrijding van mensenhandel staat hoog op de politieke agenda, maar de vele regels maken het voor de gedreven rechercheurs Ed en zijn collega’s van het opsporingsteam van Commerciële Zeden in Den Haag juist moeilijk om daders achter de tralies te krijgen. Aangetrokken door de spanning die het werk omgeeft, legt filmmaker Roy Dames de weerbarstige realiteit van de Haagse aanpak van vrouwenhandel bloot. Het is er een van tegenstellingen en obstakels, waarin de kloof tussen het papier en de echte wereld groot is. Wat drijft de rechercheurs?
De Doublet-en Geleenstraat, de twee onheilspellende straten van de Haagse hoerenbuurt, zijn het werkterrein van Opsporingsteam Mensenhandel van Politiebureau Jan Hendrikstraat. Hier gaan Ed, Frans & Anita de strijd aan met gedwongen prostitutie.
Mensenhandel is een belangrijk politiek speerpunt, omgeven door vele tijdrovende en misbruik gevoelige regelingen en procedures. Regels die een effectieve opsporing van seksuele uitbuiting van vrouwen in de weg zitten. Criminele organisaties achter vrouwenhandel worden steeds professioneler en gewelddadiger, en een groot deel van de prostitutie begeeft zich naar een onzichtbare wereld. Het is dit spanningsveld waarin het team zich staande moet houden en geacht wordt resultaat te boeken.
In plaats van de slachtoffers te overtuigen aangifte te doen heeft het team een unieke aanpak van persoonlijk contact en samenwerking. Geduldig winnen ze het vertrouwen van de, meestal buitenlandse, meisjes. De samenwerking bestaat er uit dat bordeelhouders hun nieuwe meisjes door hen laten controleren in ruil voor hun bordeelvergunning. Deze ‘Haagse Methode’ lijkt te werken, maar laat ook zien wat er mankeert aan de door hogerhand opgelegde regelgeving en procedures. Politieke ambities en lage straffen frustreren het team. Maar vooral de papieren rompslomp waardoor de echte zaken blijven liggen zit hen dwars: Het opsporingsteam heeft te maken met echte mensen, slachtoffers, geen dossiers. Zonder vertrouwen en samenwerking geen aangifte, zonder aangifte geen zaak.
Bureaucratie, taalbarrières, cultuurverschillen, slachtoffers die zichzelf geen slachtoffer vinden… regelmatig bevinden de rechercheurs zich in een spagaat. Ingewikkelde zaken, met weinig kans van slagen. Hoe ver kun je gaan in het contact met de vrouwen, waar begint en eindigt ‘helpen’? Hoe verhoud je je tot wreedheden? Hoe ga je om met die tegenstrijdigheden en ongerijmdheden? Maar het doel, het bestrijden van het seksueel uitbuiten van vrouwen hebben ze altijd voor ogen. "Soms heb je een succesje".
I.h.k.v. Teledoc, een coproductie van KeyDocs en de NCRV, i.s.m.het CoBOen het Filmfonds
http://dokument.ncrv.nl/pagina/sekspolitie
3369
Bestrijding van mensenhandel staat hoog op de politieke agenda, maar de vele regels maken het voor de gedreven rechercheurs Ed en zijn collega’s van het opsporingsteam van Commerciële Zeden in Den Haag juist moeilijk om daders achter de tralies te krijgen. Aangetrokken door de spanning die het werk omgeeft, legt filmmaker Roy Dames de weerbarstige realiteit van de Haagse aanpak van vrouwenhandel bloot. Het is er een van tegenstellingen en obstakels, waarin de kloof tussen het papier en de echte wereld groot is. Wat drijft de rechercheurs?
De Doublet-en Geleenstraat, de twee onheilspellende straten van de Haagse hoerenbuurt, zijn het werkterrein van Opsporingsteam Mensenhandel van Politiebureau Jan Hendrikstraat. Hier gaan Ed, Frans & Anita de strijd aan met gedwongen prostitutie.
Mensenhandel is een belangrijk politiek speerpunt, omgeven door vele tijdrovende en misbruik gevoelige regelingen en procedures. Regels die een effectieve opsporing van seksuele uitbuiting van vrouwen in de weg zitten. Criminele organisaties achter vrouwenhandel worden steeds professioneler en gewelddadiger, en een groot deel van de prostitutie begeeft zich naar een onzichtbare wereld. Het is dit spanningsveld waarin het team zich staande moet houden en geacht wordt resultaat te boeken.
In plaats van de slachtoffers te overtuigen aangifte te doen heeft het team een unieke aanpak van persoonlijk contact en samenwerking. Geduldig winnen ze het vertrouwen van de, meestal buitenlandse, meisjes. De samenwerking bestaat er uit dat bordeelhouders hun nieuwe meisjes door hen laten controleren in ruil voor hun bordeelvergunning. Deze ‘Haagse Methode’ lijkt te werken, maar laat ook zien wat er mankeert aan de door hogerhand opgelegde regelgeving en procedures. Politieke ambities en lage straffen frustreren het team. Maar vooral de papieren rompslomp waardoor de echte zaken blijven liggen zit hen dwars: Het opsporingsteam heeft te maken met echte mensen, slachtoffers, geen dossiers. Zonder vertrouwen en samenwerking geen aangifte, zonder aangifte geen zaak.
Bureaucratie, taalbarrières, cultuurverschillen, slachtoffers die zichzelf geen slachtoffer vinden… regelmatig bevinden de rechercheurs zich in een spagaat. Ingewikkelde zaken, met weinig kans van slagen. Hoe ver kun je gaan in het contact met de vrouwen, waar begint en eindigt ‘helpen’? Hoe verhoud je je tot wreedheden? Hoe ga je om met die tegenstrijdigheden en ongerijmdheden? Maar het doel, het bestrijden van het seksueel uitbuiten van vrouwen hebben ze altijd voor ogen. "Soms heb je een succesje".
I.h.k.v. Teledoc, een coproductie van KeyDocs en de NCRV, i.s.m.het CoBOen het Filmfonds
http://dokument.ncrv.nl/pagina/sekspolitie