bergm550
7 december 2013, 14:27
Ik zit nu in de trein naar Venlo onderweg naar GT. Ik had mijn aansluiting gemist in Eindhoven en moest een half uur wachten op de volgende trein naar Venlo. Ik besloot even naar de McDonald's te lopen voor een hamburger. Deze ligt vlakbij het station in het centrum tegenover de Bijenkorf. Ik stond in de rij te wachten en het was erg druk.
Komt er ineens een gozer naast me staan, waarvan ik de indruk had dat hij wilde gaan voordringen. Toen ik aan de beurt was, wilde ik naar voren stappen, gaat die gozer ineens voor me staan. Ik had hem al bij de deur Russisch horen spreken. Normaal gesproken ben ik een angsthaas en zeg ik er niets van. Het is de ruzie niet waard.
Maar dit keer knapte er iets in mij. Ik voelde een woede-aanval opkomen. Ik pakte die gozer bij zijn arm en zei: "It is my turn. You wait in line just like everybody else." Daarna trok ik hem naar achter. De cassière keek me verschrikt aan en vroeg wat ik wilde bestellen. Ik zei een hamburger en een cola om mee te nemen.
Die gozer stond nog achter mij en had me een mes in de rug kunnen steken. Maar ik voelde op dat moment geen enkele emoties. Ik voelde een heel koud gevoel. Nadat ik mijn bestelling had ontvangen, ben ik terug naar de trein gelopen.
Na deze gebeurtenis had ik gemengde gevoelens. Aan de ene kant blij dat ik die gozer had aangesproken en aan de andere kant geschrokken van de woede die ik voelde. Normaal gesproken ben ik een angsthaas en ga ik dit soort problemen altijd uit de weg. Maar dit keer knapte er iets in mij. Ik ben nu weer een beetje tot rust gekomen. In ieder geval een ervaring rijker. Maar de volgende keer houd ik toch maar weer wijzelijk mijn mond dicht.
Komt er ineens een gozer naast me staan, waarvan ik de indruk had dat hij wilde gaan voordringen. Toen ik aan de beurt was, wilde ik naar voren stappen, gaat die gozer ineens voor me staan. Ik had hem al bij de deur Russisch horen spreken. Normaal gesproken ben ik een angsthaas en zeg ik er niets van. Het is de ruzie niet waard.
Maar dit keer knapte er iets in mij. Ik voelde een woede-aanval opkomen. Ik pakte die gozer bij zijn arm en zei: "It is my turn. You wait in line just like everybody else." Daarna trok ik hem naar achter. De cassière keek me verschrikt aan en vroeg wat ik wilde bestellen. Ik zei een hamburger en een cola om mee te nemen.
Die gozer stond nog achter mij en had me een mes in de rug kunnen steken. Maar ik voelde op dat moment geen enkele emoties. Ik voelde een heel koud gevoel. Nadat ik mijn bestelling had ontvangen, ben ik terug naar de trein gelopen.
Na deze gebeurtenis had ik gemengde gevoelens. Aan de ene kant blij dat ik die gozer had aangesproken en aan de andere kant geschrokken van de woede die ik voelde. Normaal gesproken ben ik een angsthaas en ga ik dit soort problemen altijd uit de weg. Maar dit keer knapte er iets in mij. Ik ben nu weer een beetje tot rust gekomen. In ieder geval een ervaring rijker. Maar de volgende keer houd ik toch maar weer wijzelijk mijn mond dicht.