Willem2
5 november 2006, 02:10
Bron : AD.nl
Vrouwen die geen orgasme kunnen bereiken, voelen zich vaak ongelukkig en boos. Zoekend naar hun hoogtepunt komen zij voor hulp in groepen bijeen. ‘De sfeer is stimulerend.’
Anneke (33) beleeft weinig plezier aan seks. Een orgasme heeft ze nooit ervaren en dat maakt haar boos en jaloers op haar vriend, op wie ze - erkent ze schoorvoetend - eigenlijk helemaal niet verliefd is. Maar ze durft hem niet los te laten uit angst voor eenzaamheid.
José is 28, alleenstaand, en sinds een paar maanden stapeldol op een Spanjaard. Hij wilde al meteen met haar vrijen. Zij wilde ook wel, maar blokkeerde toen haar vriend nogal onstuimig te werk ging. Of ze seksueel opgewonden wordt, weet José eigenlijk niet.
Anorgasmie wordt de aandoening genoemd. Ofwel: het ontbreken van een orgasme. Mannen hebben er zelden last van, maar onder vrouwen komt het nogal eens voor. Onderzoek in de westerse wereld wijst uit dat zo’n tien procent van de vrouwen die hulp zoeken voor seksuele problemen dat doen omdat ze moeite hebben met klaarkomen.
,,Als je doorvraagt, draait het vaak om opwindingsproblemen,’’ is de ervaring van seksuologe Marij Rossmark, werkzaam bij het Centrum voor Seksuele Gezondheid in Amsterdam. ,,Jonge vrouwen doen er soms lang over om te ontdekken wat hen opgewonden maakt. Best logisch: mannen hebben directe feedback van hun penis, terwijl het bij vrouwen voornamelijk van binnen gebeurt.
,,Daarbij komt het psychologische feit dat vrouwen in een relatie meer bezig zijn met ‘wij’ dan mannen. Vrouwen zijn geneigd zich aan te passen aan wat hun partner wil. Zijn minder bezig met het eigen lijf. Terwijl je, als je een orgasme wilt beleven, je aandacht goed op jezelf, je lichaam en je gevoelens moet richten.’’
Geen orgasme kunnen bereiken, is een ingrijpend probleem. Vrouwen die voor hulp aankloppen, schamen zich. Voelen zich niet adequaat. Zijn boos, ongelukkig. Bang dat ze niet als volwaardig worden gezien door hun partner. Ook de man is vaak bang. Denkt: als zij niet klaarkomt, houdt ze niet van mij. Of vindt ze mij misschien geen goede minnaar.
Al met al redenen genoeg om dan maar een orgasme te faken. ,,Dat gebeurt vaak,’’ zegt Marij Rossmark, ,,maar naar mijn indruk minder dan vroeger. Waarom? Ik denk omdat over net doen alsof je klaarkomt de laatste jaren veel is geschreven.’’
Twee maal per jaar biedt Marij Rossmark patiënten met anorgasmie een groepsbehandeling aan. ,,In zowel het voor- als najaar start ik met vijf tot acht vrouwen. We komen tien maal bijeen, steeds twee uur.
,,Het voordeel is dat vrouwen zien dat ze niet de enige zijn met dit probleem. Dus: ze zijn niet abnormaal. En ze brengen elkaar op ideeën. Wisselen ervaringen en fantasieën uit. De sfeer is stimulerend. Met meerderen kom je op meer ideeën over waar Abraham de mosterd haalt.’’
De deelneemsters krijgen huiswerk met hun lijf mee. Daar zit een opbouw in. ,,Eerst vraag ik hen naar henzelf te kijken in de spiegel. Dan om hun lijf aan te raken tijdens het douchen. We bespreken: hoe voelt dat? Later komen daar dan de geslachtsdelen bij.
,,In de groep praten we over hoe de vrouwen hun eigen lichaam beleven. Over wat ze weten van seks. Wat hun persoonlijke ervaringen zijn. En wat de functie is van seksuele fantasieën.’’
Na tien jaar groepsbehandeling ervaart Marij Rossmark dat steeds minder vrouwen erin lijken te slagen tot een orgasme te komen. ,,Drie maanden na afloop van een groepsbehandeling komen we weer bijeen voor een evaluatie. Waren er vroeger twee of drie vrouwen tot hun doel gekomen, nu zijn dat er vaker een, soms nul.’’
Misschien komt dat doordat het beeld van de perfecte vrouw is veranderd. ,,Een orgasme hóórt erbij; dat was vroeger minder. Die druk werkt averechts. Daarbij komt dat mensen nu jachtig leven. En wat je nodig hebt om te leren klaarkomen is juist tijd om een beetje aan te klooien.
,,Het is ook een lastig probleem. Je moet de balans vinden tussen loslaten en actief bezig zijn. Enerzijds moet je kunnen genieten, maar anderzijds is concentratie nodig om tot een hoogtepunt te geraken.
,,Vrouwen die niet kunnen klaarkomen, hebben vaak een hoog streefniveau. Ze willen de controle hebben. Zijn vaak heel onzeker over hun vrouwzijn. Ze hebben moeite met hun lichaam. Geen positieve band met hun vagina. Dan is het moeilijk daarvan te genieten.’’
Ook bij Anneke speelt angst voor controleverlies een hoofdrol, zo ontdekt ze tijdens de groepsbehandeling. Ze haalt zich een jeugdherinnering voor ogen waarin ze zich laat meevoeren op hoge golven. Deze herinnering, met de bijbehorende sensaties, helpt haar een orgasme te ervaren.
José leert wat ze écht voelt en vindt. Ze gaat moeilijke situaties niet langer uit de weg en stelt grenzen. Na enkele weken ervaart ze tijdens streeloefeningen voor het eerst sterke, seksuele opwinding.
Anorgasmie heeft hoogst zelden een lichamelijke oorzaak, eigenlijk alleen wanneer de zenuwen in en rond het gebied van de vrouwelijke geslachtsdelen zijn aangetast, bijvoorbeeld bij multiple sclerose. Vrijwel altijd zit de oorzaak ‘tussen de oren’. Depressie kan een rol spelen. Ook antidepressiva kunnen remmend werken. Uit onderzoek is bekend dat zes op de tien patiënten die medicijnen slikken tegen depressie heel moeilijk of niet tot een orgasme kunnen komen.
Vrouwen die geen orgasme kunnen bereiken, voelen zich vaak ongelukkig en boos. Zoekend naar hun hoogtepunt komen zij voor hulp in groepen bijeen. ‘De sfeer is stimulerend.’
Anneke (33) beleeft weinig plezier aan seks. Een orgasme heeft ze nooit ervaren en dat maakt haar boos en jaloers op haar vriend, op wie ze - erkent ze schoorvoetend - eigenlijk helemaal niet verliefd is. Maar ze durft hem niet los te laten uit angst voor eenzaamheid.
José is 28, alleenstaand, en sinds een paar maanden stapeldol op een Spanjaard. Hij wilde al meteen met haar vrijen. Zij wilde ook wel, maar blokkeerde toen haar vriend nogal onstuimig te werk ging. Of ze seksueel opgewonden wordt, weet José eigenlijk niet.
Anorgasmie wordt de aandoening genoemd. Ofwel: het ontbreken van een orgasme. Mannen hebben er zelden last van, maar onder vrouwen komt het nogal eens voor. Onderzoek in de westerse wereld wijst uit dat zo’n tien procent van de vrouwen die hulp zoeken voor seksuele problemen dat doen omdat ze moeite hebben met klaarkomen.
,,Als je doorvraagt, draait het vaak om opwindingsproblemen,’’ is de ervaring van seksuologe Marij Rossmark, werkzaam bij het Centrum voor Seksuele Gezondheid in Amsterdam. ,,Jonge vrouwen doen er soms lang over om te ontdekken wat hen opgewonden maakt. Best logisch: mannen hebben directe feedback van hun penis, terwijl het bij vrouwen voornamelijk van binnen gebeurt.
,,Daarbij komt het psychologische feit dat vrouwen in een relatie meer bezig zijn met ‘wij’ dan mannen. Vrouwen zijn geneigd zich aan te passen aan wat hun partner wil. Zijn minder bezig met het eigen lijf. Terwijl je, als je een orgasme wilt beleven, je aandacht goed op jezelf, je lichaam en je gevoelens moet richten.’’
Geen orgasme kunnen bereiken, is een ingrijpend probleem. Vrouwen die voor hulp aankloppen, schamen zich. Voelen zich niet adequaat. Zijn boos, ongelukkig. Bang dat ze niet als volwaardig worden gezien door hun partner. Ook de man is vaak bang. Denkt: als zij niet klaarkomt, houdt ze niet van mij. Of vindt ze mij misschien geen goede minnaar.
Al met al redenen genoeg om dan maar een orgasme te faken. ,,Dat gebeurt vaak,’’ zegt Marij Rossmark, ,,maar naar mijn indruk minder dan vroeger. Waarom? Ik denk omdat over net doen alsof je klaarkomt de laatste jaren veel is geschreven.’’
Twee maal per jaar biedt Marij Rossmark patiënten met anorgasmie een groepsbehandeling aan. ,,In zowel het voor- als najaar start ik met vijf tot acht vrouwen. We komen tien maal bijeen, steeds twee uur.
,,Het voordeel is dat vrouwen zien dat ze niet de enige zijn met dit probleem. Dus: ze zijn niet abnormaal. En ze brengen elkaar op ideeën. Wisselen ervaringen en fantasieën uit. De sfeer is stimulerend. Met meerderen kom je op meer ideeën over waar Abraham de mosterd haalt.’’
De deelneemsters krijgen huiswerk met hun lijf mee. Daar zit een opbouw in. ,,Eerst vraag ik hen naar henzelf te kijken in de spiegel. Dan om hun lijf aan te raken tijdens het douchen. We bespreken: hoe voelt dat? Later komen daar dan de geslachtsdelen bij.
,,In de groep praten we over hoe de vrouwen hun eigen lichaam beleven. Over wat ze weten van seks. Wat hun persoonlijke ervaringen zijn. En wat de functie is van seksuele fantasieën.’’
Na tien jaar groepsbehandeling ervaart Marij Rossmark dat steeds minder vrouwen erin lijken te slagen tot een orgasme te komen. ,,Drie maanden na afloop van een groepsbehandeling komen we weer bijeen voor een evaluatie. Waren er vroeger twee of drie vrouwen tot hun doel gekomen, nu zijn dat er vaker een, soms nul.’’
Misschien komt dat doordat het beeld van de perfecte vrouw is veranderd. ,,Een orgasme hóórt erbij; dat was vroeger minder. Die druk werkt averechts. Daarbij komt dat mensen nu jachtig leven. En wat je nodig hebt om te leren klaarkomen is juist tijd om een beetje aan te klooien.
,,Het is ook een lastig probleem. Je moet de balans vinden tussen loslaten en actief bezig zijn. Enerzijds moet je kunnen genieten, maar anderzijds is concentratie nodig om tot een hoogtepunt te geraken.
,,Vrouwen die niet kunnen klaarkomen, hebben vaak een hoog streefniveau. Ze willen de controle hebben. Zijn vaak heel onzeker over hun vrouwzijn. Ze hebben moeite met hun lichaam. Geen positieve band met hun vagina. Dan is het moeilijk daarvan te genieten.’’
Ook bij Anneke speelt angst voor controleverlies een hoofdrol, zo ontdekt ze tijdens de groepsbehandeling. Ze haalt zich een jeugdherinnering voor ogen waarin ze zich laat meevoeren op hoge golven. Deze herinnering, met de bijbehorende sensaties, helpt haar een orgasme te ervaren.
José leert wat ze écht voelt en vindt. Ze gaat moeilijke situaties niet langer uit de weg en stelt grenzen. Na enkele weken ervaart ze tijdens streeloefeningen voor het eerst sterke, seksuele opwinding.
Anorgasmie heeft hoogst zelden een lichamelijke oorzaak, eigenlijk alleen wanneer de zenuwen in en rond het gebied van de vrouwelijke geslachtsdelen zijn aangetast, bijvoorbeeld bij multiple sclerose. Vrijwel altijd zit de oorzaak ‘tussen de oren’. Depressie kan een rol spelen. Ook antidepressiva kunnen remmend werken. Uit onderzoek is bekend dat zes op de tien patiënten die medicijnen slikken tegen depressie heel moeilijk of niet tot een orgasme kunnen komen.