NB100
5 november 2014, 10:46
Zwaarwichtige titel, die niet honderd procent de lading dekt van wat volgt, maar ik wilde het bondig samenvatten.
Kortweg: Kan een clubleiding zich bemoeien met de relatie tussen een dame uit de club en een (b)heer? Waar zijn de grenzen over het waken over het welzijn van de gasten en een neutrale rol van gastheer? Iedereen heeft de verhalen van verliefde beren gelezen, vaak met grote gevolgen voor de beren. Ook verliefde dames kunnen zo hun leven vergooien. Heeft de clubleiding hierin een regulerende of waarschuwende rol te vervullen?
Enerzijds wil ik nu klikken op 'nieuwe discussie versturen' en het bij deze vraag laten. Anderzijds, wil ik het ook graag kaderen, maar dan wordt het bijna een persoonlijke 'stel jezelf even voor' - topic. Ik zal proberen voor de gulden middenweg te kiezen.
Wie mij kent, weet over welke clubs en dames het hele verhaal gaat. Hou het voor jezelf alsjeblieft. De clubleiding leest ook dit forum, ik heb getwijfeld om het anoniem te plaatsen, maar wie mij kent, weet dat het van mij komt. Wie mij niet kent, boeit het toch niet welke nickname er hierboven staat? Hou er ook rekening mee dat het hele verhaal vanuit mijn oogpunt geschreven is en geen aanval op wie dan ook.
Ik heb het nagelezen en het kan soms negatief overkomen naar de club toe. Dit is zeker niet het doel, dit stukje is zo geschrveen om mijn gevoelens OP DAT MOMENT weer te geven. Ik ben ervan overtuigd dat zij op elk moment hebben gedaan wat zij het beste vonden voor alle betrokken partijen en met de beste bedoelingen. Ik ben hen zelfs dankbaar want zonder hen, had ik veel ervaringen gemist en was alles ook heel anders uitgedraaid.
Dus hoe kom ik bij deze vraag? Het is getriggerd door recente gebeurtenissen (waar ik niet over wil uitwijden) maar het hele verhaal is al vrij oud, en dat wil ik wel delen:
Hoe het wandelen begon
Ik was getrouwd, zeven jaar samen, twee jaar getrouwd, huisje gekocht, ... toen zij besloot vreemd te gaan. Gelukkig geen kinderen, we hebben een open relatie geprobeerd, maar dat is ook niet gelukt. Een vriend van me nam me toen mee naar een saunaclub. Kan ik zeggen dat ik er meteen verliefd op was en dat ik niet kon wachten om een dame uit te kiezen om op kamer te verdwijnen? Neen. Maar het was een principekwestie; mijn vrouw neukt anderen, dus ik ook. En om dan met dames uit mijn onmiddellijke omgeving iets te beginnen als getrouwde man, leek mij ook slecht. Ik wilde het getrouwde leven nog steeds een kans geven. Dus in de club: een typisch afwerkjagertje nam mij mee op kamer en ik vond er niets aan. Daarmee kon de kous af zijn. Het was een vrij grote en drukke club. Niet mijn ding.
Hoe het wandelen te grote proporties aannam
Later ontdekten we een kleinere, rustigere club. Het was er goed vertoeven. Ik kwam er te vaak. De dames gaven veel aandacht, ik was toch zo n lieve man en meer van die complimentjes. Ik besefte dat het een droomwereld was, niet echt, maar moest vluchten van de echte wereld en gunde mezelf een jaartje om de scheiding te verwerken in diverse clubs, maar vooral in eentje. Ik was er kind aan huis, deel van het meubilair. Vrij snel beginnen dames je te zien als een idioot, maar wel een lieve. Je krijgt persoonlijke dingen te horen. Van de dames waar je vaak mee op kamer gaat, maar ook van de dames, die weten dat je geen interesse hebt en dat die nooit zal komen. Sommigen spelen spelletjes; zielig spelen, verliefd spelen, ...
De clubleiding heeft me vaak aangesproken; besef dat het allemaal niet echt is en het kan verslavend werken. Ik stelde hen telkens gerust, ik was me daarvan bewust. Maar ik had het nodig, maakte ik mezelf wijs. Na een tijdje zijn er dan een aantal dames die je aanbieden om 'ohne gummi' te neuken. In deze club een zevental, bij enkelen ben ik uiteindelijk op het aanbod ingegaan. Hoe de clubleiding het wist? Mij een raadsel. Ik ben er in elk geval op aangesproken. Terecht of niet? Ik wil het in het midden laten en bij deze in de groep gooien.
Kan het nog erger? Uiteraard
Hier komt de eerste 'wederzijdse' verliefdheid. Telefoonnummers uitwisselen, spelletjes spelen, de hele dag samen hangen, ze wimpelt andere klanten weg, ... Tot ze terug naar haar thuisland gaat. We houden wel contact. Ze viel uiteindelijk door de mand door na haar 'definitieve stop' terug aan het werk te gaan en mij naar de club te whats-appen en meteen kadootjes te vragen enz. De magie was doorbroken. Dankje cluleiding voor de waarschuwingen, dankje aan de andere dames om de ballon te helpen doorprikken.
Tot op dit punt - want we moeten even terug komen op de kern van de vraag - had ik begrip voor de 'bemoeienissen' van de clubleiding. Echter - zelfs nu bijna twee jaar later - steekt wat er gaat volgen me nog steeds een beetje. Geen wrok ofzo. Dat zeker niet. Ik kan het gewoon nog steeds niet plaatsen en dat is de aanleiding van de gestelde vraag.
Buiten de club afspreken
Ik was zo n beer met een 'vaste dame'. We hielden van dezelfde dingen, ze speelde niet echt spelletjes. Ik was niet haar type, zij was niet verliefd, ik was niet verliefd. Ze kon de hele dag bij mij hangen en iedereen moest denken dat ik daarvoor betaalde. Waarom? De clubleiding stond daar volgens haar op. Geloof ik dat? Het ene moment wel, het andere niet. We gingen in elk geval ook genoeg uurtjes op kamer en als ik op voorhand aangaf die dag niet of maar een uurtje op kamer te willen gaan, deed ze ook andere klanten. We hadden een goede regeling onder elkaar; ik werd niet 'lastig gevallen' door andere dames en zij had een excuus om af en toe gewoon wat te liggen. Ik denk dat het daar op neer kwam, al zag zij het misschien anders.
Maar even terug naar de 'oervraag': ik heb later nog van dames, die een vaste klant hadden, waar ze uren mee doorbrachten in de zetels, jacuzzi, ... gehoord dat de clubleiding hen en de klant erop aansprak of er wel voldoende financiële compensatie tegenover stond. Gerechtvaardigd of niet? Uitkijken voor het (financiële) welzijn van de dames hoort dat er ook bij als je een club uitbaat?
Mijn vaste dame en ik hadden ook plannen om eens in haar thuisland wat te gaan doen. Alles was geregeld, adres, ... Uiteindelijk is dit niet doorgegaan. Maar dat is voor het volgende deel. Het is wel zo dat zij er 100% zeker van wilde zijn dat de clubleiding hier niet achter zou komen. Maar als de dames en de heren gewoon gasten zijn, maakt het dan uit wat zij in hun 'vrije tijd' doen?
Bijna de escalatie
Mijn vaste dame was op vakantie. Ik had me voorgenomen om niet naar de club te gaan, maar de geest was zwak en ik stond er toch voor de deur. Andere dames speelden spelletjes, het vlees was eveneens zwak. Het was leuk. Maar toen ze terugkwam was het bijna oorlog. Niet omwille van jaloezie ofzo. Maar de andere dames hadden haar wijsgemaakt dat ik ongeveer iedereen in de club geneukt had, terwijl ik eigenlijk maar met 1 of twee dames op kamer geweest was, waarvan er eentje dan ook nog eens zin had om spelletjes te spelen en te 'huilen' en hysterisch te worden toen ik zij dat ik eigenlijk haar niet meer wilde als mijn 'vaste dame' terug was. De andere dame was heel professioneel, buiten wat verzuchtingen dat ze beter niet met mij op kamer zou gaan omdat het haar teveel shit zou kunnen geven?
Anyway, toen we beiden ervan overtuigd waren dat we het middelpunt waren van een spelletje om ons 'uit elkaar te drijven', werd alles weer als vanouds. Maar er was een knak. Zij speelde nu ook; alle dames zouden slecht over mij praten, met mij lachen, en ze zouden allemaal bij de clubleiding zijn gaan klagen over mij/ons dus ik kon hen beter negeren, ...
Ze was ook steeds aan het klagen en ik wilde geen sex meer met haar. Ze wilde niet snappen dat ik haar meer als n maatje zag, dan als een sexy vrouw.
the other woman
Oftewel de tweede verliefdheid. Er was bijna geen communicatie, maar de vonken vlogen ervanaf op kamer. Ze speelde het spelletje zo ongelooflijk goed. Ik wilde enkel haar nog. Maar toen mijn vaste dame uit vakantie was, was deze schoonheid ineens verdwenen; verkast naar een privéhuis van de eigenaar. We hadden telefoonnummers uitgewisseld en ik wist waar ze zat. Ik wist ondertussen dat de eigenaar en mijn vaste dame erg close waren. Ze was een toppertje van de club en had vroeger ook in hetzelfde privéhuis gewerkt. Zij wist van de andere dame. Noemde me een idioot, maar ik moest maar doen wat ik wilde. En dat deed ik uiteraard ook. Op naar het privéhuis! We spraken ook geregeld privé af. Gewoon koffie drinken, uitgaan, soms bleef ze bij mij slapen als ze een paar dagen verlof had. Dit alles zonder kadootjes of andere compensatie. Ze wilde zich ook af en toe een gewone vrouw voelen. Ergens heb ik het gevoel dat deze dame uit de club weg moest om problemen te vermijden waar ik het middelpunt van zou worden. Maar dat is gewoon een vaag vermoeden, het kan ook aan werkvergunningen ofzo gelegen hebben.
the big bang
Het is wat als in een roes, maar op een gegeven moment werd ik bij de clubleiding geroepen op het bureau. Waar was ik mee bezig? Werd mij gevraagd. Privé afspreken met dames, mijn vaste dame zou boos zijn en erg slechte dingen over mij zeggen, ... Ze wilden mij waarschuwen en ik mocht zeker niet meer privé afspreken met de dames en ook zeker mijn mondje toe over hun vriendelijke waarschuwing. Koppig als ik ben uiteraard de vaste dame hiermee geconfronteerd, zij woedend (op de baas) en haar beklag gedaan. Baas boos op mij omdat ik haar geconfronteerd had over wat ze over mij gezegd zou hebben. Mijn vaste dame en ik hadden op dat moment al lang geen sex meer, maar ik hing nog wel regelmatig in de club.
De tweede waarschuwing was dat de dame waar ik privé mee afsprak, een pooier zou hebben, die boos op me was, maar de baas zou deze gesust hebben en mij beschermd. Het was wel even slikken.
Dit was het punt waarop elke normale mens het voor bekeken zou gehouden hebben, maar deze jongen niet. De tweede dame uit het privéhuis verzekerde me dat ze geen vriend of pooier had. En ik geloofde haar en we gingen verder.
Op een gegeven moment stormt de clubeigenaar op me af; waar was ik mee bezig? Nog steeds privé afspreken, neuken zonder condoom, twee dames aan het lijntje houden, ik zou veel te lang op kamer gaan in het privéhuis, op slechte momenten, ... Terwijl dit eigenlijk allemaal afspraken waren tussen twee volwassen mensen, waar hij in mijn ogen niets mee van doen had... Ik stelde dan voor dat ik zijn etablissement maar zou verlaten om niet meer terug te keren. Maar dat was voor hem niet nodig. Mijn vaste dame verzekerde mij ook dat er eigenlijk van haar uit geen problemen waren en snapte het zelf ook niet helemaal. Dan kreeg ik ook te horen dat mijn privéhuis vriendinnetje blijkbaar een geslachtsziekte had opgelopen en dat ik me ook beter zou laten testen. Zij kreeg van hem hetzelfde te horen; ik zou ziek zijn en zij moest naar de dokter. We spraken elkaar aan, maar zij noch ik waren ziek. Het vertrouwen was echter weg. Het was stuk. Zij ging naar een andere club, diep in Duitsland en we hielden nog contact. tot op de dag van vandaag hebben we nog steeds contact, maar we hebben elkaar niet meer gezien of gesproken. Zij blijft bij haar verhaal, ze kan nu goed engels. Zij heeft nooit over mij geklaagd, nooit een pooier gehad en is ook nooit ziek geweest.
Terug naar de kern: ik vind dit verregaande bemoeienissen. Zie ik dat verkeerd? Ik kan het nog steeds moeilijk plaatsen.
Het is nog niet gedaan, bijlange niet, bijlange niet
Saunaclubben zonder op kamer te gaan. Ik was nog steeds niet klaar om mijn normale leven te hervatten. Ik ging saunaclubben zonder op kamer te gaan ofwel samen met een vriendinnetje dat bij mij in de buurt woonde om zo langzaamaan helemaal weg te blijven. Mijn voorlaatste bezoekje werd ik door een zigeunermeisje meegelokt. Een perfect lichaam, mooi gezichtje, ... Het zou de perfecte afsluiter geweest zijn. Maar toen ik mijn maat vervoegde op het terras, werd ik door een andere dame 'aangevallen'. Ze trachtte mij kniestoten te geven, sloeg op mijn borst: "waarom ging ik met die vrouw op kamer en niet met haar terwijl zij al maanden naar mij zat te kijken?"
What the fuck? Ik deed wat eenieder zou doen: de volgende dag naar de club gaan en deze dame mee op kamer nemen. Logisch toch? Het was geweldig. Ook zij bleef bij mij hangen. Daar ging mijn voornemen. Ze deed rare dingen; mij opbellen met de gsm van haar vaste klanten, haar vaste klanten gewoon laten staan als ik binnen kwam. Ik kreeg menige boze blik.
Op dit punt was er al zoveel met mij gespeeld, dat ik enorm cynisch was. Maar er was iets niet normaal aan deze dame. Ze kon heel afwezig zijn, was ooit van het balkon naar beneden getuimeld op haar hoofd en naar het ziekenhuis gebracht, nam teveel drugs. De clubleiding hield haar nauw in de gaten. Ze kreeg geen alcohol, mocht de club niet verlaten om bij haar 'slechte vriendinnen' op een appartement te gaan slapen. Begrijp me niet verkeerd; terechte bezorgdheid van de club. Deze dame was nauwelijks in staat om deze job te doen. Ze speelde niet, ik was haar reddingsboei. Haar afwezigheden werden steeds frequenter, ze was dan niet aanspreekbaar, besefte niet waar ze was, ...
Een moreel dilemma: haar gewoon laten zitten kon ik niet, voor sex was ze te weg van deze wereld en ik had de indruk dat er toch wel wat mannen waren, die daar graag misbruik van maakten. Ze plakte de hele dag aan me. Ik trachtte haar 'voor haar eigen goed' en deels op aanraden van de club wat weg te duwen, maar ze kwam tweemaal zo hard plakken. Ik ging niet met haar op kamer. Deels om haar te dwingen gewoon haar werk te doen en deels omdat ik het niet verantwoord vond. Ze weigerde echter met anderen op kamer te gaan. Liever bij mij liggen en niets verdienen. Soms waren we drie uur op kamer en ze wilde slechts voor een uurtje betaald worden. Tot ze zelfs geen geld wilde, wat ik uiteraard wel gaf omdat ze ook moest leven. Maar vaak lagen we gewoon op kamer te knuffelen omdat ze zo afwezig was, dat ik het randje verkrachting vond om iets meer te doen.
Ze wilde privé afspreken. De clubleiding had vermoedens, maar kon niets hard maken. Dus ze bleef bij mij. Eerst een dagje, dan een week, tot we samen naar haar thuisland gingen. Mijn idee: ik zorg dat deze dame professionele hulp krijgt, tijdelijk stopt met dit werk en als ze weer in orde is, doet ze wat ze wil.
Hier was er in mijn beleving een ommekeer in de bemoeienissen van de club. Waar ze voor eigenlijk niets een hele drama hadden gemaakt, vond ik hier dat ze eigenlijk hadden moeten zorgen dat deze dame hulp kreeg en niet deze job deed. Is dat hun taak? Ik weet het niet, maar als ze voor de vorige dames zo bezorgd waren, waarom dan bij deze dame zoveel minder? Nu, ze hielden haar in de gaten en ze konden eigenlijk ook niet veel doen. Maar ik wil geen oordeel vellen, gewoon de algemene vraag: waar stopt en eindigt de verantwoordelijkheid van een club?
Uitgewandeld
Voor wie toch het hele verhaal gelezen heeft en ook wil weten hoe het eindigt.
De eerste verliefdheid zit in haar thuisland vermoed ik of ergens in een kleine club in Duitsland. We hebben geen contact meer.
De vaste dame heb ik nog gesproken, ze was 'gevlucht' van de club in kwestie naar ergens waar ze meer vrijheid had. Wel nog wat rare verhalen over de clubleiding te horen gekregen, maar die doen niets ter zake hier.
De dame uit het privéhuis, werkt nog steeds. We chatten wel eens, meer ook niet. Ze wil wel eens graag nog wat gaan drinken, maar we weten alletwee dat dat waarschijnlijk een slecht idee is.
De laatste dame studeert Nederlands, werkt als poetsdame, is drugsvrij en neemt haar medicijnen tegen een vrij onschuldig probleempje, dat door het clubleven geëscaleerd was. Ze is bijna anderhalf jaar bij mij nu. We zijn gelukkig op wat stressmomenten na, want 4 jaar prostitutie laat diepe sporen na.
Epiloog
Nu is het zo allemaal geschreven heb: zonder bemoeienissen van de clubleiding, was mijn leven nu heel anders geweest. Ik ben gelukkig nu, dus ik ben dankbaar. Zoals ik ook heb trachten weer te geven, was ik doorheen het hele verhaal wel vaak verbouwereerd of boos omwille van de bemoeienissen en vond ik ze ongepast.
Wat ik ook wil meegeven met dit verhaal: een relatie met een ex DVP kan werken, maar het is uitzonderlijk en bijzonder moeilijk om er te geraken.
De dames zijn ook gewoon mensen van vlees en bloed met gevoelens. Maar hiertegenover staat dat er ook veel zijn die spelletjes spelen, al dan niet omdat ze zelf al teveel gekwetst zijn. Wat ze wel allemaal gemeen hebben - de DVP's en ex DVP's die ik echt goed ken; weinig vertrouwen in mannen.
Mijn vriendin heeft ook familie en vriendinnen die in het vak zaten of zitten. Soms bij een flesje wijn komen de verhalen naar boven en ik garandeer je: ik vind het jammer dat de dames geen eigen forum hebben. Het zou enorm boeiend zijn om te lezen.
Kortweg: Kan een clubleiding zich bemoeien met de relatie tussen een dame uit de club en een (b)heer? Waar zijn de grenzen over het waken over het welzijn van de gasten en een neutrale rol van gastheer? Iedereen heeft de verhalen van verliefde beren gelezen, vaak met grote gevolgen voor de beren. Ook verliefde dames kunnen zo hun leven vergooien. Heeft de clubleiding hierin een regulerende of waarschuwende rol te vervullen?
Enerzijds wil ik nu klikken op 'nieuwe discussie versturen' en het bij deze vraag laten. Anderzijds, wil ik het ook graag kaderen, maar dan wordt het bijna een persoonlijke 'stel jezelf even voor' - topic. Ik zal proberen voor de gulden middenweg te kiezen.
Wie mij kent, weet over welke clubs en dames het hele verhaal gaat. Hou het voor jezelf alsjeblieft. De clubleiding leest ook dit forum, ik heb getwijfeld om het anoniem te plaatsen, maar wie mij kent, weet dat het van mij komt. Wie mij niet kent, boeit het toch niet welke nickname er hierboven staat? Hou er ook rekening mee dat het hele verhaal vanuit mijn oogpunt geschreven is en geen aanval op wie dan ook.
Ik heb het nagelezen en het kan soms negatief overkomen naar de club toe. Dit is zeker niet het doel, dit stukje is zo geschrveen om mijn gevoelens OP DAT MOMENT weer te geven. Ik ben ervan overtuigd dat zij op elk moment hebben gedaan wat zij het beste vonden voor alle betrokken partijen en met de beste bedoelingen. Ik ben hen zelfs dankbaar want zonder hen, had ik veel ervaringen gemist en was alles ook heel anders uitgedraaid.
Dus hoe kom ik bij deze vraag? Het is getriggerd door recente gebeurtenissen (waar ik niet over wil uitwijden) maar het hele verhaal is al vrij oud, en dat wil ik wel delen:
Hoe het wandelen begon
Ik was getrouwd, zeven jaar samen, twee jaar getrouwd, huisje gekocht, ... toen zij besloot vreemd te gaan. Gelukkig geen kinderen, we hebben een open relatie geprobeerd, maar dat is ook niet gelukt. Een vriend van me nam me toen mee naar een saunaclub. Kan ik zeggen dat ik er meteen verliefd op was en dat ik niet kon wachten om een dame uit te kiezen om op kamer te verdwijnen? Neen. Maar het was een principekwestie; mijn vrouw neukt anderen, dus ik ook. En om dan met dames uit mijn onmiddellijke omgeving iets te beginnen als getrouwde man, leek mij ook slecht. Ik wilde het getrouwde leven nog steeds een kans geven. Dus in de club: een typisch afwerkjagertje nam mij mee op kamer en ik vond er niets aan. Daarmee kon de kous af zijn. Het was een vrij grote en drukke club. Niet mijn ding.
Hoe het wandelen te grote proporties aannam
Later ontdekten we een kleinere, rustigere club. Het was er goed vertoeven. Ik kwam er te vaak. De dames gaven veel aandacht, ik was toch zo n lieve man en meer van die complimentjes. Ik besefte dat het een droomwereld was, niet echt, maar moest vluchten van de echte wereld en gunde mezelf een jaartje om de scheiding te verwerken in diverse clubs, maar vooral in eentje. Ik was er kind aan huis, deel van het meubilair. Vrij snel beginnen dames je te zien als een idioot, maar wel een lieve. Je krijgt persoonlijke dingen te horen. Van de dames waar je vaak mee op kamer gaat, maar ook van de dames, die weten dat je geen interesse hebt en dat die nooit zal komen. Sommigen spelen spelletjes; zielig spelen, verliefd spelen, ...
De clubleiding heeft me vaak aangesproken; besef dat het allemaal niet echt is en het kan verslavend werken. Ik stelde hen telkens gerust, ik was me daarvan bewust. Maar ik had het nodig, maakte ik mezelf wijs. Na een tijdje zijn er dan een aantal dames die je aanbieden om 'ohne gummi' te neuken. In deze club een zevental, bij enkelen ben ik uiteindelijk op het aanbod ingegaan. Hoe de clubleiding het wist? Mij een raadsel. Ik ben er in elk geval op aangesproken. Terecht of niet? Ik wil het in het midden laten en bij deze in de groep gooien.
Kan het nog erger? Uiteraard
Hier komt de eerste 'wederzijdse' verliefdheid. Telefoonnummers uitwisselen, spelletjes spelen, de hele dag samen hangen, ze wimpelt andere klanten weg, ... Tot ze terug naar haar thuisland gaat. We houden wel contact. Ze viel uiteindelijk door de mand door na haar 'definitieve stop' terug aan het werk te gaan en mij naar de club te whats-appen en meteen kadootjes te vragen enz. De magie was doorbroken. Dankje cluleiding voor de waarschuwingen, dankje aan de andere dames om de ballon te helpen doorprikken.
Tot op dit punt - want we moeten even terug komen op de kern van de vraag - had ik begrip voor de 'bemoeienissen' van de clubleiding. Echter - zelfs nu bijna twee jaar later - steekt wat er gaat volgen me nog steeds een beetje. Geen wrok ofzo. Dat zeker niet. Ik kan het gewoon nog steeds niet plaatsen en dat is de aanleiding van de gestelde vraag.
Buiten de club afspreken
Ik was zo n beer met een 'vaste dame'. We hielden van dezelfde dingen, ze speelde niet echt spelletjes. Ik was niet haar type, zij was niet verliefd, ik was niet verliefd. Ze kon de hele dag bij mij hangen en iedereen moest denken dat ik daarvoor betaalde. Waarom? De clubleiding stond daar volgens haar op. Geloof ik dat? Het ene moment wel, het andere niet. We gingen in elk geval ook genoeg uurtjes op kamer en als ik op voorhand aangaf die dag niet of maar een uurtje op kamer te willen gaan, deed ze ook andere klanten. We hadden een goede regeling onder elkaar; ik werd niet 'lastig gevallen' door andere dames en zij had een excuus om af en toe gewoon wat te liggen. Ik denk dat het daar op neer kwam, al zag zij het misschien anders.
Maar even terug naar de 'oervraag': ik heb later nog van dames, die een vaste klant hadden, waar ze uren mee doorbrachten in de zetels, jacuzzi, ... gehoord dat de clubleiding hen en de klant erop aansprak of er wel voldoende financiële compensatie tegenover stond. Gerechtvaardigd of niet? Uitkijken voor het (financiële) welzijn van de dames hoort dat er ook bij als je een club uitbaat?
Mijn vaste dame en ik hadden ook plannen om eens in haar thuisland wat te gaan doen. Alles was geregeld, adres, ... Uiteindelijk is dit niet doorgegaan. Maar dat is voor het volgende deel. Het is wel zo dat zij er 100% zeker van wilde zijn dat de clubleiding hier niet achter zou komen. Maar als de dames en de heren gewoon gasten zijn, maakt het dan uit wat zij in hun 'vrije tijd' doen?
Bijna de escalatie
Mijn vaste dame was op vakantie. Ik had me voorgenomen om niet naar de club te gaan, maar de geest was zwak en ik stond er toch voor de deur. Andere dames speelden spelletjes, het vlees was eveneens zwak. Het was leuk. Maar toen ze terugkwam was het bijna oorlog. Niet omwille van jaloezie ofzo. Maar de andere dames hadden haar wijsgemaakt dat ik ongeveer iedereen in de club geneukt had, terwijl ik eigenlijk maar met 1 of twee dames op kamer geweest was, waarvan er eentje dan ook nog eens zin had om spelletjes te spelen en te 'huilen' en hysterisch te worden toen ik zij dat ik eigenlijk haar niet meer wilde als mijn 'vaste dame' terug was. De andere dame was heel professioneel, buiten wat verzuchtingen dat ze beter niet met mij op kamer zou gaan omdat het haar teveel shit zou kunnen geven?
Anyway, toen we beiden ervan overtuigd waren dat we het middelpunt waren van een spelletje om ons 'uit elkaar te drijven', werd alles weer als vanouds. Maar er was een knak. Zij speelde nu ook; alle dames zouden slecht over mij praten, met mij lachen, en ze zouden allemaal bij de clubleiding zijn gaan klagen over mij/ons dus ik kon hen beter negeren, ...
Ze was ook steeds aan het klagen en ik wilde geen sex meer met haar. Ze wilde niet snappen dat ik haar meer als n maatje zag, dan als een sexy vrouw.
the other woman
Oftewel de tweede verliefdheid. Er was bijna geen communicatie, maar de vonken vlogen ervanaf op kamer. Ze speelde het spelletje zo ongelooflijk goed. Ik wilde enkel haar nog. Maar toen mijn vaste dame uit vakantie was, was deze schoonheid ineens verdwenen; verkast naar een privéhuis van de eigenaar. We hadden telefoonnummers uitgewisseld en ik wist waar ze zat. Ik wist ondertussen dat de eigenaar en mijn vaste dame erg close waren. Ze was een toppertje van de club en had vroeger ook in hetzelfde privéhuis gewerkt. Zij wist van de andere dame. Noemde me een idioot, maar ik moest maar doen wat ik wilde. En dat deed ik uiteraard ook. Op naar het privéhuis! We spraken ook geregeld privé af. Gewoon koffie drinken, uitgaan, soms bleef ze bij mij slapen als ze een paar dagen verlof had. Dit alles zonder kadootjes of andere compensatie. Ze wilde zich ook af en toe een gewone vrouw voelen. Ergens heb ik het gevoel dat deze dame uit de club weg moest om problemen te vermijden waar ik het middelpunt van zou worden. Maar dat is gewoon een vaag vermoeden, het kan ook aan werkvergunningen ofzo gelegen hebben.
the big bang
Het is wat als in een roes, maar op een gegeven moment werd ik bij de clubleiding geroepen op het bureau. Waar was ik mee bezig? Werd mij gevraagd. Privé afspreken met dames, mijn vaste dame zou boos zijn en erg slechte dingen over mij zeggen, ... Ze wilden mij waarschuwen en ik mocht zeker niet meer privé afspreken met de dames en ook zeker mijn mondje toe over hun vriendelijke waarschuwing. Koppig als ik ben uiteraard de vaste dame hiermee geconfronteerd, zij woedend (op de baas) en haar beklag gedaan. Baas boos op mij omdat ik haar geconfronteerd had over wat ze over mij gezegd zou hebben. Mijn vaste dame en ik hadden op dat moment al lang geen sex meer, maar ik hing nog wel regelmatig in de club.
De tweede waarschuwing was dat de dame waar ik privé mee afsprak, een pooier zou hebben, die boos op me was, maar de baas zou deze gesust hebben en mij beschermd. Het was wel even slikken.
Dit was het punt waarop elke normale mens het voor bekeken zou gehouden hebben, maar deze jongen niet. De tweede dame uit het privéhuis verzekerde me dat ze geen vriend of pooier had. En ik geloofde haar en we gingen verder.
Op een gegeven moment stormt de clubeigenaar op me af; waar was ik mee bezig? Nog steeds privé afspreken, neuken zonder condoom, twee dames aan het lijntje houden, ik zou veel te lang op kamer gaan in het privéhuis, op slechte momenten, ... Terwijl dit eigenlijk allemaal afspraken waren tussen twee volwassen mensen, waar hij in mijn ogen niets mee van doen had... Ik stelde dan voor dat ik zijn etablissement maar zou verlaten om niet meer terug te keren. Maar dat was voor hem niet nodig. Mijn vaste dame verzekerde mij ook dat er eigenlijk van haar uit geen problemen waren en snapte het zelf ook niet helemaal. Dan kreeg ik ook te horen dat mijn privéhuis vriendinnetje blijkbaar een geslachtsziekte had opgelopen en dat ik me ook beter zou laten testen. Zij kreeg van hem hetzelfde te horen; ik zou ziek zijn en zij moest naar de dokter. We spraken elkaar aan, maar zij noch ik waren ziek. Het vertrouwen was echter weg. Het was stuk. Zij ging naar een andere club, diep in Duitsland en we hielden nog contact. tot op de dag van vandaag hebben we nog steeds contact, maar we hebben elkaar niet meer gezien of gesproken. Zij blijft bij haar verhaal, ze kan nu goed engels. Zij heeft nooit over mij geklaagd, nooit een pooier gehad en is ook nooit ziek geweest.
Terug naar de kern: ik vind dit verregaande bemoeienissen. Zie ik dat verkeerd? Ik kan het nog steeds moeilijk plaatsen.
Het is nog niet gedaan, bijlange niet, bijlange niet
Saunaclubben zonder op kamer te gaan. Ik was nog steeds niet klaar om mijn normale leven te hervatten. Ik ging saunaclubben zonder op kamer te gaan ofwel samen met een vriendinnetje dat bij mij in de buurt woonde om zo langzaamaan helemaal weg te blijven. Mijn voorlaatste bezoekje werd ik door een zigeunermeisje meegelokt. Een perfect lichaam, mooi gezichtje, ... Het zou de perfecte afsluiter geweest zijn. Maar toen ik mijn maat vervoegde op het terras, werd ik door een andere dame 'aangevallen'. Ze trachtte mij kniestoten te geven, sloeg op mijn borst: "waarom ging ik met die vrouw op kamer en niet met haar terwijl zij al maanden naar mij zat te kijken?"
What the fuck? Ik deed wat eenieder zou doen: de volgende dag naar de club gaan en deze dame mee op kamer nemen. Logisch toch? Het was geweldig. Ook zij bleef bij mij hangen. Daar ging mijn voornemen. Ze deed rare dingen; mij opbellen met de gsm van haar vaste klanten, haar vaste klanten gewoon laten staan als ik binnen kwam. Ik kreeg menige boze blik.
Op dit punt was er al zoveel met mij gespeeld, dat ik enorm cynisch was. Maar er was iets niet normaal aan deze dame. Ze kon heel afwezig zijn, was ooit van het balkon naar beneden getuimeld op haar hoofd en naar het ziekenhuis gebracht, nam teveel drugs. De clubleiding hield haar nauw in de gaten. Ze kreeg geen alcohol, mocht de club niet verlaten om bij haar 'slechte vriendinnen' op een appartement te gaan slapen. Begrijp me niet verkeerd; terechte bezorgdheid van de club. Deze dame was nauwelijks in staat om deze job te doen. Ze speelde niet, ik was haar reddingsboei. Haar afwezigheden werden steeds frequenter, ze was dan niet aanspreekbaar, besefte niet waar ze was, ...
Een moreel dilemma: haar gewoon laten zitten kon ik niet, voor sex was ze te weg van deze wereld en ik had de indruk dat er toch wel wat mannen waren, die daar graag misbruik van maakten. Ze plakte de hele dag aan me. Ik trachtte haar 'voor haar eigen goed' en deels op aanraden van de club wat weg te duwen, maar ze kwam tweemaal zo hard plakken. Ik ging niet met haar op kamer. Deels om haar te dwingen gewoon haar werk te doen en deels omdat ik het niet verantwoord vond. Ze weigerde echter met anderen op kamer te gaan. Liever bij mij liggen en niets verdienen. Soms waren we drie uur op kamer en ze wilde slechts voor een uurtje betaald worden. Tot ze zelfs geen geld wilde, wat ik uiteraard wel gaf omdat ze ook moest leven. Maar vaak lagen we gewoon op kamer te knuffelen omdat ze zo afwezig was, dat ik het randje verkrachting vond om iets meer te doen.
Ze wilde privé afspreken. De clubleiding had vermoedens, maar kon niets hard maken. Dus ze bleef bij mij. Eerst een dagje, dan een week, tot we samen naar haar thuisland gingen. Mijn idee: ik zorg dat deze dame professionele hulp krijgt, tijdelijk stopt met dit werk en als ze weer in orde is, doet ze wat ze wil.
Hier was er in mijn beleving een ommekeer in de bemoeienissen van de club. Waar ze voor eigenlijk niets een hele drama hadden gemaakt, vond ik hier dat ze eigenlijk hadden moeten zorgen dat deze dame hulp kreeg en niet deze job deed. Is dat hun taak? Ik weet het niet, maar als ze voor de vorige dames zo bezorgd waren, waarom dan bij deze dame zoveel minder? Nu, ze hielden haar in de gaten en ze konden eigenlijk ook niet veel doen. Maar ik wil geen oordeel vellen, gewoon de algemene vraag: waar stopt en eindigt de verantwoordelijkheid van een club?
Uitgewandeld
Voor wie toch het hele verhaal gelezen heeft en ook wil weten hoe het eindigt.
De eerste verliefdheid zit in haar thuisland vermoed ik of ergens in een kleine club in Duitsland. We hebben geen contact meer.
De vaste dame heb ik nog gesproken, ze was 'gevlucht' van de club in kwestie naar ergens waar ze meer vrijheid had. Wel nog wat rare verhalen over de clubleiding te horen gekregen, maar die doen niets ter zake hier.
De dame uit het privéhuis, werkt nog steeds. We chatten wel eens, meer ook niet. Ze wil wel eens graag nog wat gaan drinken, maar we weten alletwee dat dat waarschijnlijk een slecht idee is.
De laatste dame studeert Nederlands, werkt als poetsdame, is drugsvrij en neemt haar medicijnen tegen een vrij onschuldig probleempje, dat door het clubleven geëscaleerd was. Ze is bijna anderhalf jaar bij mij nu. We zijn gelukkig op wat stressmomenten na, want 4 jaar prostitutie laat diepe sporen na.
Epiloog
Nu is het zo allemaal geschreven heb: zonder bemoeienissen van de clubleiding, was mijn leven nu heel anders geweest. Ik ben gelukkig nu, dus ik ben dankbaar. Zoals ik ook heb trachten weer te geven, was ik doorheen het hele verhaal wel vaak verbouwereerd of boos omwille van de bemoeienissen en vond ik ze ongepast.
Wat ik ook wil meegeven met dit verhaal: een relatie met een ex DVP kan werken, maar het is uitzonderlijk en bijzonder moeilijk om er te geraken.
De dames zijn ook gewoon mensen van vlees en bloed met gevoelens. Maar hiertegenover staat dat er ook veel zijn die spelletjes spelen, al dan niet omdat ze zelf al teveel gekwetst zijn. Wat ze wel allemaal gemeen hebben - de DVP's en ex DVP's die ik echt goed ken; weinig vertrouwen in mannen.
Mijn vriendin heeft ook familie en vriendinnen die in het vak zaten of zitten. Soms bij een flesje wijn komen de verhalen naar boven en ik garandeer je: ik vind het jammer dat de dames geen eigen forum hebben. Het zou enorm boeiend zijn om te lezen.