Willem2
14 december 2006, 01:45
Bron : AD.nl
Vrouwen met een relatieverslaving zetten hun eigen behoeftes opzij in een relatie. Ze zijn zo obsessief met hun man bezig, dat ze zichzelf verliezen.
‘Ik viel altijd op de verkeerde mannen voor mij. Een alcoholist of andere behoeftige partner die mij nodig had. Ik zette alles opzij om hem te redden en voor hem te zorgen. Zijn meningen, dromen en wensen nam ik klakkeloos over. Zo ben ik zelfs verhuisd naar een andere stad en een eigen zaak begonnen, alleen maar omdat hij dat graag wilde. Ik verloor mijn eigen persoonlijkheid', vertelt Daantje (41).
,,Als je nooit naar jezelf luistert en altijd alleen doet, denkt en zegt wat een ander wil, dan kom je jezelf een keer tegen. Het ging al een tijdje niet goed met me. Ik was snel geïrriteerd, voelde me steeds minder happy en raakte uiteindelijk depressief. Ik had alleen geen idee waarom ik me zo voelde. Totdat ik vijf jaar geleden enorm in de put zat en toevallig iets las over relatieverslaving. Het was alsof het over mij ging. Zo herkenbaar.''
Daantje las het boek 'Als hij maar gelukkig is' van Robin Norwood. Daarin beschrijft de Amerikaanse psychotherapeute dat relatieverslaving, vooral bij vrouwen, voortkomt uit een traumatische jeugd. Als zij opgroeien in een situatie met alcoholisme, seksueel misbruik of waarin ouders destructief met emoties omgaan.
Deze vrouwen komen steeds in relaties terecht waarin ze zich net zo voelen als vroeger. Net zo eenzaam, minderwaardig, machteloos en waardeloos. Dit komt omdat ze een partner aantrekken met problemen die vergelijkbaar zijn met de problemen uit hun jeugd. Zo houden ze onbewust de pijn van vroeger in stand en proberen anderzijds hun eigenwaarde op te vijzelen door hem te helpen.''
In Nederland bestaan verschillende zelfhulpgroepen waar lotgenoten steun en herkenning bij elkaar vinden. Maatschappelijk werkster Anna Schmitz richtte een Norwoodgroep op in Amsterdam en leidt de website ww.norwoodgroep.nl. ,,Relatieverslaafde vrouwen hebben relaties met behoeftige mannen, waarbij geestelijke intimiteit, liefde en veiligheid onmogelijk is. Toch kunnen deze vrouwen er niet mee stoppen. Ze willen contact met hem, hebben een dwangmatige behoefte de relatie te laten lukken. Hem te veranderen en hun eigen gevoelens te ontkennen. Dit wordt tot het extreme doorgevoerd. Sommige vrouwen plegen nog liever zelfmoord dan hem los te laten.''
Het is moeilijk om van deze verslaving af te komen, maar volgens Schmitz niet onmogelijk. ,,Deze problemen zijn te overwinnen, maar dan moet je hard aan jezelf blijven werken. Robin Norwood beschrijft in haar boek twaalf stappen op weg naar herstel. Het is belangrijk om die te volgen, maar het is niet makkelijk om nieuwe patronen aan te leren. Vergelijk het met een eetverslaving. Je kan ervan af komen, maar het blijft altijd een zwakke plek.''
Daantje pakt haar leven langzaam weer op. Dat ging niet vanzelf. Ze bezocht een paar keer per week een zelfhulpgroep en komt er nu nog wekelijks. Ze bezoekt ook dagelijks het lotgenotenforum op internet. ,,Het is een zwaar en langzaam proces. Ik heb echt naar mezelf gezocht en in mijn verleden gegraven. Dat slokte me zo op, dat ik voor het eerst geen aandacht had voor anderen. Mijn vader overleed voor mijn geboorte en mijn moeder was manisch depressief. Zij gaf mij niet de geborgenheid, veiligheid en liefde die een kind nodig heeft. Al van kleins af aan leerde ik voor haar te zorgen, voor haar te leven. Was ze manisch, dan was ze vrolijk en deed gek met me. Ik bleef op mijn hoede. Want in een depressieve bui deed ik alles fout in haar ogen. Dus probeerde ik onopvallend, maar zorgzaam te zijn. Ik cijferde mezelf volkomen weg.''
,,Het was een enorme klap toen dit tot mij doordrong. Dat ik mijzelf al mijn hele leven tekort doe. Dat probeer ik nu te veranderen. Ik blijf veel beter bij mijn eigen gevoel. Ik cijfer mezelf niet meer weg, kom voor mijn mening op, durf nee te zeggen en denk veel na over waar bepaalde emoties vandaan komen. Voor het eerst heb ik echt gelukkig momenten. En heb ik sinds kort zelfs een gelijkwaardige en liefdevolle relatie met een man.''
Daantje wil niet met haar volledige naam in de krant.
Meer informatie:
www.norwoodgroep.nl
Tekst:
Vrouwen met een relatieverslaving zetten hun eigen behoeftes opzij in een relatie. Ze zijn zo obsessief met hun man bezig, dat ze zichzelf verliezen.
‘Ik viel altijd op de verkeerde mannen voor mij. Een alcoholist of andere behoeftige partner die mij nodig had. Ik zette alles opzij om hem te redden en voor hem te zorgen. Zijn meningen, dromen en wensen nam ik klakkeloos over. Zo ben ik zelfs verhuisd naar een andere stad en een eigen zaak begonnen, alleen maar omdat hij dat graag wilde. Ik verloor mijn eigen persoonlijkheid', vertelt Daantje (41).
,,Als je nooit naar jezelf luistert en altijd alleen doet, denkt en zegt wat een ander wil, dan kom je jezelf een keer tegen. Het ging al een tijdje niet goed met me. Ik was snel geïrriteerd, voelde me steeds minder happy en raakte uiteindelijk depressief. Ik had alleen geen idee waarom ik me zo voelde. Totdat ik vijf jaar geleden enorm in de put zat en toevallig iets las over relatieverslaving. Het was alsof het over mij ging. Zo herkenbaar.''
Daantje las het boek 'Als hij maar gelukkig is' van Robin Norwood. Daarin beschrijft de Amerikaanse psychotherapeute dat relatieverslaving, vooral bij vrouwen, voortkomt uit een traumatische jeugd. Als zij opgroeien in een situatie met alcoholisme, seksueel misbruik of waarin ouders destructief met emoties omgaan.
Deze vrouwen komen steeds in relaties terecht waarin ze zich net zo voelen als vroeger. Net zo eenzaam, minderwaardig, machteloos en waardeloos. Dit komt omdat ze een partner aantrekken met problemen die vergelijkbaar zijn met de problemen uit hun jeugd. Zo houden ze onbewust de pijn van vroeger in stand en proberen anderzijds hun eigenwaarde op te vijzelen door hem te helpen.''
In Nederland bestaan verschillende zelfhulpgroepen waar lotgenoten steun en herkenning bij elkaar vinden. Maatschappelijk werkster Anna Schmitz richtte een Norwoodgroep op in Amsterdam en leidt de website ww.norwoodgroep.nl. ,,Relatieverslaafde vrouwen hebben relaties met behoeftige mannen, waarbij geestelijke intimiteit, liefde en veiligheid onmogelijk is. Toch kunnen deze vrouwen er niet mee stoppen. Ze willen contact met hem, hebben een dwangmatige behoefte de relatie te laten lukken. Hem te veranderen en hun eigen gevoelens te ontkennen. Dit wordt tot het extreme doorgevoerd. Sommige vrouwen plegen nog liever zelfmoord dan hem los te laten.''
Het is moeilijk om van deze verslaving af te komen, maar volgens Schmitz niet onmogelijk. ,,Deze problemen zijn te overwinnen, maar dan moet je hard aan jezelf blijven werken. Robin Norwood beschrijft in haar boek twaalf stappen op weg naar herstel. Het is belangrijk om die te volgen, maar het is niet makkelijk om nieuwe patronen aan te leren. Vergelijk het met een eetverslaving. Je kan ervan af komen, maar het blijft altijd een zwakke plek.''
Daantje pakt haar leven langzaam weer op. Dat ging niet vanzelf. Ze bezocht een paar keer per week een zelfhulpgroep en komt er nu nog wekelijks. Ze bezoekt ook dagelijks het lotgenotenforum op internet. ,,Het is een zwaar en langzaam proces. Ik heb echt naar mezelf gezocht en in mijn verleden gegraven. Dat slokte me zo op, dat ik voor het eerst geen aandacht had voor anderen. Mijn vader overleed voor mijn geboorte en mijn moeder was manisch depressief. Zij gaf mij niet de geborgenheid, veiligheid en liefde die een kind nodig heeft. Al van kleins af aan leerde ik voor haar te zorgen, voor haar te leven. Was ze manisch, dan was ze vrolijk en deed gek met me. Ik bleef op mijn hoede. Want in een depressieve bui deed ik alles fout in haar ogen. Dus probeerde ik onopvallend, maar zorgzaam te zijn. Ik cijferde mezelf volkomen weg.''
,,Het was een enorme klap toen dit tot mij doordrong. Dat ik mijzelf al mijn hele leven tekort doe. Dat probeer ik nu te veranderen. Ik blijf veel beter bij mijn eigen gevoel. Ik cijfer mezelf niet meer weg, kom voor mijn mening op, durf nee te zeggen en denk veel na over waar bepaalde emoties vandaan komen. Voor het eerst heb ik echt gelukkig momenten. En heb ik sinds kort zelfs een gelijkwaardige en liefdevolle relatie met een man.''
Daantje wil niet met haar volledige naam in de krant.
Meer informatie:
www.norwoodgroep.nl
Tekst: