CUUP ; Mijn relatie met een FKK-dame; De Soap

[CUUP]

Proloog: email van Ijsbeer2 op 10 mei 2005:
.....Ik vind trouwens dat jij wel erg vaak en erg lang met Beth op de kamer bent. Dat is niet goed voor jou, maar ook niet goed voor haar......

Ik las de email en begreep heel goed wat Ijsbeer2 bedoelde. Mijn bezoekjes aan Club XXX waren aan het oplopen tot 2 a 3 keer per week. Het geld vloog mijn broekzak uit en emotioneel zat ik in de knoop. Maar waarom het niet goed was voor haar, begreep ik minder. Zij verdiende er immers goed aan. Ik moest nog veel leren.....


Het zal zo aan het einde van 2004 zijn geweest dat ik eindelijk eens de tocht naar Duitsland maakte. Door internet gelokt en mij vaak voorgenomen naar dit wahlhalla van sex te gaan. Even zo vaak de tocht uitgesteld en mij zelf wijs gemaakt dat een 2 uur durende reis wel erg veel was voor een wip.

Daar stond ik dan voor de deur van die club. Ervaren als ik was, klaar voor de volgende stap in mijn sex-leven. Natuurlijk was ik goed voorbereid. Vele recensies had ik al gelezen. Ik wist wat mij te wachten stond. Of toch niet...? Ik had die recensies meer dan eens gelezen. Toch was mij de dubbele bodem in al die verhaaltjes ontgaan. De verhaallijn van de gezelligheid in de club (laten wij het voor het gemak maar Club XXX noemen) en in de bar ontgingen mij. Net als het contact met andere ijsberen, de invloed van internet, het contact met de dames en last but not least de liefdes relaties. Nee, zo ver was ik nog niet.

Eenmaal in de club verging het mij als zovelen. Ik wist niet waar ik het moest zoeken. Zoveel mooie bereidwillige meisjes, zoveel gezelligheid, zoveel goede service. Het kon niet op. Alleen jammer dat de reistijd 2 uur was. Maar misschien was dat maar goed ook. Die eerste avond was geweldig.
Op de terugweg wist ik het zeker: herhalingsgevaar 200%.

En dat bleek ook, want een maand later was ik er weer. Ik besefte dat dit een club was waar het alleen leuk was om een wip te maken, maar dat het contact met ijsberen en dames iets toevoegde aan alles. Die tweede keer moet ik een keer of vier met verschillende dames het bed hebben gedeeld. En toen ik naar huis ging, was mijn verlanglijstje groter dan toen ik aankwam. Ik besloot mij aan te melden op een internetforum, om meer deelgenoot te worden van al dat plezier. De verhalen las ik met nog meer lol, want ik hoorde er nu ook bij. Al kende niemand mij nog. Ook dat zou veranderen.

Het toeval wilde dat de derde keer vrij snel weer kwam. Weer was het gezellig. Weer was het een succes. Ik zat aan de bar toen ze binnenkwam : laat ik haar Beth, een 25-jarige dame uit Oost-Europa, noemen. Wulp dansend stond ze daar. Ik liep gelijk op haar af en belandde met haar al snel op de kamer. Een uur geweldige sex was het gevolg met een leuk gesprek achteraf. Ik voelde een klik (waarschijnlijk eenzijdig) die ik nog niet eerder had gevoeld. Het was mijn beste beslissing ooit om naar Club XXX te gaan.
Mijn bezoekjes volgden zich nu in rap tempo op. Altijd probeerde ik wel naar Beth te gaan, die er helaas niet a;tijd was, maar wel vaak. Maar aan al dat plezier zou vroeg of laat een eind komen. Het werk werd drukker, dus een bezoekje zou weer even op zich laten wachten.

Die voorlopig laatste avond had ik al een sessie met Beth achter de rug toen ik haar weer tegen het lijf liep. Eigenlijk was ik op zoek naar een ander meisje, maar Beth en mijn hormonen beslisten anders. Weer was de sex goed. Dit keer was het gesprek anders. Het was meer persoonlijk. Wij praatten over "vriednjes", internet, de club, klanten, haar gemoedstoestand (die was die avond niet zo best had ik al gemerkt) ect. ect. Voor het eerst had ik het gevoel dat ik zat te praten met de echte Beth, de Beth achter de Beth van Club XXX. Met een heerlijk gevoel reed ik naar huis, reeds nadenkend wat ik op internet zou schrijven.

Enkele dagen later zette ik mijn computer aan. Ik ging er eens goed voor zitten. Ik ging eens kijken wie op internet werd beschreven. En ja hoor, Beth werd beschreven. Dat vond ik altijd leuk om recensies te lezen van meisjes die je al kende. En zoals verwacht was de recensie goed, zeer goed zelfs. Dit keer vond ik het echter niet leuk. Ik had een klote gevoel. Dit was mijn meisje (kan het nog gekker). Ik was jaloers......, ik was verliefd.
Daar kwam ik achter, net nu ik zeker voor anderhalve maand niet meer naar Club XXX zou gaan. Maar misschien was dat wel beter. Dit moest ik snel vergeten en ik zou niet meer naar Club XXX gaan, alvorens ik mijn gevoelens weer onder controle had. Dat hield ik welgeteld 4 dagen vol.

Door het vervallen van een zakelijk afspraak kreeg ik ineens de mogelijkheid om Club XXX tussentijds te bzoeken. Eerst wilde ik weerstand bieden, maar ik dacht: "waarom eigenlijk?". Op deze manier zou het weer wat extra's voor de sex betekenen en Beth zou er (financieel) ook beter van worden. Zo gezegd, zo gedaan. En daar was ik eer. Dit keer niet vrijblijvend, maar met een doel.

Eenmaal binnengekomen zat Beth met een man op een bank te praten. Dat zou wachten worden. Maar het geluk lachtte mij toe. De man ging al ras weg en ik wsit niet hoe snel ik op de bank plaats moest nemen. In tegenstelling tot de vorige keren was beth nu een stuk zakelijekr/koeler. Dat weerhield mij niet om haar mee naar de kamer te vragen. Weer was er goede sex en weer was er een goed gesprek. Op de tijd keek ik al helemaal niet (zij natuurlijk wel). Het mocht eeuwig duren. Maar niets duurt eeuwig, dus deze kamersessie ook niet.
Eenmaal thuis gekomen ging ik gelijk naar mijn agenda, om te kijken hoe ik mijn afspraken moest verzetten. Ik moest zo snel mogelijk weer naar Club XXX.

Ik had besloten om zeker een keer in de week naar Club XXX te gaan, al wilde ik dat Beth er niets van zou merken dat ik verliefd was geworden. Ik koos een datum en zorgde er dwangmatig voor dat niets, maar dan ook niets die afspraak in Club XXX kon verhinderen. En zo ging ik keer op keer naar Club XXX.

Wordt vervolg.

Deel II; de naieve eenzame ijsbeer


.........................Zoals gezegd ging ik steeds vaker (dwangmatig) naar Club XXX. Nog steeds was ik een eenling en ik kwam nog maar voor een meisje. Helaas was ze er niet altijd (al had ze de week ervoor gezegd dat ze er wel zou zijn). De sex en het contact werden wel minder goed. Ze zat niet goed in haar vel, was minder vrolijk en was vermoeid. De sex was meer routine aan het worden, net als haar houding. Mijn verliefdheid werd alleen maar groter. Je hebt een plaat voor je kop of je hebt het niet.

Op een avond, het was extreem rustig in Club XXX, zat ik een beetje verveeld (je bent saai of je bent het niet) voor mij uit te staren. Ik had een matige sessie met beth achter de rug en vroeg mij af wat ik nu wilde en wat ik nu moest doen. Ineens kwam beth lachend op mij afgelopen met een nieuw landgenootje van haar. "Look, that man, likes girls like us". Ik stond op en haar landgenootje zoende mij gelijk. Nu was ik niet echt monogaam, maar ik zorgde er altijd wel voor dat Beth niet zag dat ik met een ander meisje naar de kamer ging. Nu werd ik echter recht voor haar ogen opgejaagd door een zeker niet onknap meisje. Deze dame greep met haar hand in mijn kruis en zei:
"hmmmmmm, that is feeling good. Do you like me. Do you want to get me know better on the room?". Ik zette een stap achteruit. Dit wilde ik niet. De dame in kwestie keek mij aan en keek toen naar Beth. Beth stond erbij en keek er naar, niet goed beseffend wat er zich voor haar af speelde. Haar landgenootje kwam weer dichter bij mij staan en fluisterde in mijn oor, met haar hand in mijn kruis: "ahah, this is only for Beth." Ik schrok en zei iets dat ik naar het toilet moest. origineler kon ik op dat moment niet zijn.

Later liep ik Beth weer tegen het lijf, die mij lachend tegemoet kwam. Dit is misschien wel het mooiste beeld van haar dat ik heb. Ze kwam stralend op mij afgelopen. Ik, totaal verliefd en zij vol levenslust en schoonheid. Ik zou toen zweren dat zij gevoelens voor mij had. "I go home, and you? are you also going home?" Ik besloot stoer te doen en haar te vertellen dat voor mij de avond nog lang niet voorbij was. Quasi vrolijk liep ik weer verder. Even later zag ik haar bij de uitgang met een koffertje zitten. Ik dacht nog: "dit moet ik toch anders aanpakken". Volgende week nieuwe kansen. Het liep echter anders.

Een paar dagen later verscheen op internet de mededeling dat Beth voor een maand op vakantie zou gaan. Het was niet zeker of ze nog terug zou komen. Daar zat ik dan achter mijn computer. Hoezo vakantie?, hoezo misschien niet terugkomen? en ik dan...? Tegen mij was niets gezegd. Uit wat emailverkeer en recensies bleek dat anderen wel op de hoogte waren van haar vakantieplannen. Dit voelde echt heel slecht. Wat was er aan de hand? Ik bedacht van alles, maar het antwoord was heel normaal: ik stelde niets voor in haar leven. Of was ik te pessimistisch........?

Wordt vervolgd

[CUUP]

....................Een maand zonder Beth leek een onoverkomelijke tijd. Maar misschien zou ik nu wel tot bezinning komen. Dat bleek ijdele hoop. Ik telde iedere dag, ieder uur, af tot ze wellicht zou terugkeren. Ik besloot nu, als ze terug zou komen, dat ik er volledig voor zou gaan. Of althans, ik zou klant nummer 1 worden, en wel met hoofdletters. Dit zou mij niet meer gebeuren, dat zij op vakantie zou gaan zonder mij iets te vertellen.

In de tussentijd ging ik nog wel naar Club XXX. Ik had besloten mij wat meer onder de ijsberenpopulatie te begeven. Al was het maar om meer informatie over Beth te krijgen. Haar landgenootje, waar ik nu wel mee naar de kamer ging, wist mij niets bijzonders te vertellen. Ze wist niet eens dat Beth op vakantie was gegaan. De sex, by the way, was zeer goed, maar hielp niet om Beth te vergeten. Ondertussen begon ik steeds meer contact te krijgen met allerlei ijsberen.

En toen was daar die dag. Ik had uitgerekend dat als ze binnen een maand zou terugkeren ze op een bepaalde dag weer aan het werk zou gaan. Die berekening was trouwens nergens op gebaseerd. Natuurlijk zou ik er ook zijn. Op internet was haar terugkeer nog niet gemeld.
Eenmaal in Club XXX aangekomen, keek ik snel rond. Het was 12 uur. Echter geen Beth te zien. Ook rond 14.00u. kwam ze niet binnen. Wellicht zou ze nog komen aan het eind van de middag. In de tussentijd liet ik mij verwennen door verschillende meisjes en ook was het weer gezellig met nieuwe en bekende ijsberen. Maar Beth was niet te zien. Eigenlijk had ik de moed al opgegeven toen ik ineens in de bar een flits van een meisje zag dat zomaar Beth zou kunnen zijn.

Ik rende de bar in, maar Beth zag ik niet. Snel liep ik door de hele club om te kijken waar ze was, maar ik vond haar niet. Was ze al op de kamer of had ik mij vergist? Teleurgesteld kwam ik weer in de bar, toen mijn oog viel op de rug van een meisje dat in een hoek weggedoken zat. Het leek Beth en langzaam liep ik naar haar toe. Ik legde mijn hand op haar schouder en ze schrok. Ze draaide zich verschrikt om en met grote angstige ogen keek ze mij aan. "Oh, it is you" zei ze. Ik zag dat ze kippenvel had en zich ongemakkelijk voelde. Ik ging bij haar staan en begon een gesprek. Het gesprek liep ongemakkelijk. Ze wist nog wie ik was en ze wist zelfs mijn naam nog. Maar zo vrolijk en zo vrij als ze vroeger was, was ze nu niet. Ze keek angstig om zich heen en de blikken van ijsberen uit de weg gaand. Na een uur gingen wij toch naar de kamer. Daar vond echter geen sex plaats. Wel een open gesprek. Alles kwam eruit. Haar plezier in haar thuisland en de afkeer van sex met ijsberen. Verhalen over haar familie, het gebrek aan liefde, haar verblijf in Duitsland ect. ect.. Ook ik had veel te vertellen, behalve over mijn verliefdheid. Het uur vloog om, het tweede ook. Toen was het tijd voor sex vond Beth. Dat vond ik echter niet. Ze probeerde mij nog wel te "verleiden", maar dat liet ik niet toe. Uiteraard betaalde ik haar wel voor haar tijd. Zij was mij dankbaar voor het gesprek, zodat ze een zetje had gekregen om aan het werk te gaan. Meer dan eens en in tegenstelling tot vroeger kwam ze in de bar naar mij toe. Even een zoentje, even een gesprekje, even een blijk van genegenheid.
Op een rozen wolk reed ik naar huis.

Ook hadden wij telefoonnummers uitgewisseld. Als iemand nu denkt dat er intensief contact volgde heeft het mis. Een beetje bang was ik dat ze mij naar de club zou lokken met allerlei sms-jes. Maar niets was minder waar. Het enige contact was dat ik melde wanneer ik langs zou komen (en dat was steeds vaker) en zij mij vertelde dat ze er dan zou zijn. Niet meer en niet minder. Pogingen van mij om contact met haar te krijgen (met een sms-je) werden nooit beantwoord.

Ondertussen was Beth weer helemaal de oude. Ze was populair (helaas) en op de kamer was het altijd feest. Ze nam alle tijd voor mij. Een uur werd zo 2 uur of 3 uur en zelfs 4 uur. Soms nam ze eten of iets anders mee. En soms nam ik een cadeautje mee. Maar het bleef allemaal zakelijk, hoeveel plezier wij (lees ik) ook hadden.

Ik had mij er min of meer bij neer gelegd dat de situatie was zoals hij was. Ik was verliefd en Beth zou mij, zolang ik maar betaalde, trakteren op onvergetelijke uurtjes. Maar verliefd was zij niet, hoe jammer ik dat ook vond.

Ik vroeg mij wel eens af of zij iets in de gaten had. Tot ze een keer aan mij lachend vroeg: "Do you love me?" en ze begon te giechelen. Ze wist natuurlijk het antwoord. Maar ik was genoeg bij zinnen om niet gelijk ja te zeggen. Ik maakte er iets van dat ieder antwoord niet goed was. Zou ik ja zeggen dan kwam ik over als een stommeling en als ik nee zou zeggen zou ik haar misschien beledigen. Maar leuk vind ik haar wel, zei ik. Haar lachen stopte en ze keek boos (en teleurgesteld?). "Oh, i also do not love you, but perhaps i like you". Daar moest ik het maar mee doen. Het maximaal haalbare was bereikt?

Nee, het maximaal haalbare was nog niet bereikt.

Wordt vervolgd

[CUUP]

.............Was het maximale al bereikt> Nee, nog niet.

Op een middag (de start van mijn bezoekjes waren al van de eind van de middag verschoven naar het eind van de ochtend (tot laat in de avond)) gingen Beth en ik als zo vaak naar de kamer. Ik was er helemaal klaar voor. Maar in plaats van een romantische start van onze bezigheden wilde Beth praten. Praten?, sexen zul je bedoelen. Nee, ze wilde praten.

Het was uit met haar vriend. Had ze een (echte) vriend dan? Blijkbaar wel. Het was een moeilijk te volgen verhaal. Het kwam er op neer dat hij haar beu was geworden, of zo iets. Maar Beth was blij dat ik er nog was. Ik wist hoe je een dame kon laten genieten. Ja, ja, ja,..... Ik hoorde het graag aan, maar nam de complimenten met een korreltje zout.

Toch veranderde er iets. In plaats van ppassief werd Beth nu meer actief in het contact opnemen met mij. dezelfde avond al. Ik zat in de auto op weg naar huis en mijn telefoon ging. Beth wilde nog even zeggen dat ze het fijn had gevonden dat ik langs was gekomen en ze hoopte dat ik weer snel langs kwam. Wees daar maar niet bang voor. Voor ik thuis was, had ik ook nog een sms-je ontvangen. Dat voelde goed. Ik was op de goede weg. Hoe raar kun je denken. Een kinderhand is snel gevuld. Ik bedacht mij dat ze zich nu niet meer hoefde in te houden omdat ze geen vriend meer had. Nu kon ze de scheidslijn tussen prive en zakelijk iets minder strak trekken en dat beviel mij wel.

Was ik nu waar ik wilde zijn? Als je mijn oorspronkelijke doelstellingen moest geloven wel. Ik was nu zeker een van haar beste klanten. Ik kreeg zo nu en dan een sms-je van Beth, maar echt contact bleef moeilijk. Zelden of nooit reageerde zij op mijn sms-jes. Alleen als zij er trek in had was er contact. Ik noemde het telefoonterreur. Ik stond natuurlijk altijd open voor contact.
Daar kwam bij dat het leek dat iedereen met haar goede sex en veel plezier had. Dus ik stelde mijn oorspronkelijke doelstellingen bij. Ik was nu misschien wel een topklant, maar dat voelde nog niet genoeg. Maar wat dan wel? Ik wist het niet en ik had ook niet het idee dat zij verliefd op mij was. Maar als ik niet in Club XXX was voelde ik mij niet prettig en zat ik met mijn gedachten alleen bij Beth.

Maar er veranderde nog meer. Beth begon voor te stellen elkaar eens te treffen buiten Club XXX. Een beetje wandelen, een beetje winkelen, een beetje drinken, een beetje eten ect. ect.. Ik voelde daar eerst niet zoveel voor. Was het gewoon een grapje? Was het gewoon om mij een goed gevoel te geven, maar verder geen serieus voorstel? Wat waren haar ware intenties? In wat voor wereld zou ik terecht komen? Zou het sprookje daardoor niet worden verbroken? Vragen waar ik het antwoord liever niet op wist.
Maar toen ik een week voor de derde keer (ja, ja, je overdrijft of je overdrijft niet) was geweest en weg wilde gaan, werd Beth bij het afrekenen geschaakt door een geile klant die haar zowat meesleurde in de club. Daarvoor had ze mij op de kamer gevraagd niet meer met andere meisjes mee te gaan (feitelijk was dat voornamelijk omzet veilig stellen, begreep ik later). Dat deed ik toch al niet meer, maar het voelde goed dat ze het mij vroeg. Toen ze echter voor mijn neus werd geschaakt door een door hormonen op hol geslaagde ijsbeer, stond het huilen mij nader dan het lachen. Ze keek mij aan en zag mijn treurige gezicht. Ze fluisterde in mijn oor: "Je mag de volgende keer best met een ander meisje naar de kamer." Daarna liep ze met de geile ijsbeer weg en keek nog een keer treurig (gespeeld?) om.

Ik reed met een zwaar gemoed weg, beseffende dat ik voor anderhalve week voor zaken ver weg zou zijn. De dagen erna was er een bescheiden sms-contact, maar voor mij was elke gedachte bij Beth. In een zwak moment besloot ik Beth te vragen om iets buiten de club af te spreken als ik terug was. De reactie was snel en enthousiast. En zo kon het gebeuren dat ik weer eens voor de poort stond (zoals zo vaak), maar nu niet om naar binnen te gaan, maar om iemand op te halen.

Op weg naar een stad werd Beth gebeld. Door een klant? Later begreep ik pas dat het haar pooier was die verhaal kwam halen waarom ze de club had verlaten. Die kennis, zoals over veel zaken, kreeg ik pas later.

Die dag ergens in Duitsland verliep heel goed. In eerste instantie wat onwennig, maar al snel hadden wij de grootste lol. Een dag die werd afgesloten met een zeer geslaagde en lange kamersessie in Club XXX. Dit was wat ik wilde. Ook het afscheid was mooi. Bij de uitgang konden wij maar geen afscheid van elkaar nemen. Op een rozen wolk reed ik naar huis onder het genot van de ontvangst van sms-jes.

Ik dacht dat ik nu goed zat. Maar dat was niet zo. De houding van Beth veranderde al weer snel in een zakelijke houding. Natuurlijk had ik een toptijd als in in Club XXX was. Maar ze zorgde er ook voor dat wij extra lang op de kamer bleven. Zo ontdekte ik dat ze nog wel eens een leugentje om best wil vertelde om een zielige indruk te wekken, zodat ik weer later dan gepland vertrok. Daar had ik een minder goed gevoel over. Soms spraken wij af buiten de club en wij hadden dan ook veel plezier. Daarnaast was er wel contact, maar alleen als zij het wilde. De verhalen op internet begonnen mij ook steeds meer tegen te staan. Ik durfde haast de computer niet meer aan te zetten, maar ik deed het steeds vaker. Het optimum van zelf kwelling was dat. Ik zat goed met mij zelf in de knoop, om nog maar te zwijgen over de financiele consequenties van mijn bezoekjes.

Ik wist dat ik (voor mijzelf) verkeerd bezig was. Ik moest iets veranderen en ik wist ook wat. Alleen ik wist niet hoe. Ik dacht redding te zien: over enkele weken zou ik op vakantie gaan, ver weg van Club XXX en Beth. Tijd om tot mijzelf te komen. Tijd om tot bezinning te komen. Nog enkele weken plezier en pijn en dan bezinning. Daarna zouden wij wel weer zien. Het klonk zo logisch, alleen had ik waarschijnlijk Beth niet ruim van te voren moeten vertellen dat ik op vakantie ging........

Wordt vervolgd

[CUUP]

Ik volg deze story ook met intresse. Ik heb al wel een vermoeden hoe het afloopt....

Het zal al je vermoedens te boven gaan.

[CUUP]

.......Er waren 2 soorten Beth. De Beth van Club XXX, die geweldig en zorgzaam was. Die op mij wachte als ik langs kwam, die voor mij zorgde, eten en muziek meenam. En niet te vergeten: onvergetelijk goede sex. Daar was het uiteindelijk allemaal om begonnen. Dan was er ook nog de Beth als ik niet in de club was. Moeilijk tot niet bereikbaar. Kortaf en een beetje verwend. Iemand die haar zin wilde hebben en minder ook niet.

Dergelijk gedrag kwam mijn gemoedsrust niet ten goede. Eerst werd ik in de club lekker gemaakt en kreeg ik de indruk speciaal te zijn, om vervolgens geen aandacht meer te krijgen. Maar aan de andere kant wist ik dat dit er bij hoorde. Ik was dan wel verliefd, zij was het immers niet. Voor haar was het zakelijk. Ofschoon ik dat wist, voelde het niet altijd prettig.

Beth werd na verloop van tijd echter wel wat meer persoonlijk. Waren eerst de complimenten nog redelijk algemeen (you kiss so good, no one licks better than you, fucking with you gives me so much feeling; ja,ja het werd allemaal gezegd). Nu begon ze steeds vaker aan te geven echt blij te zijn als ik langs kwam. Althans die indruk kreeg ik meer en meer. Ik moet ook zeggen dat mijn eurotjes er erg mooi uit zagen. Ze belde zo nu en dan wel eens op als ze (al dan niet tijdens haar werk) aan mij moest denken. Vooral na mij "vreemd gaan" was het raak. Foei, was ik vreemd gegaan? Ja: na een sessie met Beth zat ik als zo vaak met ijsberen en dames wat te kletsen, toen ineens een voor mij bekende dame naar mij toe kwam. Voor ik het wist zat ze met mij al te zoenen. Wat ik niet wist en zag, was dat dit alles voor de ogen van Beth plaatsvond. Voor de verandering weer eens een kamersessie met een andere dame gehad. Dat voelde eigenlijk best wel goed. Nadat ik in de kleedkamer met de dame in kwestie had afgerekend, kwam ik Beth bij de uitgang tegen die op het punt stond naar huis te gaan. Ik was verbaast omdat het eigenlijk best druk was, dus geld was er genoeg te verdienen. Ze keek mij ietswat kwaad aan en vroeg waarom ik z'on stompzinnige grijns op mijn gezicht had. Dat kon best wel kloppen na die heerlijke sex, maar ik snapte haar gedrag niet zo. Ze voelde zich niet zo lekker en liep door de deur naar buiten, mij verbaast achterlatend.

Vanaf nu werd Beth steeds actiever in het zenden van sms-jes. Ze werden ook dubbelzinniger. Er werd steeds vaker afgesloten met "I ....... you". Ik had het donkerbruine vermoeden dat op die stippellijntjes "love" zou moeten staan. Ik reageerde daar nu eens niet op. Beth begon nu directer te worden en vroeg wat ik van haar sms-jes vond. Ik, ondanks mijn verliefdheid, vond het maar niets (al zei ik dat niet zo). Ik wilde niet besodemieterd worden, wat waren haar ware intenties?, het leeftijdsverschil was te groot, haar leven was toch geheel anders dan dat van mij. Ik was een hoerenloper en dus niet te vertrouwen en hoe goed was zij te vertrouwen als dame van lichte zeden. En, oh ja, ik was een ietsiepietsie vergeten een klein detail aan Beth te vertellen: ik was getrouwd en had een gezin (met kinderen) in Nederland......

Wordt vervolgd (deel6; Love is in the air.)

[CUUP]

........ Net toen ik dacht netjes, stilletjes en laf te kunnen ontsnappen door op vakantie te gaan (wij zijn nu ondertussen in de zomer van 2005 aangeland), was Beth direct op haar doel (mij) af gegaan. Er was geen ontkomen meer aan.

Mijn nogal terughoudende reactie viel haar tegen. Ze dacht mij al in haar zak te hebben (ik spreek nu met later verkregen kennis). Dus werd ze nog vasthoudender dan ze al was. Een week voor mijn vakantie vroeg ze of wij elkaar nog een keer buiten de club konden treffen.

In tegenstelling tot de vorige keren was er geen uitgelaten stemming in de auto. Wij beiden wisten dat er een gesprek over onze gevoelens zou komen en wij beiden keken er tegen op, met name de afloop. Ik was van plan het woord te nemen, haar te vertellen hoe ik haar leven vol problemen (voor haar) zag om vervolgens toe te geven dat ik verliefd was op haar. Maar ik zou ook zeggen dat ik geen relatie met haar wilde hebben. Dat zou ik ook volhouden, dat wist ik zeker. Dat dat ook meteen het einde van mijn "avontuur" met Beth betekende begreep ik maar al te goed. Ik had een 4 weken durende vakantie om te herstellen. Dan zou ik wel weer verder zien. Dat klinkt rationeel en misschien verstandig, maar zo voelde ik mij niet. Zo gezegd, zo gedaan.

Zoals altijd namen wij plaats in een lokale KFC (het favoriete restaurant van Beth). Meer dan eens had ik voorgesteld eens ergens anders te eten, maar zij wilde geen poespas. Daar zaten wij dan met onze hamburgers. Wij keken elkaar aan en zeiden niets. Gelukkig kon ik in mijn hamburger happen om toch maar iets te doen. Uiteindelijke zei Beth: "en, heb je mij niets te vertellen?". Ik nam het woord. Ik vertelde hoe ik haar leven zag. Problemen, de noodzaak hoe ze in haar werk was verzeild, de liefdeloosheid die ze had gekend, enz., enz.. Ik zat schijnbaar in de roos met mijn woorden. Haar ogen werden waterig. Ze bleef mij vragend aankijken. Uiteindelijk gaf ik toe dat ik verliefd op haar was. Ik hapte naar adem om het slechte nieuws te vertellen. Beth barste echter in huilen uit en ging op een stoel staan. Ze riep in een bomvolle KFC: "Ladies and gentlemen". De meeste mensen keken nu naar ons. Nog luider riep ze: "LADIES AND GENTLEMEN". Iedereen, zelfs het keukenpersoneel ver weg in de keuken, had nu aandacht voor Beth. "This man just told me that he loves me, but i love him even more". Luid applaus en gejoel was ons deel. Huilend ging Beth zitten, en ik zat emotioneel knock out in mijn stoel. Ik liet het gebeuren en deed er niets tegen.

In de club probeerde ik nog het gesprek opnieuw te voeren, maar dat was verloren moeite. Wij waren nu een stelletje. Veel meisjes werden ingelicht over het goede nieuws. En natuurlijk moesten wij naar de kamer, want mijn vriendinnetje was "horny". Dat heb ik geweten. Het condoom werd al niet meer gebruikt, hoe onverstandig ook. Uiteraard vervulde ik mijn taken als vriendtje naar behoren en kwam ik die week nog enkele keren op bezoek. Ik besefte nog niet helemaal wat ik had gedaan, maar mijn vakantie zou vast wijsheid brengen. Dat hoopte ik althans.

Leefden wij nog lang en gelukkig? Nou nee, dit was slechts het begin.......

Wordt vervolgd

[CUUP]

Tzja cuup,

..... 98% van de Romeos krijgen probs. Meer zeg ik niet.




Klopt, net als onze geliefde dames. Wacht maar op de vervolgdelen.....

[CUUP]

......De eerste dagen van mijn vakantie begonnen goed. Beth was goed bereikbaar en ze was lief aan de telefoon. Ze vertelde honderd uit. Haar hele familie uit Oost Europa was verbaast dat een zakenman uit West Europa een meisje (van lichte zeden) als Beth als vriendin accepteerde. Haar houding veranderde echter ook weer snel. Haar vroegere nonchalante houding kwam weer terug. Ze werd weer moeilijk bereikbaar en had niet altijd zin om te praten.

Dat was slechts een van de problemen die ik daar ver weg had. Mijn voornamste probleem was natuurlijk hoe ik nu verder moest. Was het wel fair wat ik deed? (nee, natuurlijk niet). Moest ik stoppen? En zo ja, hoe dan? Geen contact meer?, bellen en uitmaken?, toegeven dat ik getrouwd was?, een sms-je sturen? Ik wist het niet. En als ik, onverstandig als ik ben, door wilde gaan, hoe kon ik dan uitlegen dat ze niet bij mij op bezoek zou kunnen komen? Het echtelijke bed was al krap genoeg. Ook haar enorme populariteit baarde mij zorgen. Was ik dan toch niet meer dan een van haar klanten? Ook de thuis situatie was niet eenvoudig. Tot dan toe was het telefooncontact met Beth sporadisch, kort en tijdens werktijd geweest. Nu was ik echter continue met mijn gezin op stap. Natuurlijk kon ik zo nu en dan wel eens weg voor een telefoontje, onder het mom van het kopen van een krant. Maar als mijn vriendinnetje weer eens moeilijk bereikbaar was moest ik meerdere smoesjes verzinnen om weg te komen. 4 keer een krant op een dag kopen en telkens boodschappen vergeten beginnen natuurlijk wel op te vallen. Ik was zo met mijzelf bezig dat ik nog niet in de gaten had dat mijn vriendinnetje misschien wel dezelfde soort problemen had. Daar zou ik snel genoeg achter komen.

Toen ik een goed verhaal had verzonnen waarom ze mij niet kon bezoeken (ik woonde thuis bij mijn zieke moeder die ik moest verzorgen; sorry mama) kreeg ik iets meer rust. Het viel mij niet op dat ze mijn verhaal wel erg gemakkelijk slikte. Het leek wel of het haar niets intresseerde. Ik was echter al weer bezig met het volgende probleem: betalen.

Tot dan toe had ik haar telkens in de club ruim betaald voor haar diensten. Ik vroeg mij af hoe dat nu zou gaan. Kreeg ik korting?, was het gratis?, ging zij door met werken als ik langs kwam? Vragen die ik wilde bespreken bij terugkomst. Ook dit ging echter anders. Tijdens een telefoongesprek hadden wij het ineens over betalen. Nonchalant vertelde ze mij dat het haar niet intresseerde (love is not for sale). Ik moest maar kijken. Toen ik echter aangaf dat ik dan niets meer wilde betalen, was haar nonchalante houding ineens verdwenen. Verhalen over pooiers, vrouwenhandel, dwang, geweld, gevangenissen in clubs werden mij in no-time toevertrouwd. En ze was boos, dat ik zo "cheap" was. Na een uur was onze eerste echte ruzie een feit.

Tot mijn verbazing deed onze ruzie haar meer dan ik dacht. Laat in de avond zat ze huilend met mij te praten en vroeg mij nog geen beslissingen te nemen. Ik moest dit haar beloven, anders kon ze niet meer werken. Ze was die dag al niet gaan werken, vanwege de ruzie met mij.

De dagen daarna veranderde er veel........

Wordt vervolgd (deel 8; Huisarrest)

[CUUP]

.........De dagen daarna veranderde er veel. Ineens werd haar pooier strenger. Ook de club werd minder vriendelijke naar haar en toen ik bijna zou terugkeren kreeg Beth huisarrest. Ze moest een maand in de club verblijven, oftewel slapen en werken en niets anders. Om 10.00u. opstaan (dat was nog wel de grootste straf) en elke dag doorwerken tot sluitingstijd. Ze viel echter al snel door de mand. Op de tweede dag van haar huisarrest belde ik haar om 12.00u. wakker (hoezo huisarrest?, hoezo om 10.00u. opstaan?; de club was al een tijd open). Een paar dagen later beweerde ze de hele maandag in de club te zijn. Echter een vriend van mij die ook aanwezig was die maandag (van 12.00u. tot 23.00u.) had haar, ondanks diverse gerichte zoekpogingen, niet gezien. Dat was vreemd, want er waren die dag nauwelijks dames en ijsberen aanwezig.

Ik besefte dat mijn vriendinnetje ook niet zo eerlijk was. Ze wilde dus niet al teveel contact buiten de club. Dat verklaarde ook waarom ze zo gemakkelijk akkoord ging met mijn verhaal over mijn verzonnen thuissituatie. Normaal gesproken zou je dan toch maatregelen treffen. Zo niet ik. Voor mij was het juist een reden om de "relatie" voort te zetten. Als zij mocht jokken, dan mocht ik het ook. Dat dit eigenlijk de gedachte van een kind van 5 jaar is, kwam op dat moment niet in mij op.

Ook aan mijn vakantie kwam een eind. Ik wist niet hoe snel ik naar Duitsland moest gaan. Ik ging in ieder geval heel snel. Mijn eerste bezoekje leek een succes te worden, tot ik na een zeeeeeeeeeeeeeer lange kamersessie de kamer verliet. Ik betaalde haar (ja, ja), terwijl de eerst volgende klant al weer klaar stond en mijn vriendinnetje met hem stond te flikflooien. Ze wilde liever dat ik naar huis ging, maar ik wilde nog even blijven om bij te praten met ijsberen. Ze zat treurig op haar stoeltje en moest zo nu en dan naar de kamer. Ze keek dan verschrikt in mijn richting. Gespeeld? Ik weet het niet. Het was bijna grappig.

Zo ging het enkele weken. Ik moest elke week komen, maar 1x per week was genoeg. Soms was een tweede keer ook goed als ze ergens even naar toe gebracht moest worden (hoezo huisarrest?) Ze gedroeg zich als een verwende prinsses. Ze belde meer dan eens op met de mededeling dat ik een cadeau moest meebrengen en dat waren niet de meest goedkope wensen. Het werd helemaal grappig toen ik op een keer op weg was naar Club XXX en ik een sms-je van haar kreeg. Of ik haar niet bij de club maar bij een hotel wilde ophalen. Ze ging even een uurtje bij een vriendin op bezoek. Ik belde haar direct op voor wat meer uitleg. Ze had echter niet veel tijd, want ze stond op het punt de club (bij de uitgang) te verlaten en anders had het bezoekje geen zin meer. Wat Beth niet wist was dat op dat moment een vriend van mij de club inging maar geen Beth bij de uitgang aantrof.
Ik haalde haar op bij het hotel en zag tot mijn verbazing dat ze een tas met toiletspullen bij zich had, waaronder een fohn. Ik vroeg haar waarom ze die spullen bij zich had, voor een kort bezoekje. Ik kreeg een snauw en de mededeling dat het mijn zaken niet waren.

Eenmaal thuisgekomen, had ik met dit alles geen vrede meer. De lange en dure kamersessies begonnen mij tegen te staan. Haar verwende en kinderachtige gedrag ook. Daarnaast had ik het gevoel bedrogen te worden (in welke vorm dan ook). Al moest ik daar feitelijk mijn mond over houden, want ik deed hetzelfde. Toch?
Net toen ik er de brui aan wilde geven, belde Beth mij op. Of ik mij nog steeds een klant voelde?, was haar plotselinge en directe vraag. In een vlaag van verstandsverbijstering of juist niet zei ik "ja". Haar telefoon ging uit en het contact was plotseling weer verbroken............

Wordt vervolgd

[CUUP]

....Daar zat ik dan. Was ik het net beu aan het worden, verbreekt mijn vriendinnetje het contact. Dat dat traditie zou worden in onze relatie wist ik toen nog niet. Het kon ook zijn dat haar telefoon niet meer goed werkte. Het zou mij later ook duidelijk worden dat Beth haar telefoon, naast telefoneren, ook gebruikte om haar frustraties op los te laten, door z'on telefoon (en niet de meest goedkope exemplaren) tegen de muur of op de grond te gooien. Ze versleet 5 a 6 telefoons per jaar. Ze vroeg mij maanden later of dat veel was. Ik keek naar mijn eigen, 8 jaar oude telefoon, en dacht: "hoe ga ik dat nu voorzichtig brengen?". Misschien was het een soort generatiekloof.

Maar goed, het contact was verbroken. Dat probeerde ik te herstellen, maar het lukte niet. Zo beu was ik Beth en de relatie dus toch niet. Sterker nog, ik was nog verliefder geworden.

Na een paar dagen hield ik mijzelf voor dat ik mij moest vermannen en alles maar als een mooi en apart avontuur moest zien. Wist ik veel dat wij pas net waren begonnen. Ineens ging mijn telefoon en aan de andere kant van de lijn was Beth die gewoon het gesprek begon alsof er niets aan de hand was. Haar telefoon was inderdaad kapot gegaan. Ze had ook nagedacht (altijd goed) en had besloten de relatie niet meer in Club XXX voort te zetten. Vanaf nu zouden wij elkaar nog uitsluitend buiten de club treffen. Ze had het er ook met haar pooier over gehad. "Vreemd" dacht ik, een week geleden mocht dat heerschap nog van niets weten. Hij zou de relatie oogluikend toestaan als ik voor elk bezoek (dag + nacht) € 500;= betaalde. Dat geld, verzekerde Beth mij was alleen voor hem en zij zou er niets van krijgen. Dat zou ze echt niet willen. Ik kon mijn lachen niet onderdrukken. Weer voelde ik mij belogen, maar het was voor mij ook weer een reden om mijn schuldgevoel over mijn eigen leugen opzij te zetten. Ik stemde niet toe en zei haar er nog over na te denken.

De praktijk werd dat wij elkaar niet meer in Club XXX troffen. Diverse hotels in de omgeving werden bezocht. Eerst kozen wij een leuke stad uit om wat vertier te zoeken en namen dan ook een hotel. Ik had mijn eigen formule verzonnen voor het betalen. Ik betaalde pas (de tarieven van Club XXX) vanaf het moment dat wij in de hotelkamer kwamen. Uiteraard betaalde ik niet voor de tijd dat wij sliepen. Nog steeds kreeg Beth een leuk bedrag mee, maar aanzienlijk minder dan de door haar gewenste € 500;=. Ze wilde ook niet dat ik haar betaalde (???), ze wilde dat ik het geld gewoon ergens neerlegde, zodat zij het ongemerkt kon pakken. Nooit klaagde ze over het feit dat ik minder dan € 500;= neerlegde. Pas toen ik een keer vergat geld weg te leggen liet ze weten dat dat niet de bedoeling was.

Langzaam maar zeker begon Club XXX naar de achtergrond te verdwijnen. Wij praatten er nog wel over. Zij vertelde allerlei verhaaltjes die niet op internet voorkwamen en ik vertelde wat er op internet werd geschreven. Het bleek dat zij een andere kijk op het clubwezen had dan de schrijvende ijsberen. Een supergezellige (drukke) avond werd door haar vaak als waardeloos omschreven. Het was te druk en dus te lange wachttijden, zodat er te weinig was te verdienen. Ijsberen die kwamen voor gezelligheid, daar begreep ze niet zoveel van. En dat niet begrijpen sloeg om in onbegrip als dergelijke ijsberen met haar een goed gesprek wilde beginnen, maar niet uit waren op een kamerbezoek. "My time is not for free." Ijsberen die over haar schreven kon ze maar vaag of niet herinneren. Niet de sex, maar de financiele afhandeling had haar belangstelling. Ooit schreef iemand dat hij een weergaloos uurtje met haar had beleefd. Hij wist zeker dat ze was klaargekomen. "He is crazy. I fall asleep when he licked my pussy." Beth herinnerde wel dat hij had zitten zeuren over de prijs en korting wilde. Door dat gezeur had ze de taxi met haar vriendinnen naar de disco gemist. Belangrijk vond ze wel dat ijsberen schoon moesten zijn. Dat kon haar wel bekoren. En soms was de sex goed. Dat was natuurlijk iets wat ik liever niet hoorde.

Deze gesprekken kwamen de relatie vreemd genoeg ten goede. De nonchalante Beth verdween langzaam maar zeker. Ze zocht steeds meer contact, ook in de nachtelijke uren. Dat was natuurlijk een probleem. Maar om vrijgezel te lijken moest ik zo nu en dan wel bereikbaar zijn midden in de nacht. Dat mij dat lukte verbaast mij nog steeds. Het moet een dolkomisch zicht zijn geweest. De plaatstelijk krant schreef herhaaldelijk: "man in pyama op straat gesignaleerd". Nooit eerder had ik zo graag een hond gehad die ik kon uitlaten.

Minder leuk was dat Beth meer problemen met haar werk kreeg. Fysiek kon zij het steeds minder bolwerken. Ik had haar meer dan eens verteld dat ik vond dat ze teveel werkte. Dat ging nu zijn tol eisen. Ze had echter geen keus. Haar afdrachten waren 50% van de inkomsten met een minimum van € 250;= per dag (of ze werkte of niet). Ook emotioneel begon haar werk haar steeds meer tegen te staan. Ze dacht tijdens haar werk steeds meer aan mij en dat maakte het steeds moeilijker. Haar populariteit nam ogenschijnlijk af.
Als een vriend van mij in de club kwam, wist Beth niet hoe snel ze bij hem moest komen om over mij te praten. Klanten liet ze staan, die er niet van begrepen.
Ik kon niet genoeg sms-en en in tegenstelling tot het verleden kreeg ik altijd en meer antwoord.
Ik was altijd welkom, of ik nu 1,2,3 of meer dagen langs wilde komen. Voor korte bezoekjes (een middag) hoefde ik geen geld achter te laten, ondanks de sex die plaatsvond.
Als ik niet belde, dan belde zij wel en onze telefoongesprekken gingen al ras naar het gemiddelde van een uur of meer per dag. De telefoonrekening was een probleem extra geworden.

Jammer genoeg veranderde haar prinsessen-gedrag niet. Ik moest haar verwennen en dat bedoel ik dan niet alleen fysiek. Ze liet duidelijk weten wat ze wilde en dat was veel en duur. Vaak gaf ik haar zin. Daar stond tegenover dat onze relatie steeds meer een echte relatie werd. Natuurlijk bleven haar prostitutiewerkzaamheden een belangrijk aspect van onze relatie, maar dat mocht de pret niet drukken. Wat de pret wel drukte was het probleem dat SOA heette........

Wordt vervolgd (deel 10; Het probleem dat SOA heet.)

[CUUP]

........Natuurlijk bleven haar prostitutiewerkzaamheden een belangrijk aspect van onze relatie, maar dat mocht de pret niet drukken. Wat de pret wel drukte was het probleem dat SOA heette. het moest er natuurlijk een keer van komen dat ik een SOA kreeg. Een relatief onschuldige druiper dat wel, maar het was wel even schrikken. Het verbaasde mij dat mijn vriendinnetje alles wist over AIDS/HIV, maar niet zoveel over SOA's. Dat ze van sperma in de mond ook een SOA kon krijgen wist ze niet. Ze wist alleen dat je het niet moest doorslikken.

Waren SOA's eigenlijk wel een aandachtspunt voor Beth? Ik had niet de indruk dat ze zich daar nu zorgen over maakte. Wel besteedde ze veel tijd en geld aan hygiene en in de club lette ze erg op welke mannen schoon leken en welke niet. Beth was niet op de hoogte van enig beleid van clubs inzake SOA's. SOA's waren een ingecalculeerd risico. Pzc. was de standaard in de Duitse clubs. Hield je je daar niet aan dan was het snel gedaan met je business. Als ik haar dan vertelde dat in Nederland, met name achter de ramen, pmc. de standaard was, begon ze te lachen en zei ze: "I also want to work in Holland, Holland is paradise."
Zo nu en dan kwam op internet het gerucht dat er in een bepaalde club(s) SOA's waren geconstateerd. Dat vertelde ik Beth dan, die dan verschrikt keek alsof W.O. III was uitgebroken. Maar even zo snel ging ze weer over op de orde van de dag en was SOA geen gespreksonderwerp meer.

Vaak werd ons gesprek over SOA's gecombineerd door het onderwerp nzc. Klanten probeerden vaak nzc. Soms vroegen ze het, soms boden ze geld en soms deden ze het gewoon. Nzc. was niet aan Beth besteed, al moet ik eerlijk zeggen dat ik in het begin (toen ik nog klant was) daar mijn twijfels over had. Bij mij was het ineens ook mogelijk gebleken. In het begin had ik nog weerstand geboden, maar "liefde" doet rare dingen met een mens. Uit voorzorg vermeed ik thuis sex of ik had alleen sex met condoom. De omgekeerde wereld.

Beth vertelde dat nogal wat meisjes nzc accepteerden. Zelf had ik het ook een keer meegemaakt met een meisje die het op de kamer spontaan "aanbood". Maar dat was juist een meisje die het niet deed volgens Beth. Het was dus duidelijk ook een taboe onder de dames.

Ook de prijs die ik moest betalen was soms nog onderwerp van discussie. Die prijs was ondertussen gedaald tot € 125;=, oftewel wij deelden de bijdrage aan de pooier. Dit heerschap, ondanks herhaalde verzoeken van Beth, heb ik nooit ontmoet. Ook zijn persoon verdween langzaam maar zeker naar de achtergrond. Het vreemde was als ze met elkaar (telefonisch) contact hadden, het leek alsof vrienden met elkaar spraken. Hij vertelde haar veel, ook over zijn eigen problemen. Ondanks dat hij niet wist dat ik naast Beth zat heb ik hem nooit kwaad horen worden. Eigenlijk kwam hij niet over als een louche pooier.

Nu de relatie steeds serieuzer werd, voelde ik mij steeds schuldiger over mijn eigen leugens. Zo nu en dan probeerde ik het uit te maken, maar daar wilde Beth niets van weten. En erg standvastig was ik niet. Dus liep alles maar door.

Was Club XXX nu helemaal uit beeld. Nog niet. Na een tijdje, mede gestimuleerd door verhalen op internet, kreeg ik toch weer eens zin om eens te kijken. Toen ik toevallig een keer in de buurt was belde ik Beth. Die had zich net aangekleed en opgedoft om te gaan werken. "Dat komt goed uit" zei ik, terwijl ik mijn auto bij de club parkeerde. En zo was ik weer eens in Club XXX, uiteraard onder begeleiding van Beth. Beth wilde liever weg, maar ik wilde weer eens "dat sfeertje" proeven. Dat viel tegen. Het was redelijk druk, maar de meeste mannen hingen een beetje verveeld in de banken, net als de dames, die wat ongeintresseerd op hun krukje zaten. Was het toeval? of was ik de club ontgroeid?
Uiteraard vermaakte ik mij wel met Beth en in de barruimte liet ze mij geen minuut alleen. Ik zou wel eens van een op geld beluste dame ten prooi kunnen vallen. De laatste keer dat ik daarvoor in Club XXX was, ging Beth gewoon door met werken. Hoe anders was het nu. Alle mannen, vaste klant of niet, moesten uit haar buurt blijven en wee degene die haar probeerde te benaderen. Arme ijsberen.
Op de terugweg naar huis wist ik het zeker: dit was mijn meisje.

En wat gebeurd er als ijsbeertjes hebben wat ze zo graag altijd al wilden hebben?: ze raken verveeld en vallen in een sleur. In een weekend bedacht ik mij dat het wel eens leuk was dat ik weer eens alleen naar een club zou gaan. Ik moest nodig eens gaan ijsberen. Wie was ook al weer de slechterik in dit verhaaltje?
Het was niet de lust naar sex, want die was nog steeds weergaloos met Beth. Het was meer gewoon een foute drang. Op een zondag maakte ik in gedachten wat plannen voor de week erop. Van die plannen zou niet veel terecht komen, want op maandagochtend kreeg ik een sms-je van Beth dat ze had gedroomd dat ik vreemd was gegaan met andere meisjes in een club. Ik schrok en besloot mijn plannen maar uit te stellen. Met een helderziene vriendin kun je maar beter oppassen en braaf zijn. Maar uitstel is nooit afstel bij een ijsbeer......

Gelukkig was ik ook nuttig. Ik regelde voor Beth een appartement, waarvan ze de huur trouwens zelf betaalde. Vanaf dat moment was het wel gedaan met het vertier her en der, want er moest worden geklust. Verven, meubels kopen (gedeeltelijk op mijn kosten), schoonmaken en dergelijke zaken.

Je zou haast denken dat ik een relatie had met een "gewoon" meisje. En eerlijk gezegd had ik dat gevoel ook. Alleen was er nog een probleem dat moest worden opgelost en dat was haar visa. Dat bleek niet zo goed geregeld te zijn als ik enkele weken daarvoor dacht. Eigenlijk was ze een beetje illigaal in Duitsland, alleen dan zonder het woordje "beetje". Het was al door mijn hoofd geschoten dat dat misschien wel de werkelijke reden was van de relatie. In haar ogen was ik vrijgezel en dus een goede huwelijkskandidaat en daarmee was een visa ook goed geregeld. Ik won daarover ook informatie in, maar het bleek allemaal niet zo eenvoudig te zijn. Wij hadden het er al een paar over gehad en ze was er van overtuigd dat ze wel iets kon regelen. Daarvoor had ze mij niet nodig. De toekomst zou uitkomst bieden.

Een ander probleem was meneer de pooier. Maar daar had Beth een oplossing voor. Een oplossing waarin ik een rol moest spelen.........

Wordt vervolgd (deel 11; Het plannetje van Beth.)

[CUUP]

......... Beth had een plannetje bedacht. Ze wist nog niet zeker of ze het ging uitvoeren, maar ze wilde het met mij overleggen. Ze dacht dat ze zich wel kon vrijkopen van haar pooier. Ze vroeg aan mij wat ik dacht dat dat ging kosten. Nu is zoiets niet mijn dagelijkse werk, dus ik had geen flauw benul. Ik had ooit wel eens iets op internet gelezen, dat bedragen van € 50.000;= werden betaald. Ik vertelde Beth dat ik dacht dat het € 50.000;= ging kosten. Oei, dat was veel, meer dan ze had gedacht. Zelf had ze aan € 45.000;= gedacht :confused:

Ze had het nodige geld gespaard, maar wilde van mij een "kleine" bijdrage hebben. Ik hoefde niet direct antwoord te geven en ik moest niet gelijk boos worden. Ik moest er maar eens goed over nadenken. Ik vond het maar niets. Ik had helemaal geen zin om financiele bijdrages te geven. Ik had haar al genoeg geld betaald. Daarnaast wist ik helemaal niet zeker of die "transactie" wel echt zou plaats vinden. Ik zou daarvoor toch met haar pooier om tafel moeten gaan en daar had ik weinig zin in. En als ik daar wel zin in had dan zouden Beth en haar pooier natuurlijk altijd nog onder een hoedje kunnen spelen. Die bijdrage kon ze dus wel vergeten. Ik vroeg mij ook af hoe lang de liefde nog zou voort duren als ik eenmaal had betaald?
Maar ook uit zakelijk oogpunt vond ik het geen verstandige actie. Beth had de nodige problemen (waaronder visa) en zolang haar pooier nog een zakelijk belang met haar had, zou hij ook wel zorgen dat sommige zaken zouden worden geregeld. Dat zou hij waarschijnlijk niet meer doen als ze zich had vrij gekocht.
Die zakelijke bedenkingen vertelde ik ook aan Beth. Die wilde daar echter niets van horen. Ze zou het wel gaan regelen. Ik besloot maar af te wachten.

De sex werd steeds beter. Buiten haar appartement werd het steeds vaker de gewoonte om in de auto, dan dan niet rijdend (pijpen), in het bos, in pashokjes, op het toilet van een openbare gelegenheid en zelfs keer op straat (in het donker) de liefde te bedrijven. Het kon niet gek genoeg voor mijn vriendinnetje. Hoe gekker wij deden en afweken van de gangbare sex hoe beter zij het naar haar zin kreeg. Net als ik trouwens.

Toch ging het niet goed met haar. Ze bleef fysieke klachten houden. Ik liet mij dan ook maar weer eens testen, maar daar kwam niets uit. Ze was duidelijk opgebrand. Ook emotioneel zat ze er goed door heen. Lange sessies met klanten in de club, waarvan ik altijd dacht dat dat op een gemakkelijke manier geld verdienen was, wilde ze niet meer hebben. Al dat gezeur van die mannen aan haar hoofd. Een half uurtje en het liefst nog iets minder (uit rendementsoogpunt) vond ze nog o.k. en goede klanten mochten nog een uur, maar dat was toch wel het maximaal haalbare.

Nu begon ze nog vaker nog meer behoefte te hebben aan contact met mij. Werken vond ze totaal niet meer belangrijk. Dat was natuurlijk een probleem, want ze kon niet bij mij thuis op bezoek komen. Ze had daar wel begrip voor, al kostte het haar veel moeite. Ze begreep waarom ik haar niet thuis uitnodigde.: dan zou ik haar moeten voorstellen aan mijn (zieke) moeder. Wat zou ik dan zeggen? "Ha, mama, this is my girlfriend. She does fucking for a living." Ze zei het en barstte in huilen uit. De telefoonverbinding werd verbroken en ik voelde mij een grote, een hele grote boerenluk. Eigen schuld, dikke bult.
Emotioneel begon ze steeds meer aan mij te hangen. Een verkeerd woord, een verkeerd sms-je en er was heibel in de tent. Ze smeekte mij om meer te komen, meer te bellen, meer te sms-en. Betalen hoefde ik al niet meer. Ze was bereid de wereld rond te reizen (als ik weg moest voor zaken in het buitenland) om mij maar te volgen en bij mij in de buurt te zijn. Op eigen kosten wel te verstaan.
Hoe meer zij zich emotioneel overgaf, hoe schuldiger ik mij voelde (weer: eigen schuld, dikke bult). Ook al zou ik willen stoppen, ik durfde het niet meer. Ik was alles in haar leven.

Ik vond wel dat ze voor een volwassen vrouw een beetje labiel was. Tot ik haar echte leeftijd ontdekte...........

Wordt vervolgd.

[CUUP]

.......Ik vond wel dat ze een beetje labiel was voor een volwassen vrouw. Tot ik haar werkelijke leeftijd ontdekte. Ik bleek net niet de wet te overtreden. Ik had met een kind te doen. Ik besefte nu op welke leeftijd zij met haar beroep was begonnen. Toen ik zo oud was, was mijn grootste zorg of mijn waterpistool in de zomer wel goed gevuld was. Als ik nog geen medelijden met haar had, dan had ik het nu wel.

Dit maakte het voor mij emotioneel ook niet gemakkelijk. Ik voelde mij verantwoordelijk als een vader. Ik begon ook steeds meer voor haar te zorgen. Echter financieel kostte mij de relatie (buiten telefoon- en benzinekosten) niets meer. Dat kon van Beth niet worden gezegd. Elke keer als ik kwam lagen er cadeau's klaar. Net als ze zelf was, was alleen het beste goed genoeg. Merkkleding, merkschoenen, horloges e.d.. Hele maaltijden werden bereid om mij toch maar het goede gevoel te geven. Het kon niet op......


.....Ik voelde mij er alleen maar schuldiger door.


Toch was het niet zo dat de relatie zwaarmoedig was. De relatie was juist leuk en ons samen zijn was een (erotisch) feest. Zo ook onze gesprekken. Ik was benieuwd of dames zoals Beth wel eens echt klaar kwamen als ze aan het werk waren. Beth moest lachen. Die domme mannen toch, ze trapten er toch altijd in. Zelf had ik niet vaak het idee dat de meisjes als ze met mij op de kamer waren (echt) klaar kwamen. Maar zo nu en dan leek het toch echt.
Beth bekende dat ze wel eens klaar kwam. Maar niet vaak. Soms liep het "lekker" en dan kon ze het goede gevoel wel krijgen, maar eigenlijk wilde ze het ook weer niet. In het merendeel van de gevallen zorgde ze er dan voor dat door de man te laten stoppen of van houding te veranderen dat ze niet klaar kwam. Dat verbaasde mij een beetje, want ik dacht wat is er verkeerd aan het nuttige met het aangename te verenigen. Zij dacht daar anders over. Het was werk. Ten eerste vond ze het ietswat intiem. Het was ook een soort van overgave, iets wat ze liever niet wilde. Maar het was ook fysiek. Door niet klaar te komen was het eenvoudiger op de schijn van geilheid beter op te houden. Door klaar te komen werd ze fysiek sneller moe, terwijl ze flink aan de slag wilde.

En toen kwam toch die dag dat ze om geld vroeg. Voorzichtig.... Toevallig precies een jaar nadat ze in Duitsland was gearriveerd en in Club XXX was begonnen (???). Als ik nee zou zeggen, zou dat geen consequenties hebben voor de relatie. Ik zei nee. Ik wilde het haar wel lenen, maar dat wilde zij niet. Geld lenen van je vriend deed je niet. Never. Ik besloot er toen maar mee te kappen. Dat deed ik niet echt duidelijk, want ze bleef bellen alsof er niets aan de hand was. Maar doordat ik niet meer reageerde en de telefoon niet meer opnam, begon bij haar een lichtje te branden. Mijn voicemail stond vol met huilende berichten en de laatste was een dreigement: als ik niet voor een bepaald tijdstip zou terugbellen was het voor haar ook afgelopen en zou ze maatregelen (?) treffen. Ik gaf niet toe, maar aan het eind van de avond kon ik toch niet de verleiding weerstaan haar te bellen. Haar telefoon was echter afgesloten. Ik probeerde enkele dagen lang contact te leggen (ik maakte mij zorgen om haar), maar dat lukte niet. Het contact was definitief verbroken.

Definitief?

Na enkele dagen ging mijn telefoon vroeg in de ochtend over. Nietsvermoedend nam ik op en trof een huilende Beth aan. Ze wilde mij graag weer zien en ze wilde een tweede kans. Over geld zou nooit meer worden gesproken. Ze smeekte mij om iets af te spreken. Ik wilde wel, maar ik wilde nu ook volhouden en de boot afhouden.
Tijdens het gesprek hoorde ik wat achtergrond geluiden, dus ik veronderstelde dat ze in de club zat, al was het nog vroeg en ver voor openingstijd. Maar ik meende ook verkeer te horen. Ik kon mij echter niet voorstellen dat ze buiten zat om mij te bellen. Het gesprek ging voort en ik hoorde een stem op de achtergrond. Die stem klonk Russisch. Toen besefte ik dat ze naar haar thuisland was gevlucht..................

Wordt vervolgd.

[CUUP]

- voor dvp's is de nachtmerrie even groot, zoniet nog veel groter. Jouw oprechte interesse (wat een formulering ...) en hun reactie daarop geeft een slagveld. Je dwingt haar om zichzelf in vraag te stellen, en dat doet niemand met plezier. Ik niet, jij niet, en een dvp al zeker niet.


Proloog (zie deel 1); email van Ijsbeer2 op 10 mei 2005:
.....Ik vind trouwens dat jij wel erg vaak en erg lang met Beth op de kamer bent. Dat is niet goed voor jou, maar ook niet goed voor haar........

Ik las de email en begreep heel goed wat Ijsbeer2 bedoelde. Mijn bezoekjes aan Club XXX waren aan het oplopen tot 2 a 3 keer per week. Het geld vloog mijn broekzak uit en emotioneel zat ik in de knoop. Maar waarom het niet goed was voor haar begreep ik minder. Zij verdiende er immers goed aan. Ik moest nog veel leren............


Woensdag 8 november a.s.: Deel 13; Club YYY

In deel 13 krijgen wij antwoord op de vragen: Komt Beth nog terug?, wat doet CUUP in Club YYY?, wat staat er op zijn voicemail? en waarom voelt hij zich toch zo betrapt?

[CUUP]

In de wandelgangen van Ome Bernds, GT, PHG en elders wordt volop gespeculeerd door de beertjes. Niet alleen over de afloop van het verhaal, maar vooral of het allemaal echt is gebeurd. Bestaat CUUP ? Bestaat Beth ? Bestaat Club XXX ? Is het verhaal waar of niet ?

HM zei het vorige week in Ome Bernds en herhaalt het hier nog maar 'ns. Het feit of het allemaal waar is of niet, doet eigenlijk niet terzake. Waar het om gaat, is dat ons 'n spiegel wordt voorgehouden. Iedereen herkent dingen in het verhaal die men zelf heeft meegemaakt, of anderen heeft zien meemaken, al of niet zo heftig als door CUUP beschreven. Dat stimuleert de zelfreflectie :smile2:.

Maak je geen zorgen. Het verhaal (elke letter ervan) is echt gebeurd. Natuurlijk zal het verhaal ietswat subjectief zijn, want ook CUUP is maar een ijsbeer. Beth bestaat echt, Club XXX ook en CUUP al helemaal. Maar of jullie hem kennen laat ik in het midden. Wees gerust in veel gevallen zullen jullie mij niet kennen. Vergeet niet dat ik een half jaar na aankomst in het land der ijsberen uit het clubcircuit ben verdwenen. Iedereen die na de zomer van 2005 met zijn bezoekjes in Duitsland is begonnen heeft mij waarschijnlijk nog nooit gezien.
Het feit dat velen zich in (gedeelten van) het verhaal zullen herkennen geeft al aan dat er een kern van waarheid in moet zitten.

Ook zijn er getuigen van mijn verhaal, die meelezen. Zo is er de long-hair-guy ;) die binnenkort in het verhaal zal opduiken. Aan hem draag ik bij deze deel 14 (De bekentenis) op, voor zijn steun en luisterend oor.

Of de afloop jullie zal bevallen zal later blijken. Ik denk het niet.

Ik hoop dat jullie respecteren dat ik alles een beetje vaag hou. Ik wil Beth haar privacy graag waarborgen.

Maar HM heeft gelijk. Het is niet zo relevant of het verhaal echt is gebeurd of niet. Het is geen aanklacht tegen ijsberen, noch tegen de ons zo geliefde dames. Het is een verhaal dat ons allemaal kan gebeuren, maar ook een verhaal dat als waarschuwing kan dienen. Pas goed op, wil ik zeggen.
Het is een verhaal waar ijsberen en de meisjes fouten maken, net als echte mensen. Ieder moet uit het verhaal halen wat hij wilt. Ik wil mijn ei kwijt, een verhaal vertellen over de meisjes buiten de clubs. Na het verhaal verdwijn ik van het forum. :wink:

Tot slot: het is een soap. Denk dus goed na wat er allemaal in soaps gebeurd. Het gaat nog allemaal plaatsvinden. Ik ben pas net begonnen.

[CUUP]

Woensdag 8 november a.s.: Deel 13; Club YYY

In deel 13 krijgen wij antwoord op de vragen: Komt Beth nog terug?, wat doet CUUP in Club YYY?, wat staat er op zijn voicemail? en waarom voelt hij zich toch zo betrapt?


............En inderdaad, Beth was naar haar ouderlijk huis in Oost-Europa gegaan. Ze zat al enkele dagen thuis, maar kon haar gedachten niet van mij afzetten. Haar familie maakte zich zorgen. Hun altijd zo vrolijke en sterke dochter, zus, nicht was nu zo droevig. Ze besloot mij maar te bellen. Ik wist niet goed wat te doen. Eigenlijk wilde ik haar graag weer zien, maar ik wist dat dat niet verstandig was. Ze bleef echter aanhouden en dreigde zelfs met zelfmoord. Misschien een loos dreigement, maar het maakte mij wel voorzichtig. We besloten elkaar over enkele weken, na haar terugkomst, weer te treffen en dan kijken hoe wij onze relatie verder zouden invullen. Een soort van vrienden blijven. En eerlijk gezegd hoopte ik dat de sex daar onderdeel van zou uitmaken. Je bent een echte ijsbeer of je bent het niet.

Tijdens haar verblijf thuis had ik in eerste instantie veel contact met haar, maar de laatste week (toen ze met oude vriendinnen op stap ging) niet meer. Later zou ik begrijpen dat ze een poging deed om mij te vergeten. Dat lukte aardig tot ze mij weer zag.

Maar ook ik probeerde haar te vergeten. Ik dacht dat de beste manier daarvoor was om allerlei clubs te bezoeken. Club XXX bezoeken leek mij een iets minder geslaagde actie. Maar er zijn meer clubs zoals jullie weten. Ik besloot naar een andere grote club te gaan. Met name de aanwezigheid van een filmzaaltje daar sprak mij wel aan. Op weg naar die club reed ik fluitend in mijn auto naar Duitsland. Ik had er zin an. Dat was al weer lang geleden. Eenmaal aangekomen kon ik echter mijn draai niet echt vinden. Echt leuke meisjes zag ik niet en ik kende ook niemand. Toen zag ik haar...........



..........Ik zag een meisje dat ik meende te herkennen. Ze had altijd in Club XXX gewerkt. Of dat nog steeds zo was (blijkbaar niet) wist ik niet. Wat mij bijstond was dat ze in de afgelopen zomer nogal eens met Beth optrok. Ik voelde mij een beetje betrapt. De dame schonk echter geen aandacht aan mij, dus ik dacht dat ze mij niet herkende. Dat zou ook goed kunnen, want ik had met haar nog nooit een woord gewisseld, laat staan een kamer van binnen gezien.

Nog steeds kon ik mijn draai niet vinden. Ik was nieuw en ik was in het verleden gewend geraakt mensen te kennen in een club, dames danwel ijsberen. Dat was nu niet zo. Misschien waren die dag toevallig mijn type dames niet aanwezig of ik mistte Beth meer dan ik wilde toegeven. Tijdens al dat mijmeren werd ik op mijn schouder getikt. Een mooi meisje stond achter mij. Ze probeerde mij te verleiden en ik moet zeggen dat ze mij wel beviel. Maar op de een of andere manier hapte ik niet toe. Langzaam maar zeker ging het gesprek over andere zaken dan kamers en sleutels. Ze vroeg mij of dit mijn eerste keer was. "Ja", antwoordde ik, "maar ik kom/kwam vroeger veel in andere clubs." Ik wilde toch laten blijken geen groentje te zijn. Zo zijn mannen nu eenmaal. Opeens zei de dame: "Dat weet ik, want jij kwam vroeger veel in Club XXX". Ik keek haar verbaast aan. Hoe wist zij dat nu weer? Maar ik legde al snel het verband met de dame die ik had herkend van Club XXX. Die kwam er nu ook bijstaan. Binnen 5 minuten was het gespreksonderwerp "Beth". De dame in kwestie vertelde honderduit. Over hoe verliefd Beth op mij was in de zomer, hoe zenuwachtig ze was (had ik nooit iets van gemerkt) als ze wist als ik langs kwam, hoe vaak ze had moeten huilen als ze dacht dat ik teleurgesteld of boos was. Ik wilde het niet horen. Om een lang verhaal kort te maken, na een uur stond ik weer buiten. Mijn bezoek was een mislukking geworden.

Na een paar dagen was Beth weer teruggekeerd en zoals afgesproken ging ik haar opzoeken. Ze stelde voor om eerst te praten. Ik zou haar ophalen, waarna wij de stad in zouden gaan voor een goed gesprek. Ze deed de deur open en mijn knieeen knikte toen ik haar daar in die deuropening zag staan. Ik wist niet wat te zeggen. Ik was nog zo verliefd. Ze lachte mij toe (kip ik heb je) en liet mij binnen. Vijf uur later verliet ik uitgeput haar appartement. Over onze relatie waren wij niets wijzer geworden.

De weken daarna waren onduidelijk, of althans ik maakte mij dat zelf wijs. In de praktijk en voor Beth veranderde er niets, maar ik bleef volhouden dat wij goede vrienden waren die van elkaar hielden. Of zo iets raars. Dat is hetzelfde als iets wat krom is recht praten (of andersom). Het kwam erop neer dat ik weerstand wilde bieden aan mijn eigen gevoelens, maar daar de consequenties niet voor wilde nemen.

Ik was nu bezig een manier te zoeken om emotioneel van Beth af te geraken. Ik probeerde nog een keer naar een club in Duitsland te gaan. Dit keer echter niet alleen. Ik zou met een vriend gaan die mij indien nodig over het dode punt zou slepen. En die filmzaal moest ik toch echt eens proberen, na het lezen van al die verhalen op internet.
Zo gezegd, zo gedaan. Het was in ieder geval gezelligger dan de vorige keer en ik had ook veel aansluiting met andere ijsberen. Mijn vriend die de steun en toeverlaat moest zijn zag ik niet veel. Zelf had ik in het begin van de avond er ook al 2 sessies op zitten en ik was dan ook trots op mij zelf. OK, deze sessies waren verre van geweldig geweest en konden niet in de schaduw staan van de sessies met Beth. Maar toch, de eerste stap was gezet. Zo zat ik daar in die club (laten wij origineel zijn en het Club YYY noemen) en ik liep naar de tuin om mijn voicemails af te luisteren.

Er was ook een voicemail van Beth bij :eek: :

"Hi, how are you? I am now in Club YYY, and you? where are you?..................................


Wordt vervolgd

[CUUP]

Ook zijn er getuigen van mijn verhaal, die meelezen. Zo is er de long-hair-guy ;) die binnenkort in het verhaal zal opduiken. Aan hem draag ik bij deze deel 14 (De bekentenis) op, voor zijn steun en luisterend oor.




..................Er was ook een voicemail van Beth bij: "Hi, how are you. I am now in Club YYY, and you?, where are you?"

Ik schrok. Ik keek om mij heen en ik zag dat ik alleen was. Ik belde snel. Ik dacht als ik nu bel dan kan ik haar misschien nog overtuigen dat ik gewoon aan het werk ben. Als het goed is hoort ze toch geen bijgeluiden, want ik sta in de tuin. Snel liep ik verder de tuin in, ver weg van alle activiteiten. Later zou ik begrijpen dat alle betrapte mannen naar de tuin liepen om te bellen. Alle meisjes van clubs wisten dat. Ik was zo voorspelbaar. Zo gezegd, zo gedaan en ik belde haar op. Ze nam vrolijk de telefoon op. "How are you?" zei ze. Met mij ging het natuurlijk goed. "I know where you are. I see you in the garden." "Shit, ze is echt in deze club." Ik sloot mijn telefoon en rende weg. Hoe komisch moet dit zijn geweest om te zien. Ik moest zien te voorkomen dat ik oog in oog met haar zou komen te staan. Ik had geen zin in een scene, niet beseffende dat ze gewoon thuis zat.
Snel kleedde ik mij aan en liet mijn verbaasde vriend, die eindelijk van de kamer was gekomen, achter.

In de auto belde ik weer. Ik ontkende in alle toonaarden dat ik in Club YYY zat. Het was nu een kwestie van volhouden. Even leek ik er mee weg te komen, tot ze zei: "you are in Club YYY with the long hair guy." Mijn vriend had inderdaad voor een man uitzonderlijk lang haar (vaak in een paardenstaart) en Beth noemde hem dan ook altijd "The long hair guy". Hier had ik niets op te zeggen. Ze wist het dus echt. Beth barstte in huilen uit. Als ik nog iets wilde redden, zei ze, dan moest ik onmiddelijk langs komen.

Eenmaal aangekomen zat Beth verward in haar kamer. Aan de ene kant was ze boos en huilde ze, maar ze probeerde mij ook te verleiden. Sex was altijd al haar methode om problemen mee op te lossen. Ze liep de hele tijd te ijsberen (wat een woordspeling) en had melodramische muziek op staan. Ze verweet mij veel. Ik hoefde haar nu niet meer te betalen en met het geld dat ik uitspaarde ging ik naar haar collega's. Ja, je bent een schoft of je bent het niet. Ik kon niet meer dan spijt betuigen en beloven het nooit meer te doen. Maar ik moest meer beloven. Ik moest de nacht bij haar door brengen. Oei, dat was een probleempje. Ze legde mij het vuur aan de schenen, want ze wilde nu wel het fijne er van weten. Had ik soms nog een vriendin in Nederland? Nee, die had ik niet en dat kon ik met een schoon geweten zeggen. Maar ze hield aan en ik moest toch weg. En toen kwam het eruit. Ineens bekende ik getrouwd te zijn en kinderen te hebben. Ze keek mij aan en was stil. Alleen de keiharde melodramische muziek klonk nu nog door de kamer. Toen moest ze lachen, hard lachen. Degene die altijd mannen om haar vingers had gewonden en van alles had wijsgemaakt, was nu zelf voorgelogen. Ze zag er de humor wel van in, dat ze haar meester in het liegen had gevonden. Eerst geloofde ze het niet echt en dacht dat het een smoesje was om haar van mijn thuissituatie weg te houden. En ook maanden later bleef ze haar twijfels houden, ondanks foto's, een trouwring e.d. die ik liet zien. Pas toen ik (ik praat nu over weer maanden later) in staat bleek te zijn om een poepluier van een baby van een van haar vriendinnen te verschonen, zag ze mijn ervaring als vader en geloofde ze mij.

Ik mocht naar huis, maar ik zou nog van haar horen.

De dagen erna probeerde ik Beth te bereiken. Dat ging niet gemakkelijk. Als ik haar al aan de lijn kreeg waren het korte gesprekken die vaak huilend (gespeeld?) werden afgebroken. "What do you think, i am no barby." en uit ging de telefoon. Ik ging figuurlijk op mijn knieeen en beloofde haar alles, als alles maar weer goed zou komen. Als ik een ding had ontdekt dan was het wel dat ik Beth niet wilde kwijtraken. Uiteindelijk gaf ze toe, op een voorwaarde: ik moest met een goed voorstel komen om aan te tonen dat ik dit nooit meer zou doen. Ik wist: "dit wordt betalen"......................

Wordt vervolgd.

[CUUP]

................Ik besloot akkoord te gaan en mijn gedeelte van het geld dat ik voor de afkoop van de pooier niet had willen geven, alsnog te betalen. We hadden een deal. Ook moest ik letterlijk op mijn knieeen voor een mariabeeld in de kerk en zweren nooit meer het bed te delen met een andere vrouw (uitgezonderd mijn eigen vrouw). Beth beloofde (op mijn verzoek) nooit nog sex te hebben met een andere man, buiten haar werk. En zo kwam er weer een nieuwe fase in onze relatie.

Het scheen te werken. De relatie bloeide op. Haar appartement leek wel een eerbetoon aan mijn persoon. Overal hingen en stonden foto's van mij. Ook werden gedichten over mij als decoratie gebruikt. Sommige gedichten waren in het engels en sommigen in haar moederstaal. Dat laatste kon ik niet lezen, maar ik zag zo nu en dan mijn naam staan. Ik moest maar hopen dat het geen voodoobezwering was.
Ik was zo gelukkig dat ik er op deze manier vanaf kwam dat ik 2 dingen niet opmerkte. Ten eerste had Beth ineens (tijdelijk) een kamergenootje die op de vlucht was voor haar pooier. Een slecht heerschap vernam ik. Ik vroeg mij wel af of die pooier dit allemaal wel goed vond, maar ik liet mij met een kluitje in het riet sturen door een vage verklaring. En ja, de pooier in kwestie vond het geen goed idee. Ten tweede was er een nieuwe vriendin in het leven van Beth gekomen. Nu kwamen en verdwenen vriendinnetjes wel vaker, dus ik besteedde daar allemaal niet zo een aandacht aan. Dat had ik beter wel kunnen doen.

Zo ontging mij nog meer. Het landgenootje stopte met werken. Of haar pooier dat goed vond en waar ze verbleef (na haar vertrek bij Beth), vroeg ik niet. Andere vriendinnen van Beth die niet uit het vak kwamen verdwenen plotseling uit het leven van Beth. Waarom werd mij niet duidelijk. Beth ging ook minder werken en meer stappen. Je moet een jonge meid ook wat gunnen. Maar echt aandacht schonk ik er niet aan. Tot het te laat was.

Ik leefde op een rozen wolk. Elke dag, elk uur, elke minuut en elke seconde dacht ik aan Beth. Mijzelf op andere zaken, zoals iets onbelangrijks als werken, concentreren leek nauwelijks nog te lukken. Dit alles werd ook nog eens versterkt door de sex. De sex was weergaloos. Waar ik vroeger nog wel eens in een sleur belandde, hunkerde ik nu elke keer weer naar Beth. Ze had mij ooit gevangen in de wereld die sex heet en wist mij daar ook te houden. Het kon niet gek genoek en het was ook nooit teveel. Natuurlijk had ik in de gaten als zij wel eens haar professionele repertoire aanhaalde, maar ook zij genoot van de sex. Nog nooit had ik zo een op sex beluste vriendin gehad. Dit bevestigde bij mij de gedachte dat meisjes die dit werk doen, toch wel een vrijere moraal qua sex en lichaam erop na moeten houden. Of dat nu een voorwaarde is/was om dat werk te doen of dat juist door het werk werd/wordt veroorzaakt weet ik niet. Daarmee zeg ik niet dat het werk eenvoudig was en gemakkelijk te ondergaan.

Ik had ondertussen nog een andere verslaving opgelopen en wel een echte sms-verslaving. Voor het slapen gaan een sms verzenden en de volgende ochtend een sms ontvangen, die uiteraard standaard werd beantwoord. Werd dat ritueel door een van ons tweeen niet nagekomen dan was het gelijk heibel in de tent. Dan wist je dat er iets aan de hand was. De rest van de dag was het een over en weer sms-en (en bellen).
Een jaar daarvoor had ik nog nauwelijks ge-smst, laat staan dat ik mij kon voorstellen dat je daarvan in de ban kon raken. Nu keek ik de hele dag op mijn telefoon of ik niets had gemist.

Ik was zo verliefd. Zat ik op een rozen wolk, of zat ik op een reusachtige rozen wolk? Ja, nu nog wel...............

Wordt vervolgd (deel 16; Het begin van het einde?)

[CUUP]

...........................De eerste maand na mijn vreemd gaan was er eigenlijk niets aan de hand. Het leek erop dat wij gelukkig waren en zo voelde ik mij ook. Ik bedacht mij dat het een goede zet was geweest toe te geven dat ik getrouwd was. Nu kon ik vol voor de relatie gaan en dat deed ik dan ook. Een vakantie hoorde daar ook bij. Ook Beth werd met de dag verliefder. Toch kregen wij ook steeds vaker ruzie. Als wij samen waren was alles koek en ei, maar zodra ik thuis was, hadden wij de een na de andere discussie. In haar appartement trof ik steeds vaker vreemde dingen aan en niet alle sms-jes op haar telefoon mocht ik meer lezen. Mijn tere zieltje werd beschermd. Haar eens zo schone appartement werd steeds rommeliger. Ik sloot mijn ogen ervoor. Ik hield van die meid.

Ik kwam er achter dat ze klanten zat te paaien. Ze suggereerde bij hen zelfs dat ze verliefd was. Alleen moet ze dan per ongeluk de sms-jes niet naar mij sturen. Vervelend vond ik het als zij die klanten ging bellen en liet praten, terwijl ze met mij lag te vrijen. Hoe goed kon ik mij voorstellen hoe die mannen zich (verliefd) voelden. Zij hadden niets in de gaten. Ze hield ze op afstand door te vertellen dat haar pooier (die ondertussen was afgekocht) een slecht heerschap was en dat ze daar voor moesten oppassen. Kamersessies werden met die klanten gerekt om niet te hard te werken. Soms belde ze stiekem mij om haar gal te spuwen. Om geen achterdocht te wekken stuurde ze na z'on lange sessie die klanten direct naar huis omdat ze anders niet kon werken, vanwege de liefde die ze zou voelen voor die mannen. Ik kende de verhalen goed, ook ik was die klant geweest.

Maar ze vertrouwde mij ook niet meer. Al had ik het er zelf naar gemaakt, er was geen reden meer tot wantrouwen. Toch beschuldigde ze mij steeds vaker van vreemd gaan. Soms schoot door mijn hoofd, dat het een beetje leek op zoiets als "de waard die zijn gasten vertrouwd zoals hij zelf is".
Maar ik kreeg ook door dat haar (nieuwe) vriendin flink zat te stoken in de relatie. Mannen die deugden niet. Ze zat Beth aan te praten dat ze met mij moest stoppen. De relatie was niet eerlijk (dat was natuurlijk ook zo). En ze verleidde Beth tot nog meer ..........

De ruzies begonnen echt uit de hand te lopen. Beth had zichzelf niet meer in de hand. Elke dag was er wel een reden tot huilen en ruzie maken. Haar liefde voor mij maakte haar onzeker. Soms ging ze 's nachts naar Club XXX om vanaf de volgende ochtend direct te kunnen gaan werken, maar dan kreeg ze in de ochtend met mij ruzie en was ze voor openingstijd weer weg. Dit zou niet lang meer duren. Mischien was ik zelf wel schuldig. Zij was alleen en ik was getrouwd. Je kunt wel zeggen dat je dat goed vindt, maar dat wil nog niet zeggen dat dat goed voelt. Misschien moest ik maar eens echt een kerel zijn. Ik ging naar mijn advocaat om te overleggen wat de (financiele) consequenties waren van een schieding. Dat viel nog zwaar tegen.

Ik hield mij niet in bij al die ruzies. Ik had in de gaten gekregen dat als je te soft was met een meisje als Beth, dat ze dan een loopje met je ging nemen. Ze had ook zelf vaak verteld dat als mannen te gemakkelijk waren, dat ze dan haar interesse verloor. Eigenlijk had ze ook een zwak voor de wat slechtere mannen onder ons. "I like maffia-men", zei ze meer dan eens. Nu nam ik dat niet al te letterlijk, maar strak hield ik haar wel. Dat is niet helemaal goed, besef ik nu. Ik was emotioneel veel sterker dan de wat labiele Beth. Het lijntje zou wel eens kunnen breken. Maar daar hield ik geen rekening mee. Dat dat fout was, kwam ik snel genoeg achter.

Op een zaterdagochtend belde ik haar vroeg. Eigenlijk te vroeg, want ze was tot laat wezen stappen. Tot mijn verbazing was ze erg monter toen ze de telefoon (snel) opnam. Ik had verwacht haar wakker te moeten bellen. Ze was uitermate lief. Het gesprek vorderde prettig en eindelijk hadden wij die week eens geen ruzie aan de telefoon. Toen hoorde ik een man kuchen en ging de telefoon uit.....................

Wordt vervolgd.

[CUUP]

.................Om een lang verhaal kort te maken heb ik dagen volgehouden dat ze niet alleen was, wat zij dagen lang ontkende. Maar zelfs het verzet van Beth was te breken. Ze gaf toe "vreemd" te zijn gegaan met een jonge knul uit de disco die ze al wat langer kende."Only one fuck extra", zei ze. Maar voor mij was het wel een teveel en het was uit. OK, toegegeven, ik hanteer een dubbele moraal. Maar was het echt uit?

De eerste dagen voelde dat goed. Ik werd meer ontspannen en was blij dat ik van al die ruzies af was. Ook de sleur, die zij wellicht ook had gevoeld, in relatie was nu over. Nu kon ik mijn eigen gang weer gaan. Het was ook tijd om de balans eens op te maken:

Ondanks dat ik heb getracht mijn verhaal zo objectief mogelijk weer te geven, besef ik heel goed dat het uit mijn gezichtsveld is geschreven en niet uit die van Beth. Dus vergeef mij eventuele (onbewuste) subjectiviteit. Het is niet de bedoeling Beth, of mijzelf, op dit forum aan te klagen.

Laten wij voorop stellen dat ik verstandiger had moeten zijn. Voor mijzelf, maar ook voor haar. Ik was getrouwd en had uit de buurt van Beth moeten blijven. Ik kon haar (nog) geen toekomst geven. Daarnaast blijft altijd de vraag of ik eigenlijk haar wel echt een toekomst wilde geven. Ook was de onrust die de relatie met zich meebracht niet altijd even prettig. Ook mijn twijfel over haar beweegredenen hebben bij mij altijd een rem op de relatie gezet. Niet geheel onterecht blijkt achteraf. Dat zij die geremde houding ook als zodanig misschien heeft gevoeld, zal het voor haar ook niet gemakkelijk hebben gemaakt. Dat zij ook niet met een schoon geweten aan de relatie is begonnen doet daar niets aan af. Toen de relatie eenmaal echt een relatie werd, was de verhouding niet fair. Ik was voor haar de sleutel tot een betere wereld, maar ik was ook getrouwd. Daar kwam zij te laat achter.

Ironisch genoeg was mijn huwelijk wel een reden dat de relatie een relatief succes werd. Allereerst omdat ik de relatie liet gebeuren, ondanks dat ik door had dat Beth niet helemaal eerlijk was. Ik was het ook niet, dus nam ik haar leugentjes maar voor lief. Door mijn huwelijk was ik (eerst onbewust) onbereikbaar voor Beth en daardoor ook interessant (alles wat je niet kunt krijgen lijkt extra leuk, tot je het daadwerkelijk hebt). Door mijn huwelijk was ik zelf ook gebonden, waardoor ik niet al mijn tijd aan Beth kon besteden. Misschien was ik anders eerder achter allerlei zaken gekomen, of waren wij elkaar eerder beu geraakt.

Waarom heb ik niet gewoon eerder verteld dat ik was getrouwd? In het begin had ik er niet bij stil gestaan om het te vertellen. Ik was nog niet verliefd en schaamde mij misschien om als getrouwde man te moeten toegeven dat ik clubs bezocht. Dus verzon ik dat ik vrijgezel was. Wat maakte het immers uit? Tot het wel ging uitmaken. Toen kon ik voor mijn gevoel niet meer terug en ging ik door met mijn leugen. Dat Beth zelf ook niet eerlijk was, maakte het voor mij "gemakkelijker" om ook te liegen. Dat is niet goed, maar gebeurde wel. Ik loog tegen iedereen over mijn getrouwde status, bang dat ik was dat iemand het door ging vertellen aan Beth. Dat zou ik nu wel anders doen. Ook ik leer van mijn fouten. Niet van allemaal, maar van deze wel........

Wordt vervolgd.

[CUUP]

.................Beth is een meisje uit Oost-Europa dat op de een of andere manier een tijdelijke verblijfsvergunning voor Duitsland had kunnen bemachtigen. Hoe ze dat voor elkaar kreeg weet ik wel, maar zeg ik niet. Toch werkte ze in eerste instantie in haar thuisland, waar ze een Duitse klant ontmoette. Die vertelde haar van de mogelijkheden en het vele geld verdienen in Duitsland. Haar aandacht was snel getrokken en in samenwerking met die man vertrok ze op basis van haar verblijfsvergunning naar Duitsland. Wat de deal met die man precies was weet ik niet. Soms werd hij voor gesteld als een gruwelijk monster (als het zo uit kwam) en soms als een echte vriend. Zoals al eerder gezegd, had ik de indruk dat Beth en die man het best goed met elkaar konden vinden. Het fijne zal ik er waarschijnlijk nooit van weten. In mijn ogen was zijn toegevoegde waarde beperkt. Beth regelde nagenoeg alles zelf. Zijn verdiensten waren echter hoog.

Alleen, maar wel op voorspraak van haar pooier (die contacten met het management van Club XXX had), is Beth aan de slag gegaan in Club XXX. Ongeveer op hetzelfde moment als ik mijn intrede in Duitsland ging doen. Feitelijk waren wij beiden toen nog groentjes.
In Club XXX ging het Beth al snel voor de wind. Hard werken en veel verdienen, waarvan ze weer veel moest afstaan. Daar had ze nu eenmaal afspraken over gemaakt, hoe oneerlijk die ook waren. Ze vond nu eenmaal dat afspraak een afspraak was. Daar naast had ze ook niet veel keus, want het management van Club XXX gaf informatie door aan haar pooier. Maar er is nog meer. Veel (van ons) wordt geregistreerd. Via videocamera's (niet op de kamers, by the way) of in de computer (met wie wij op welke kamer wanneer rollenbollen).

Eenmaal aan het werk ontmoet Beth een Duitser die op haar verliefd wordt. Toevallig wel een vriend van haar pooier. Er ontstaat een soort van relatie. Voor Beth een mooie ontsnapping van haar verder wat saaie leven en wellicht een kans tot meer. Als echter blijkt dat haar vriend ook zakelijke interesses in haar heeft, is Beth snel vertrokken. In hoeverre die "vriend" haar eigenlijk in de gaten moest houden weet ik niet. Hij heeft haar in ieder geval geleerd hoe ze moest werken in clubs als Club XXX. Nu was het wel zo dat klanten en vriendjes bij Beth altijd door elkaar liepen. Ze heeft nooit anders gekend.

Het werken in de club is toch even wat anders dan thuis. Thuis was het werken toch meer "relaxed". Twee klanten op een dag was al veel en meer dan genoeg. In Duitsland waren het er vaak 10 op een avond (binnen 5 a 6 uur). Thuis had ze ook nog eens een soort van sociaal leven, terwijl in Duitsland ze veel meer in wereld van de prostitutie zat. Het begon op lopende band werk te lijken. Maar toen kon ze niet meer terug.

Toen het Beth duidelijk werd dat de relatie met de Duitser geen lang leven was beschoren, heeft ze haar pijlen op mij gericht. Ik was immers een acceptabel slachtoffer. In haar ogen vrijgezel en goed gezelschap (althans dat hoop ik dan toch). Was ze verliefd? Nee, in het begin niet. waarom richtte ze haar pijlen dan op mij? Vanwege het geld? Voor een belangrijk deel wel, denk ik. Maar als dat het enige was, zou ze mij nooit hebben voorgesteld om elkaar buiten de club te ontmoeten. Vergeet niet dat ze aan mij een goede klant had. Dat zomaar opgeven is niet echt slim en zakelijk. Zeker niet als je beseft dat ze feitelijk niets over mij wist. Ik zou wel eens misbruik van haar kunnen maken. En zeg eens eerlijk, hoeveel van ons zouden tegen een klant van hen, waarmee ze het goed kunnen vinden, zeggen dat die klant voor de zakelijke diensten niet meer hoeft te betalen. Ik denk maar weinig van ons.

Wat wilde Beth dan van mij? Meisjes als Beth leven in een wereld vol illusies, net als wij ijsberen. Beth wilde een vriendje. Waarvoor? Voor verblijfspapieren? Het zou kunnen. Maar ook voor genegenheid, iemand die om haar gaf, iemand die cadeautjes meebrengt, iemand die voor haar zorgt. De liefde die daar bij hoort verzint ze er gewoon bij. Ook zij heeft behoefte aan geborgenheid, waardering en genegenheid, oftewel gewoon dingen waar meisjes van 18 over dromen.

En zo hielden wij elkaar voor de gek. Ik kwam in eerste instantie voor sex en werd verliefd, maar dacht daar mee om te kunnen gaan. Beth was niet verliefd, maar wilde wel iemand die voor vriendje kon spelen (zonder de prettige eigenschappen van een klant te verliezen). Ik leerde dat je niet met je eigen gevoelens moet spelen en dat prostituees er zijn, hard gezegd, voor sex en niet voor liefde. Maar net als ik trapte ook Beth in haar eigen val. Ze werd namelijk echt verliefd op mij. En zo ontstond een relatie die voor ons beiden emotioneel zwaar was. Voor mij, vanwege mijn thuissituatie en alle problemen die daar bij horen, alsmede de leugens van Beth. Maar ook voor Beth, omdat ik onbereikbaar was en bleef. Vanwege mijn leugens die haar weer onzeker maakten. En omdat zij had geleerd zich te wapenen tegen haar eigen gevoelens en een harnas te vormen. Ze moest nog leren wat liefde was. Zo leerde ze dat liefde (of het hebben van een lief) moeilijk is te combineren met haar werk. Maar uiteindelijk heeft ze de strijd met haar zelf verloren. Ze was vreemd gegaan. Misschien uit gewoonte, misschien omdat ze geen vertrouwen meer in mij en de relatie had, misschien omdat ook voor haar de relatie een soort van sleur was geworden, misschien was het een vlucht, misschien was er geen reden en misschien doet het er niet toe...............

Wordt vervolgd.

[CUUP]

........Ze was vreemd gegaan. Misschien uit gewoonte, misschien omdat ze geen vertrouwen in mij en de relatie meer had, misschien omdat ook voor haar de relatie een soort van sleur was geworden, misschien was het een vlucht, misschien was er geen reden, misschien doet het er niet toe.......

Vreemd gaan was iets waar ik in het begin van de relatie bang voor was. Bij het naar de disco gaan, gingen alle remmen los. Soms liep Beth erbij, zoals het in Club XXX niet zou misstaan. "I make men horny" vertelde ze trots. Ik werd er alleen maar onrustiger van. Ik zal niet zeggen dat het een wekelijks ritueel zou zijn, maar Beth was aantrekkelijk en sexy om te zien. Kerels kwamen als bijen op honing op haar af. In het uitgaansleven gaat dat een keer mis, zeker als z'on meisje (als Beth) een wat lagere drempel qua sex-omgang heeft. Ze verzekerde mij echter dat dat niet gebeurde. Mannen opwinden was leuk, maar hen daarna afwijzen was nog leuker. Daarbij vertelde ze dat ze na een week werken niet echt zin had in sex. En Nobody fucks me for free, was haar levensmotto. Haar zakelijke instelling kennende klonk het overtuigend. Toen ook eenmaal de relatie echter begon te worden namen de zorgen bij mij af. Onterecht blijkt nu. Toen zij eenmaal door had dat ik ook naar clubs was gegaan was haar vertrouwen weg. Haar vriendin maakte haar wijs dat ik niet te vertrouwen was en in Nederland (uit het zicht van Beth) mijn vertier zocht. Door die nieuwe vriendin was Beth ook in aanraking gekomen met Duitse jeugd, waaronder een leuke jongen van haar leeftijd. Met die jongen klikte het. Een jongen die niets wist van haar werk en dat maakte het contact leuker en spannender. Dit alles juist in een tijd dat het lichamelijk niet goed met haar ging, ze problemen in de club had en de relatie met mij onder spanning stond. Die jongen was (natuurlijk ook) uit op sex en Beth was bereid hem dat te geven in ruil voor een soort vriendschap, waardoor ze haar problemen van zich af kon zetten.

Wat vond Beth van haar werk? Helaas voor ons ijsberen moet ik zeggen dat ze er niet veel plezier aan beleefde. Zo vond het grappig hoe eenvoudig mannen de indruk kregen dat zij echt van de sex genoot. Al moet eerlijk worden gezegd dat dat soms ook weer wel gebeurde. Soms was het zwaar en soms viel het mee. Ze merkte echter wel aan haar lichaam dat het niet goed voor haar was. Toch had ze niet echt een hekel aan het werk. Ze vond het leuk om populair te zijn en genoot van de aandacht. Natuurlijk wilde ze het liefst stoppen, maar bij gebrek aan een alternatief zou/zal dat niet zo snel gebeuren. Ze vertelde mij dat ze of in armoede kon leven of dit leven leiden/lijden. De keuze was snel gemaakt.
Soms wekte ze de indruk dat ze binnen een bepaalde periode wilde stoppen, maar daar heb ik nooit serieus rekening mee gehouden. Er verliepen dan ook enkele keren termijnen. Ik vond dat ze er pas mee moest stoppen als ik voor haar kon zorgen.

Natuurlijk heeft zij van mij (financieel) geprofiteerd. Met name in de beginperiode. Is dat erg? Nee, ik was er zelf bij. Aan de andere kant ging ik toch vaak bij clubs op bezoek. Dus het geld gaf ik toch uit. De extra kosten zaten voornamelijk in telefoonkosten. Als ik alles optel kom ik op een aardige kostenpost uit, maar clubs bezoeken is ook niet goedkoop. Daar staat tegenover dat ik een bijzonder jaar heb meegemaakt met uitzonderlijk goede sex. Dat is ook wat waard. Was dat niet mijn oorspronkelijke doel van mijn eerste reis naar Duitsland?

De echte schade zit ergens anders. Dit schrijf ik met nog later en met niet altijd in dit verhaal beschreven verkregen kennis. De echte schade is emotioneel. De spanning die de relatie met zich meebracht. De spanning van het liegen, maar ook de spanning van het beseffen dat je wordt belogen. Het gevoel van bedrogen te worden door haar vreemd gaan (hoor wie het zegt), terwijl ik juist alles voor wilde opgeven (nu overdrijf ik wel een beetje). Het gevoel dat ik speciaal voor haar wilde zijn en haar laten tonen dat ik degene kon zijn die de sleutel was tot een beter leven (ik heb een grappige kijk op de zaken, blijkt wel). Maar ik werd juist de man die bewees dat liefde niet iets was dat voor was bestemd.
De emotionele schade zit ook thuis, het vele liegen thuis waardoor mijn huwelijk (onbewust) een flinke knauw heeft gekregen.
Maar ook voor haar. Zij leerde dat liefde mooi was, maar ook iets waar je voor moet vechten. Iets wat ze om de een of andere manier niet kon. Het heeft haar een half jaar emotioneel klem gezet. De les die zij heeft geleerd is dat ze ver weg moet blijven van iets wat zo mooi is, namelijk: liefde. En dat was precies het tegenover gestelde dat ik wilde bereiken toen ik verliefd op haar werd.

De balans was opgemaakt, maar was dit een slotbalans? Nee, oh nee, de climax moest nog komen.................

Wordt vervolgd.

[CUUP]

...................... Zoals gezegd, voelde ik mij de eerste dagen na de breuk goed. Beth probeerde nog wel het contact en de relatie te herstellen, maar ik hield de boot af. Het irriteerde mij dat ze niet echt spijt had (of toonde) van haar vreemd gaan. "Girls like me do that some times." Ik moest het er maar mee doen.

Toch zou dat goede gevoel niet lang meer duren. Op een middag ging mijn telefoon. Wees gerust, het was niet Beth. Het was een ijsbeer. Niet een echte, maar zo eentje die in Duitsland rond loopt. Ik kende hem nog niet zo lang. Ik had uit wat internetberichten geconcludeerd dat de man in kwestie wat gevoelens voor een bepaald meisje uit Club XXX had. Dat werd ook bevestigd door Beth, waarvan het meisje een vriendin was. De dames hadden echter minder romantische plannen met de man in kwestie. Het was voornamelijk de bedoeling dat de ijsbeer heel vaak naar Club XXX zou komen. Dus ik had besloten hem voorzichtig, via email, te waarschuwen, zonder duidelijk te maken wie ik was en hoe ik aan mijn informatie kwam. Wij hadden elkaar een keer getroffen in een wegrestaurant, waarbij hij zijn verhaal kon doen. Daar hebben wij mannen dan toch behoefte aan. Wie anders dan een ijsbeer is dan geschikt om mee te praten. Voor mij was het leuk omdat hij Beth kende en wel eens in het Duitse uitgaansleven tegen kwam, al vertelde hij daar weinig over. Ik vroeg er niet echt naar, om mijn positie niet te verraden.

De ijsbeer in kwestie vroeg of ik zin had om eens te gaan stappen. Terloops vertelde hij dat hij Beth was tegen gekomen en hij had een nieuwtje. Het was uit met haar Nederlandse vriend. "Oh ja?" vroeg ik, maar hij was al met het volgende gespreksonderwerp bezig. Ik besloot nu eerlijk te zijn en hem op te biechten dat ik die vriend was geweest. Hij lachte en zei dat hij dat wel had vermoed. Zo goed kon ik schijnbaar ook niet jokken. Hij vertelde mij oprecht verbaast te zijn. Hij was de laatste maand met zijn meisje uit Club XXX een paar keer gaan stappen, waarbij Beth ook was meegegaan. Beth had het alleen maar over mij. Ze raakte niet uitgepraat. Aan de ene kant was ze smoor verliefd en aan de andere kant maakte ze zich zorgen of ik geen spelletje met haar speelde. Ze kreeg tijdens het uitgaan aandacht genoeg, meer dan genoeg, van andere mannen, maar ging niet in op al die versierpogingen. Het viel hem op dat deze meisjes een niet al te monogaan leven leidden, ondanks vriendjes. Vertel mij wat. Beth daar en tegen leek geen interesse in andere mannen te hebben. Ze werd er nog wel eens door haar vriendinnen mee gepest. Ook had hij enkele keren met Beth gesproken en het viel hem op dat ze alles over Nederland wilde weten en hoe Hollanders deden en dachten. Dit alles had in het recente verleden plaats gevonden.

De volgende dag informeerde ik een vriend dat ik weer "vrijgezel" was geworden. Hij was verbaast. De week ervoor had hij Beth nog in Club XXX getroffen. Ze oogde nog steeds verliefd als altijd. Ze was bezig met een klant die graag naar de kamer wilde, maar Beth had hem laten wachten om met mijn vriend over mij te kunnen kletsen. Ondanks irritaties van de wachtende klant, die er maar verveeld bij stond. Ze liet mijn vriend pas met rust toen ze zeker wist dat er geen nieuwtjes over mij meer te vertellen waren.

Het waren allemaal verwarrende berichten en ze deden mijn gemoedstoestand geen goed. Wat had ik gemist? Had ik een kans laten liggen? Was dit mijn grote liefde die ik door mijn wantrouwen door mijn vingers had laten schieten? Of, erger nog, had ik hierdoor haar de kans op een beter leven (met mij) ontnomen? Misschien is het raar om zo te denken, maar toen ging mij dat erg goed af.
In deze onzekerheid maakte ik de fout om weer met Beth contact op te nemen. Met welk doel wist ik ook niet, maar ik wilde haar spreken. Beth stond wel open voor contact, maar hoefde mij voorlopig niet te zien. De laatste maanden waren emotioneel zwaar voor haar geweest en ze wilde haar leven oppakken zonder relatie. "Love is not for a girl like me." Ze had nog wel gevoelens voor mij, maar dit keer zou ze sterk zijn. Aan de ene kant wilde ik dat ook zijn, zeker gezien het feit dat zij was vreemd gegaan. Toch liggen logica en gevoel niet altijd op een lijn. Voorzichtig probeerde ik het contact in stand te houden, zonder er nu echt op uit te zijn de relatie in ere te herstellen. Dat dat waarschijnlijk diep in mijn hart wel mijn wens was, besef ik nu ook wel.
Toch drong ik niet aan. Een soort van eergevoel (al was daar niet veel van te merken door mijn gedrag) had ik toch wel.

Zo gingen 2 weken voorbij zonder Beth en ik stond op het punt voor zaken naar het Verre Oosten te gaan. Op Schiphol kreeg ik een sms-je van Beth of ik haar wilde bellen. Ze zat niet goed in haar vel. Ze mistte mij. Later zou ik begrijpen dat de jonge knul uit de disco na een week niet meer zo intressant was. We spraken af dat ik na mijn terugkomst langs zou komen. Waarom wij nu iets afspraken werd niet helemaal duidelijk. Ik was al lang blij dat wij iets afspraken.
De dagen erna probeerde ik wederom contact met Beth te hebben. Ik zat immers op de goede weg. Dat bleek niet zo te zijn. Beth had geen enkele interesse om mij te spreken en ik liet het maar zo.

Het bleek dat de tijd zijn werk deed, want bij thuiskomst was ik al weer een stuk minder in de ban van Beth. Toen ik dan ook enkele dagen later weer naar Duitsland reisde vroeg ik mij ook af waarom ik eigenlijk nog ging. Mijn gevoelens voor Beth waren ogenschijnlijk grotendeels weg. Ik nam mij voor om bij leven en welzijn na mijn ontmoeting met Beth weer eens een club te bezoeken. Dat was al weer lang geleden.
Onderweg kocht ik nog wel een krant, want ik hield er rekening mee dat Beth mij zou laten wachten. Leer mij mijn ex-vriendinnetje kennen.

Dat had ik goed gezien. Ik moest haar wakker bellen want ze dacht dat de afspraak niet door ging omdat ik al een week niets van mij had laten horen. Ze kwam een uur later op de afgesproken plek aan. Ik zag haar binnen komen, maar er borrelden bij mij geen romantische gevoelens op. Ze zag er zelfs slecht uit. Onverzorgd, bleek en moe. Ook was ze wat aangekomen. Elke dag fast-food gaat dan toch zijn tol eisen. Ik keek in haar ogen en ook bij haar zag ik geen romantische fonkeling. Het zag er naar uit dat wij elkaar hadden los gelaten. Enkele minuten later bevestigden wij dat ook naar elkaar. Wij vertelden wat wij zo de laatste weken allemaal hadden uitgespookt en het viel mij op dat ze sinds onze breuk niet meer had gewerkt. "No feeling to work."

Na een goed uur vond ik het wel welletjes en wilde weggaan. Ik vroeg haar of ik haar nog ergens moest afzetten, maar ze keek mij verbaast aan. "Don't you have feeling to go shop with me?" "Ach, waarom ook niet." dacht ik. Dom, dom, dom, dom, dom, dom. Ze pakte mijn hand en ik schrok van haar actie. Ze keek mij aan en vroeg of ik mij schaamde om met haar hand in hand te lopen, net als vroeger. Ik vond het geen probleem en deed niets om haar hand weg te halen. Sex was in the air. Dom, dom, dom, dom, dom, dom.................

Wordt vervolgd (deel 21; De Dekhengst).

[CUUP]

........................Tijdens het winkelen probeerde beth voorzichtig toenadering te zoeken (voor een relatie). Maar ik hield de boot af. Na een uur winkelen was ze bekaf (en we hadden al 2 keer gerust), zodat we met een taxi terug moesten. Ze nodigde mij, zoals verwacht, uit in haar appartement. Ik moest nog wel even buiten wachten, want ze moest een beetje schoonmaken. Na een kwartier vond ik het wel genoeg en ging haar appartement in. Het was een zwijnenstal en wel met hoofdletters geschreven. Beth rende als een bezetene door haar appartement heen en weer om met een bezem de schade zo veel mogelijk te verhullen. Dat was onbegonnen werk. Niets was opgeruimd en het was duidelijk dat hier recentelijk feestjes hadden plaatsgevonden. De afwas was niet gedaan, etensresten stonden in de keuken, evenals enkele half open afvalzakken, het bed was niet opgemaakt, schilderijen van bloemetjes en zo waren vervangen door naaktposters (van vrouwen) en het rook een beetje muf. Kenmerken dat ik ooit in haar leven was geweest waren verdwenen, terwijl dat vroeger juist het eerste was dat je opviel.

Ik begon te lachen en Beth schaamde zich. Ze was altijd trots geweest een schoon en net meisje te zijn. Dat kun je wel vinden als je geen appartement hebt, maar de praktijk van alle dag is toch anders. Ik liep naar Beth toe en zei dat ik haar wel zou helpen. In plaats daarvan zoende ze mij en knoopte mijn broek los; "Later" zei ze. Ik tilde haar op en droeg haar naar de slaapkamer. Daar vond een lange en wilde sexpartij plaats, die mij nog helder voor ogen staat. Het was dierlijk. Het was dom.

Uitgeput lagen wij naast elkaar. Beth vroeg of het geen goed idee was om weer met de relatie te beginnen. Anderhalve week daarvoor had ik een moord voor die woorden gedaan. Nu was ik meer bij zinnen. Dus ik zei: "That is no good for us. We don't trust each other any more." Het was stil en er kwam een traantje in haar ogen. "You mean, that you don't trust me any more." Eigenlijk had ze gelijk.
Na een minuut lachte ze weer en zei: "I know what we can do. You will be my fuckfriend." Het idee was dat ik 1 of 2 keer per maand langs zou komen waarbij wij onze sexuele lusten op elkaar zouden kunnen botvieren. Ik vertaalde het als dekhengst. Het klonk aantrekkelijk en mijn ego was gestreeld. Dom, dom, dom, dom, dom, dom, dom.

Aan het begin van de avond vielen wij in slaap en na een paar uur vertrok ik. In tegenstelling tot anders zwaaide Beth mij niet uit. Ze bleef liggen, want ze was moe. "You fuck me too much." Dat klopte wel een beetje, dacht ik trots. Ook op de terugweg was er in tegenstelling tot anders geen contact. Later bleek dat ze aan een stuk door had geslapen tot het begin van de middag van de volgende dag.

Ik dacht nu dat ik een werelddeal had. Ik bleef contact houden met een mooi en knap meisje die ik graag mocht en goede sex was verzekerd. Alle randzaken van een relatie waren echter niet meer nodig. Wellicht had ik die deal wel, maar zo handelde ik niet. Ik bleef haar bellen. Maar Beth maakte mij duidelijk dat ik pas over enkele weken weer welkom was. Ze speelde "hard to get". En weer voelde ik die onrust, die ik net kwijt was. Ik was er weer ingetrapt en dit keer in mijn eigen val.

Ik besloot maar weer eens naar Club XXX te gaan. Dat was leuk. Veel bekenden gezien en ik moest mijn verhaal aan velen vertrellen. Veel meisjes waren benieuwd wat er nu precies tussen mij en Beth was voor gevallen. De sex viel die dag wel wat tegen, maar ik had verder wel een leuke dag achter de rug. Dat was niet de mening van iedereen, want na enkele dagen ontving ik een sms-je van Beth dat ik niet meer contact met haar moest opnemen. Ze had vernomen dat ik in Club XXX was geweest en was diep in haar ziel gekwetst. "I love you too much to let you go to Club XXX".

Het kostte mij veel moeite om Beth aan de telefoon te krijgen. Toen dat eindelijk lukte was ze echter niet van haar standpunt af te brengen. Ik snapte schijnbaar niet hoe gekwetst zij was. Nou, dat snapte ik juist heel goed. Daar begreep zij niets van. Ik legde haar uit dat haar vreemdgaan mij toch ook erg had gekwetst. Het gesprek draaide compleet om. Dit hoorde ze graag. Wij eindigden ons gesprek met een afspraak dat ik haar zou opzoeken en met haar woorden: "Now I know you are sad and hurt because of me, I love you more." Het zal je vriendin maar wezen.

Even leek alles als van ouds. Het regende sms-jes die avond. Maar vanaf de dag erna was er weer radiostilte. Ik begreep er niets van. Ik was niet van plan om weer door mijn knieeen te gaan en liet alles zoals het was. De dag voor onze afspraak besloot ik maar te bellen of het nog steeds de bedoeling was dat ik langs zou komen. Ik belde, maar ik kreeg niet Beth aan de lijn :confused: . Haar vriendin nam op. Die vriendin had niet door wie ik was, dus ik deed mij voor als klant. "Beth is nich da, sie arbeited nicht mehr. Sie ist........."

Ik schrok, het meisje had juist een van mijn grootste angsten uitgesproken en ik wist dat het waar was............................

Wordt vervolgd.

[CUUP]

Ergens wordt beweerd dat ik uit ben op sensatie. Als dat zo was, zou ik mijn doel hebben bereikt. Ik zou dus kunnen stoppen met mijn verhaal. Maar naievelingen of sukkels gaan gewoon door, ook al hebben ze hun doel bereikt.
(Er hoeft niemand hierop bevestigend op te reageren ;) )

De opzet van een FKK-club leent zich er heel goed voor dat ijsbeertjes verliefd worden. Ik weet/denk dat (bijna) iedereen hier op dit forum wel eens op een FKK-dame verliefd is geworden. Vaak in stilte en meestal onbeantwoord. Natuurlijk reageert een FKK-dame daar wel eens op, maar over het algemeen met een (financiele) bijbedoeling. Soms, heel soms ontstaat er iets moois.

Ondanks dat het zo vaak gebeurd en dat het zo intensief is, wordt er maar weinig over geschreven. Naief als ik ben, ga ik er wel over schrijven. Natuurlijk had ik ook verhaaltjes kunnen schrijven over hoe stoer ik was, hoe vaak ik in de clubs kwam, hoe geweldig de vrouwtjes mij vonden, hoe de dames genietend van mij klaar kwamen en hoe nauw hun poesjes waren. Dat zou ik kunnen doen. Maar in plaats daar van ga ik een naief maar eerlijk verhaaltje schrijven over wat ik heb meegemaakt, en wat waarschijnlijk nog veel meer ijsberen zelf hebben meegemaakt.

Ben ik naief? Ja dat was ik. Ik dacht altijd van niet. Ik dacht dat ik de grenzen kende en ik wilde ze verleggen. Dat is niet zo slim. Ik bevind mij dus in goed gezelschap.

Eigenlijk zit ik er niet mee dat ik naief was of ben. Of ik nu slim ben of niet, ik probeer een eerlijk verhaal weg te schrijven, waarmee iedereen mag doen wat hij wilt. Ik oordeel niet en ik veroordeel niet. Ik was een ijsbeer en zou het graag weer willen zijn. Maar er is iets wat mij tegen houdt en dat is schaamte. Schaamte voor wat in het volgende hoofdstuk plaatsvindt.

Woensdagavond (laat): deel 22; Het nageslacht.

[CUUP]

......Beth arbeited nicht mehr. Sie ist....................
Ik schrok, het meisje had juist een van mijn grootste angsten uitgesproken en ik wist dat het waar was.

Ik zat achter mijn bureau naar buiten te staren. Ik zou mij wel eens diep in de nesten gewerkt kunnen hebben. Natuurlijk kon het ook een grapje van het vriendinnetje zijn geweest, maar dan wel een van het slechte soort. Ik snapte ook al helemaal niet waarom ze het uberhaupt zei, of het nu waar was of niet. Tijdens dat mijmeren ontving ik een sms-je van Beth. Kort en bondig. Ze had veel problemen en die wilde ze eerst oplossen, alvorens wij elkaar weer konden zien. Ze zou mij nog wel bellen.
Wat is dit nu weer? Ik belde haar gelijk op en begreep aan haar stem dat ik dat beter niet had kunnen doen. Ze zat bij haar vriendinnen en had geen zin om met mij te praten. Binnen een paar weken zouden wij elkaar wel weer zien. Maar over een paar weken zou ik op vakantie gaan. Die paar weken zouden zo maar 2 maanden kunnen worden. Maar ja, ik had niet veel keus.
Toch belde ik haar een paar dagen later weer. Dit keer was ze alleen en wilde wel graag praten. Een lang en prettig gesprek gehad. Ik begreep er niets meer van. Dus belde ik haar de volgende dag weer. En weer was ze attend en aardig. Toen kwam de boodschap ineens als een duveltje uit een doosje: ik ben zwanger.

Ze was enkele dagen geleden er achter gekomen dat ze zwanger was. Ze wist niet wat te doen en wilde mij er buiten laten. Toen ik een paar dagen geleden belde (en ik het vriendinnetje aan de lijn kreeg) was ze net naar de dokter die bevestigde dat ze een week of 8 a 10 zwanger was. In de laatste weken van onze relatie had het dus kunnen gebeuren (al verbaasde het mij wel) en het verklaarde ook waarom ze zo moe was. Beth dacht slim te zijn en had met haar familie contact opgenomen. Haar moeder zou een drankje kopen (waarvoor Beth € 300;= zou overmaken). Dat drankje zou na het drinken resulteren in een spontane miskraam. Mij zou ze enkele weken niet zien en ik zou nooit iets te weten komen. Het overgemaakte geld was wel van de bank gehaald, maar het drankje was nooit opgestuurd. Van je familie moet je het maar hebben. Ik moest haar nu maar helpen.

Het leek mij waarschijnlijk dat ik de vader was, al wist ik het niet zeker. Uiteindelijk was de relatie verbroken omdat zij vreemd was gegaan. Ik durfde het echter niet te vragen en ik vond die vraag ook niet zo relevant. Meer relevant vond ik wat ik zou gaan doen. Ze had mij al een paar keer geplaagd door (gespeeld huilend) te bellen met de boodschap dat ze zwanger was en ik had mij altijd afgevraagd wat ik zou doen als het echt zou gebeuren. Ik zou het nu snel genoeg weten.

Eerlijk gezegd zat ik niet op nog een kind te wachten, zeker niet in deze situatie. Ik moest niet denken aan alle complicaties die zoiets met zich mee zou brengen. Ik wilde al helemaal niet dat een kind van mij in een prostitutiewereld zou moeten opgroeien. Vreemd genoeg had ik wel vertrouwen dat Beth, naar omstandigheden, best een goede moeder zou zijn. Maar ja, om een kind op zo een jonge leeftijd in deze omstandigheden te moeten opvoeden zou niet een eenvoudige klus zijn. Ik vroeg mij af hoe alles geregeld zou moeten worden. Beth zou hulp nodig hebben. Maar van wie zou ze die krijgen? Op haar vriendinnen durfde ik niet te vertrouwen. Hoe zou ik haar kunnen helpen? En hoe zat het dan met haar illigale status? Wat moest ik doen?.........................

Wordt vervolgd.

[CUUP]

Het is niet ongewoon dat een DVP. meerdere vriendjes heeft. Het hoogste aantal dat ik ooit gehoord heb was 6 tegenlijk (Belonging to: het arschgewei, dat met de dikke STIFT gemaakt is zullen we maar zeggen (H) ). Maar dat zal echt geen record zijn! Ze vertelde toen trots dat geen van de vriendjes van mekaar wist.

Ook andere DVP kijken me vaak verward en vragend aan als ik refereer aan hun vriendjes. Vaak gevolgd door de trotse vraag "Welke"?!

Maar CUUP, ik verwacht niet dat je de enige was.

:wink:


Over enkele weken: deel 26; The copy boyfriend.

[CUUP]

Ik geloof er dus eigenlijk niet in wat cuup allemaal schrijft.

........................... dan heb je heel veel te verbergen......................

dan doe ja alle moeite om niet door je vrouw en/of kinderen betrapt te worden.

...........Vele ijsberen herkennen er stukken uit.................



Mijn vrouw en kinderen lezen dit forum niet (die van jou wel?), ze weten niet eens van het bestaan van dit forum af. Bij het woord ijsbeer denken zij aan iets anders dan ik.

Je hoeft mij niet te geloven, maar waarom herkennen dan zoveel ijsberen iets uit mijn verhaal?

[CUUP]

Maar ik wijk te ver af, laat het verhaal van CUUP een les zijn voor ons allen, want ik herken me er in, en ik lees het nog altijd met heel erg veel plezier.

Deel 23: abortus?????? :D

Zondagavond (laat) deel 23: To keep or to take out? That is the question.

In deel 23 lezen wij wat CUUP beslist en, niet geheel onbelangrijk, wat Beth wil. Zoals in elke soap zou daar wel eens een verschil van mening kunnen zijn en doen personen precies het tegenover gestelde van wat je verwacht dat ze zouden doen.
Verder krijgen wij inzicht in de reactie van CUUP op de volgende mededeling van Beth: "OK, we do it, but only when you leave your familie."
Ook krijgen wij te weten wat ze nooit aan CUUP hebben verteld tijdens biologieles.

En wat hoort CUUP toch als achtergrondmuziek?.......................

Tot zondagavond. :wink:

[CUUP]

Zondagavond (laat) deel 23: To keep or to take out? That is the question.

In deel 23 lezen wij wat CUUP beslist en, niet geheel onbelangrijk, wat Beth wil. Zoals in elke soap zou daar wel eens een verschil van mening kunnen zijn en doen personen precies het tegenover gestelde van wat je verwacht dat ze zouden doen.
Verder krijgen wij inzicht in de reactie van CUUP op de volgende mededeling van Beth: "OK, we do it, but only when you leave your familie."
Ook krijgen wij te weten wat ze nooit aan CUUP hebben verteld tijdens biologieles.

En wat hoort CUUP toch als achtergrondmuziek?.......................

Tot zondagavond. :wink:


................Wat moest ik doen?........................

Ik besloot na al mijn blunders en slecht gedrag eens voor witte ridder te spelen. Ik zei tegen Beth dat wij de kwestie of wij al dan niet weer moesten beginnen aan een relatie voorlopig in de ijskast moesten zetten. Eerst moest zij worden geholpen. Ik wist dat zij graag kinderen wilde. Ze had het er vaak over gehad. Ooit had ze een illigale abortus moeten onder gaan toen ze een jaar of 16 was en ze had daar fysiek en emotioneel bij tijd en wijlen nog steeds last van. Dat wilde ik haar niet aandoen. Dus stelde ik voor het kind te houden. Ik zou het formeel erkennen en het kind alle rechten geven die mijn andere kinderen ook hadden. Wat de juridische consequenties van die woorden waren wist ik niet, maar het klonk wel goed. Ik zou haar uiteraard een maandelijkse toelage geven en haar helpen met de opvoeding van het kind. Ik zou haar niet laten zitten. Ze moest echter wel rekening houden dat die toelage niet voldoende was om te stoppen met werken. Zoveel geld had ik nog niet. Ik stelde wel een voorwaarde: na de geboorte zou een vaderschapstest worden uitgevoerd. Beth was stil en huilde, maar ineens werd ze zakelijk. "OK, we do it but only when you leave your family." Dat was nu net weer een brug te ver. Dat legde ik haar ook uit. "I understand you. I fucked one man too much. You don't trust me. God does ik back to me. OK, we take out baby." Ik wist niet wat te zeggen. Ik probeerde haar nog op andere gedachten te brengen, maar dat was zinloos.
En zo kon het gebeuren dat ik een afspraak moest maken in een abortuskliniek in Nederland. Dat gaat gemakkelijk. Alleen een paspoort, een doktersverwijzing en contant geld is al voldoende. Er was trouwens wel een wachtlijst van 2 weken en het was nog niet eens druk. Hoezo geen ongewenste zwangerschappen meer?

Uiteraard ging ik nog bij Beth op bezoek om voor haar te zorgen. Dat beviel haar wel. Ik zorgde dat de huur werd betaald en dat er voldoende eten was, alsmede wat geld voor dagelijkse boodschappen. Ze vond het niet nodig, maar nam alles wel aan. Toen wij even een uurtje voor ons zelf hadden, vertrouwde Beth mij toe dat zwangere vrouwen erg opgewonden/geil waren. Ik keek haar verbaast aan. Dat vertellen ze je niet bij biologieles. Maar het klopte wel en dat heb ik geweten, al schaamde ik mij er wel voor.

Bij het afscheid nemen vroeg Beth of wij weer toe waren aan een relatie. Ik vertelde haar dat wij die vraag ons moesten stellen tijdens mijn vakantie over 2 weken. Dan hadden wij tijd om na te denken. Zij mocht wat mij betreft de keuze maken. Volgens haar hoefde het allemaal niet zo lang te duren en ze dacht mij de volgende dag al antwoord te kunnen geven. Ik wist al wat het antwoord zou worden en inderdaad, de volgende dag waren wij weer een stelletje.

Eigenlijk had ik de laatste weken, diep in mijn hart, dit graag gewild. Maar nu voelde het niet goed aan. Haar voorwaarde was: "
I love you, but I will not care you." Of dat nu een goede basis voor een relatie was betwijfelde ik. Ik zou het allemaal wel zien. Mijn zorg nu was om alles zo goed mogelijk voor Beth te regelen.

De week erop, enkele dagen voor mijn vakantie, gingen wij met een vriendinnetje naar een abortuskliniek. Het was een moeilijke dag. Meer dan eens besefte ik dat wat ooit was begonnen als een gezellig uitje naar Duitsland, was verzand in een drama. Ik had er een bende van gemaakt.

Wat goed voelde was dat Beth geen (financieel) gebruik van haar zwangerschap maakte. Ze vroeg niet om geld, maar ik kreeg wel haar uitgaven te horen. Dat is iets meer subtiel. Maar eerlijk gezegd had ze haar zwangerschap best beter kunnen uitbuiten. Ik had er zelfs begrip voor gehad. Ze deed het echter niet en dat voelde goed.

Haar voornemen om koel tegen mij te doen hield ze gestand. Als ik bij haar was viel het wel mee, maar als ik thuis was en haar belde was de boodschap vaak: "No feeling to talk." Vroeger kletsten wij zo een uur of meer vol en nu was 10 minuten al veel. Zelf liet ze nooit iets van haar horen. Ik moest maar het initiatief nemen en dat deed ik gedwee. Pas toen ik op vakantie ging, kwam er een barst in haar muur. Ineens was het huilen en ineens mistte ze mij. Of ik nog terug naar har wilde komen en haar trouw wilde blijven. Dat beloofde ik en voor de vorm vroeg ik haar hetzelfde. Dit voelde tenminste zoals verliefde stelletjes zouden moeten doen bij een afscheid van een paar weken. Misschien zou de hernieuwde relatie toch werken.

Zo ging ik op vakantie, maar als ik beter had opgelet dan had ik de slotakkoorden als achtergrondmuziek al kunnen horen.............

Wordt vervolgd (Deel 24; Vrouwen bloot, relatie dood).

[CUUP]

...............En zo was ik weer op vakantie, nagenoeg precies een jaar later nadat onze relatie formeel van start was gegaan.

Was ik bij vertrek nog een beetje positief gestemd over de kansen van een nieuwe relatie, dat vertrouwen was alras verdwenen. Beth was koeler dan koel. Contact was er wel, maar het stelde niets voor. Ik dacht nog als dit een relatie moet heten, dat dat voor mij niet hoefde. Ik zou het allemaal wel zien. Ik liet Beth een beetje in haar sop gaar koken.

Na enkele dagen bleek waarop haar koele houding was gebaseerd. Ze had enkele hoge kosten (advocaat, visa, verbouwing) te betalen. Maar ze kon niet werken, dus hoe zou dat geregeld moeten worden. Geen onterechte vraag trouwens. De kosten zouden wel eens in de duizenden euro's kunnen lopen. Ik zegde toe haar te helpen. Hoeveel ik zou betalen zou ik nog wel bezien. Gezien haar afgebroken zwangerschap voelde ik wel een verplichting, maar ik had ook al een financiele bijdrage betaald als afkoop voor mijn bezoekje aan Club YYY. Uiteindelijk bleek ik iets te hebben afgekocht voor niets, want ook Beth was vreemd gegaan. Dus had ik feitelijk niet al betaald? Ik zou het wel zien. Beth vatte mijn toezegging (tegen beter weten in?) in ieder geval op dat ik alles zou bekostigen. Even was ik weer het super-vriendje. Maar dat duurde niet lang.

Schijnbaar werd mijn "beloning" voor mijn goede gedrag weer ingetrokken. Haar oude gedrag kwam weer terug. Alleen liet ik alles nu alngs mij heen gaan. Ik besloot van mijn vakantie te gaan genieten, tot grote ergernis van Beth. Dat leidde weer tot conflicten (tell me something new), die weer werden bijgelegd. Beth gaf toe dat ze zich niet lief gedroeg. Ze wilde sterk overkomen en niet laten merken dat ze om mij gaf. In plaats van een paniekerige reactie van mij, liet ik alles over mij heen gaan. Dus werd zij er alleen maar onrustiger door.

Dit alles was maar het begin van nog meer ellende. Na weer een (flinke) ruzie belde ik haar. Ze was alleen thuis (zei ze) en tot mijn verbazing was ze wel erg vergevingsgezind en erg geintresseerd hoe het met mij en mijn gezin ging. Eigenlijk vertrouwde ik die lieve reactie niet. En terecht bleek, want ineens hoorde ik een man. De telefoon ging uit. Het was een herhaling van enkele weken geleden.
Na een paar uur besloot ik haar maar weer eens te bellen. Door mijn hoofd spookte alleen het woord: Why?, why?, why? Ik trof een vrolijke Beth die in haar badkamer was. Ik hoorde water stromen en ze zong. "Do you know what I am doing? I am shaving my pussy. Do you know why? I go work." Dat begreep ik wel. Ze had geneukt en had gemerkt dat alles fysiek goed en zonder problemen functioneerde. Dus kon ze gaan werken. Zelf dacht ik dat het wel erg snel was, maar ja wie ben ik? Ze lachte toen ik dat zei. Om de indruk te wekken dat het haar allemaal niet zo intresseerde begon ze te zingen. Die nonchalante houding trof mij diep in mijn hart. "I think you do not want to see me any more." zei ze. Rustig zei ik dat ik nog gewoon op bezoek zou komen. Nu was het haar buurt om verbaast te zijn. "No, do not come, we go fight. You will ask all the time questions. I do not want that." Oh nee, ik zou niets vragen. Ik zou zo nu en dan (niet elke week meer) als ik welkom was, gewoon op bezoek komen. Vragen zou ik niet meer stellen. Ze moest maar doen wat ze wilde. Maar ze moest mij ook geen vragen meer stellen. Even was het stil. "You mean you go fuck other girls." "Yes, I think so." zei ik. "Do you also go to Club XXX?" Ik antwoorde: "I said, no questions any more."

Of ze die laatste woorden heeft gehoord weet ik niet. De verbinding was verbroken. Waarschijnlijk was de telefoon tegen de muur gegooid.

Fijn vond ik het allemaal niet, maar wat moest ik doen? Hoop dat er nog iets van te maken was, wilde ik niet hebben. Dat was onmogelijk. Zelfs ik had dat door. Toch had ik een onprettig gevoel. Ik besloot er maar het beste van te maken. Ik wist dat als ik mijn gedachten van mij af kon zetten, dat het dan wel zou lukken. Dus begon ik aan die wel bekende zure appel.

Of ik het zou hebben volgehouden weet ik niet, want na een paar dagen nam Beth weer contact op. Ze had spijt en wilde mij terug. Ik was verbaast. Maar ik besefte dat waarschijnlijk financiele motieven de doorslag hadden gegeven. Ze gaf ook toe dat het werk geen succes was geworden. Ze had veel pijn en op doktersadvies moest ze even rust houden. Had ik het niet gezegd?

Om een lang verhaal kort te maken, draaide ik om de hete brei heen. Ze wilde mij wel terug en zei daarvoor ook de juiste woorden (zelfs het woordje "sorry" sprak ze uit.), maar de noodzakelijke emotie ontbrak in haar woorden.
Aan de ene kant wist ik dat een relatie onmogelijk was geworden, maar ik kon haar en de goede sex nog niet missen. Maar ik wilde eigenlijk helemaal niet terug naar haar. Wat had ik nog in Duitsland te zoeken? Daar stond weer tegenover dat ik mij zorgen om haar maakte omdat ze niet kon werken. Oftewel ik ging toch weer naar Duitsland om zo aan mijn laatste hoofdstukken van deze soap te beginnen........................

Wordt vervolgd.

[CUUP]

Beste Cuup : ik heb af en toe iets van je story off Peyton Place gelezen.
Ook denken meerdere ijsberen dat deze schrijver wel heel erg Naief is.
Oftewel een sukkel.



Dit weekend: deel 25; CUUP stoot zich weer aan dezelfde steen.

In deel 25 lezen wij dat CUUP terug naar Duitsland gaat, maar zich tegelijkertijd afvraagt waarom hij nog gaat. Ook vraagt hij zich af waarom hij Beth niet meer bij haar appartement moet ophalen. Het antwoord op die vraag lezen wij (nog) niet in deel 25.
De bezoekjes aan Duitsland worden als volgt samengevat: ".....De bezoekjes waren zeker geen straf en ik moet zeggen dat Beth echt haar best deed om de illusie van een relatie op te houden. Ze was lief en zei de juiste woorden, alleen de bijbehorende emotie en gevoel ontbraken veelal. Vaak waren het maar kleine dingen............." Uiteindelijk vertrekt CUUP op een nacht uit het appartement van Beth, een naakte en huilende Beth achterlatend. Dat zal toch niets te maken hebben met dat basketball T-shirt?

Uiteraard wordt er ook over geld gesproken: "Ik wilde weten of ik dan ook moest betalen. Ze was bang van wel. Ik ook."

En waarom staat er nog wordt vervolgd onder aan het verhaaltje, terwijl de laatste woorden van deel 25 zijn: "......Het was afgelopen....."

Wij lezen het allemaal dit weekend in deel 25 (CUUP stoot zich weer aan dezelfde steen.)

[CUUP]

..................En zo was ik weer op weg naar Duitsland. Waarom? Ja, waarom eigenlijk? Niet omdat ik dacht dat mijn geliefde hunkerend op haar geliefde (mij) zat te wachten. Niet omdat ik dacht dat er nog sprake was van een serieuze relatie. Niet omdat ik dacht dat alles goed zat. Nee, om de een of andere manier kon ik haar nog niet los laten. Was het de goede herinnering van iets dat al voorbij was? Of was er meer verliefdheid over dan ik wilde toegeven. Zeker was dat de sex mij nog steeds trok. Maar ook mijn belofte om haar te helpen na haar zwangerschap was een reden om toch maar weer te gaan. Misschien hoopte ik ook dat ik het verkeerd had en dat alles goed kwam als wij elkaar weer zagen. Helaas was dat niet het geval.

De bezoekjes waren zeker geen straf en ik moet zeggen dat Beth echt haar best deed om de illusie van een relatie op te houden. Ze was lief en zei de juiste woorden, alleen de bijbehorende emotie en gevoel ontbraken veelal, Vaak waren het maar kleine dingen, maar ik voelde dat onze band minder sterk was. Wat wel sterk was, was de sex. Die werd alleen maar beter (leek wel).

Het was niet de geldkwestie die mij een slecht gevoel gaf. Ik wist dat zij geld nodig had en ik wist dat ik daar voor moest zorgen. Ik vond dat ook terecht. Ik betaalde de huur, betaalde kleren, boodschappen en andere zaken. Toch bevreemde het mij dat als zij nauwelijks nog geld had (zoals ze zelf beweerde) dat ze nog steeds naar de kapper ging (1x per week), kleren kocht, de ijskast goed gevuld bleef, ze nog steeds bleef stappen en dat ze naar vriendinnetjes bleef reizen (per taxi,bus of trein). Daar klopte natuurlijk iets niet, maar zoals gezegd vond ik dat allemaal wel best, zolang ik zelf kon bepalen hoeveel geld ik gaf.

Er waren nog meer zaken die mij bevreemde. Zo moest ik haar in het vervolg niet meer bij haar appartement ophalen, maar bij een vriendin, die in een andere woonplaats woonde. Leg mij daar de logica maar eens van uit. Het zou mij later duidelijk worden.
Tot 18.00u. was ze nooit bereikbaar want tot die tijd sliep ze en ook na 20.00u. was echt contact moeilijk.
Ineens was het nodig om een condoom tijdens de sex gebruiken. Ze wilde ook dat ik mij liet testen. Voor mijn vakantie was condoomloze sex geen probleem, nu wel. Hoe verstandig dat wellicht ook is, ik begreep het niet helemaal. Ik veronderstelde dat of zij mij niet meer vertrouwde of dat zij zichzelf niet meer vertrouwde, maar zich niet wilde laten testen en door de uitslag van mijn test zelf ook zou weten of zie iets zou mankeren.
Op haar kamer trof ik steeds vaker rare zaken aan en ik wist dat het een kwestie van tijd was voordat de relatie over zou zijn.

En die tijd kwam snel. De laatste avond dat ik bij haar was, besloot ik op een gegeven moment naar huis te gaan. Ik stond op van de bank (wij zaten tv te kijken) en ik liep naar de slaapkamer om mij om te kleden. Beth riep nog dat ik mijn kleren op het bed kon laten liggen. Zij zou ze wel verder opruimen. Nu ben ik geen goede huisman, maar kleren ophangen lukt mij nog wel. Dus deed ik de kast open en zag de kleren van Beth. Ik zag de spijkerbroeken, de korte t-shirts en de minirokjes. Ineens viel mijn oog op een tweetal basketball t-shirts. T-shirts die in de hiphop cultuur veel worden gedragen. Beth hield inderdaad van hiphop. Waarom weet ik niet, maar ik pakte een van de t-shirts en zag dat het maat "L" was. De maat van Beth was "S/XS".
Ondertussen stond Beth achter mij. "What are you doing?" Ik liet haar het t-shirt zien en vroeg of het van haar was. "Yes, I wear it when I go to disco." Ik moest lachen. Beth ging altijd full-power-sexy stappen en niet in weide basketball t-shirts. Ze keek bedrukt. Ze gaf toe dat het de kleren waren van de vriend van haar vriendin die elk weekend samen kwamen logeren. Dat zou zo maar kunnen, ware het niet dat die jongen (volgens de verhalen van Beth) bijna 2 meter was. Maatje "L" leek mij een beetje krap.
Ik kleedde mij om, maar Beth wilde mij niet laten gaan. Ze wist dat ik haar niet geloofde. Ze huilde en vroeg mij om te blijven. Snel kleedde ze zich uit. Sex was weer haar redmiddel. Ik gaf haar een zoen en draaide mij om en vertrok, een huilende Beth achterlatend.

Ik voelde mij beduveld, maar verder kon het mij niet intresseren. Ik ging ervan uit dat ze met andere mannen scharrelde, al dan niet voor geld. Ik was ondertussen ook niet echt trouw meer. De "relatie" liep op zijn laatste benen.

Een paar dagen later sprak ik Beth weer aan de telefoon. Ik merkte dat ze ergens mee zat en ik zou snel genoeg weten waarmee. Ze begon te vragen of ik nog van haar hield. Zij hield nog steeds van mij. Het was echter wel zo dat ze op korte termijn veel geld moest betalen aan haar advocaat en voor haar visa. Kon ik daar voor zorgdragen? Mijn antwoord was simpel en resoluut:"nee" Dat was wat haar betreft accoord en ze herhaalde dat ze nog steeds van mij hield.
Nu moest zij zelf dat geld gaan verdienen. Daarvoor zou zij toch enkele maanden 7 dagen in de week moeten gaan werken. Mijn bezoekjes kwamen niet echt meer uit. Ik kon haar natuurlijk wel opzoeken in de clubs. Ik wilde weten of ik haar dan ook moest betalen. Ze was bang van wel. Ik ook.
Ik vertelde haar dat ik dat niet van plan was. Nu hadden wij echt een probleem, want wanneer konden wij elkaar dan nog zien? Ze vroeg mij wat voor oplossing ik in gedachten had. Die had ik niet.
Ons gesprek ging verder over andere onderwerpen en Beth wilde het gesprek maar niet beeindigen. Dat zei ze ook: "Please do not stop talking" Alsof zij besefte dat het einde van het telefoongesprek het einde van veel meer zou zijn. Maar zoals aan elk gesprek, kwam ook aan dit telefoongesprek een einde.

De volgende dag was er nog een bescheiden sms-contact, maar daarna hoorde of zag ik niets meer van haar. Ik deed geen moeite meer om het contact te herstellen. Het was afgelopen............................

Wordt vervolgd.

[CUUP]

.................Het was afgelopen en ik wist het vanaf het eerste moment dat ik geen sms-je ontving, terwijl ik normaal gesproken er wel eentje zou moeten ontvangen. Of de relatie was beeindigd omdat ik niet meer genoeg geld opleverde, of ik werd onder druk gezet (door het uitblijven van contact) om alsnog in welke vorm dan ook geld te betalen. Wat de reden ook was, voor mij was het afgelopen. En het ging mij goed af. Eindelijk zul je zeggen.

Na een week werd er weer voorzichtig contact gelegd middels een sms-je. Daarna ontving ik een sms-je dat ze mij miste en nog steeds van mij hield, maar ze had iets moeten doen wat geheim moest blijven en had daarom met mij moeten breken. Het klonk schimmig en geheimzinnig. Twee dagen later melde ze dat ze binnen een week haar problemen had opgelost en dat ze hoopte dat wij vrienden konden blijven. Dat laatste was natuurlijk geen probleem, maar ik moest wel oppassen niet weer in dezelfde val te trappen, als ik echt met haar wilde kappen. Ik was daarom erg terughoudend in mijn retour-sms-jes.

Ik wist wat ze moest doen om van haar problemen af te zijn en dus om een verblijfsvergunning te krijgen. Ze was er al een hele tijd zenuwachtig over en had mij meer dan eens gevraagd met haar mee te gaan om een oogje in het zeil te houden. Om haar succes te wensen besloot ik haar maar eens te bellen. Er werd niet opgenomen. Ik liet het er maar bij, tot ik een sms-je ontving van een voor mij onbekend Duits mobiel nummer. In dat sms-je werd ik "verzocht" uit de buurt van Beth te blijven. Het klonk een beetje dreigend. Ik was verbaast. Eerst werd er een hele tijd getracht weer contact te leggen en dan moet ik ineens uit haar buurt blijven. Het werd er allemaal niet duidelijker door. Ik besloot Beth nog een laatste keer te sms-en en haar in kennis te stellen dat ik een sms-je had ontvangen en aan het "verzoek", haar niet meer te benaderen, gehoor te geven.

De volgende dag belde Beth. Ze (=Beth) fluisterde. Ze (=???????) waren even weg. Ze (= Beth) had iets moeten doen voor haar visa, maar daarvoor had ze met mij moeten breken. "I hope you understand me." Dit was/waren (????) geen aardige mens(en). Ik kreeg te horen dat ze haar sloegen, een deur was ingetrapt, ze had geen vrijheid meer, ect. ect.. Maar wat er nu precies aan de hand was werd eigenlijk niet verteld. Ze had niet veel tjd, maar de volgende dag kon wat langer ongestoord spreken. Dus belde ik de volgende dag, maar het verhaal werd niet duidelijker omdat ze niets door de telefoon wilde zeggen ("You never know who can listen."). Beth was op weg naar een nieuwe club, ver weg in Duitsland. Ze nodigde mij uit om langs te komen, zodat ze alles rustig kon vertellen. Buiten het feit dat ik geen tijd had, had ik ook geen zin. Vijf uur rijden om een verwarrend verhaal aan te horen en als ik dan toch in een club zat, zou ik natuurlijk ook weer met haar naar de kamer gaan. Dat zou weer sex worden (niet goed als je wilt breken) waarvoor ik zou moeten betalen. Dat laatste wilde ik al helemaal niet. Maar erger nog, het kon ook een soort van val zijn, waarbij haar nieuwe vrienden kennis met mij konden maken. Of ben ik nu te bang aangelegd?
Wij praatten een hele tijd en beeindigden het gesprek dat ik de volgende dag weer zou bellen. Dat probeerde ik 2 dagen, maar er werd gewoon niet meer opgenomen. Ik liet het er maar weer bij.

Een week later was ik toevallig voor zaken in Duitsland, binnen een uur van de nieuwe club van Beth. Ik besloot het erop te wagen en reed naar die club. Ik had goed gegokt. Beth was aanwezig en was blij verrast mij te zien. Ze vloog mij om mijn hals en zoende mij uitbundig. Daarna werd ze zakelijk. Waarom had ik niet eerst gebeld? Waarom was ik niet eerder gekomen? Op mijn vraag waarom ze de telefoon de vorige week niet had opgenomen werd niet gereageerd.
Het verhaal bleef in eerste instantie vaag en Beth was al weer een fase verder en wel met onze relatie. Ik wilde echter nog eerst een stapje terug. Ik wilde wel eens weten wat er nu aan de hand was. Eerst wilde ze niet veel vertellen, maar langzaam maar zeker kwam het verhaal eruit................

Wordt vervolgd.

[CUUP]

Ondanks de vele letters die ik al heb beschreven is het delen van je vriendin met andere mannen een beetje onderbelicht gebleven.

Als klant van een FKK-club ga je onder andere voor de variatie. Je snapt de spelregels (althans dat denk je) en je weet dat de dames met meerdere mannen sex hebben. Zo is het bedoeld en zo hoort het. Maar dan wordt je ineens verliefd op een meisje. Variatie is ineens niet meer belangrijk. Je komt nog maar voor 1 ding: en dat is je meisje.

Vaak is die liefde eenzijdig en beleden in stilte, maar daardoor niet minder heftig. Je probeert de kamersessies te rekken (je wordt alleen maar meer een prooi van de dame in kwestie) om bij haar te zijn en haar weg te houden bij andere ijsberen. Tijdens je clubbezoek houdt je haar nauwlettend in de gaten en maak je je zorgen als andere sessies te lang duren (ze zal de ware toch niet tegen het lijf zijn gelopen?). Elke keer als ze met een ander gaat is een kwelling.
Zit je "rustig" aan de bar en weet een mede-ijsbeer je te vertellen wat een ontzettend lekker wijf je meisje toch is. Wat ze toch lekker diep en nat kan pijpen. En dat natte grotje vraagt er gewoon om, om geneukt te worden. "De volgende keer anaal, want ik woon haar compleet uit.". Ik hoor het de onbekende ijsbeer nog roepen. Het was niet mijn beste dag in Club XXX.

Een even zo grote kwelling zijn de verhalen op internet. De ietswat gekleurde versie van de werkelijkheid, geschreven door ijsberen doet je geen goed. Je weet dat je eigenlijk beter niet kunt lezen, maar je gaat juist geforceerder zoeken.

Nog minder leuk is als blijkt dat een vriend van je ook klant is van je meisje. Samen spelen, samen delen, krijgt dan toch wel een andere lading. Als dan ook nog eens blijkt dat Beth hem the-long-dick-guy noemt, wordt het er allemaal niet leuker op.

Toen eenmaal duidelijk werd dat ik gevoelens kreeg voor beth en dat aanhield en ook nog eens werd beantwoord, nam mijn maat (net als andere bekenden) toch afstand van Beth. Zo werkt het dan toch ook weer in een FFK-club. Vriendschappen bestaan, ook in FKK-clubs. En dat is maar goed ook, want ik heb ze soms hard nodig gehad........

[CUUP]

..................Eerst wilde ze niet veel vertellen, maar langzaam maar zeker kwam het verhaal eruit......................

Een tijdje geleden was Beth een jongen in de disco tegen gekomen. Deze jongen was verliefd op haar geworden en dat werd ook nog eens gestimuleerd door mevrouw. Daar kwam een relatie uit, want Beth zag kansen en een huwelijkskandidaat (= visa). Wanneer dat allemaal had plaatsgevonden werd niet duidelijk gemaakt, maar naar alle waarschijnlijkheid was het deze jongen waarmee ik haar had betrapt tijdens mijn vakantie. Van haar kant was er geen liefde. "His dick is too small." Erg relevant dacht ik nog.
Er waren echter 2 problemen: 1. Hij wist niet wat voor werk Beth deed en 2. Hij wist niet van mijn bestaan af.
Toen hij eenmaal na een paar weken bij Beth introk was dat natuurlijk een probleem. Ik kwam immers ook elke week op bezoek. Beth verzon dan dat ze een dag (of twee) naar een vriendin op bezoek ging en dan ging hij weer naar zijn ouderlijk huis. Daarom moest ik Beth altijd bij een vriendin ophalen als ik op bezoek kwam, daarom zochten wij ons vertier nauwelijks meer in haar woonplaats, daarom moest ik haar altijd bij haar appartement afzetten (voordat ik de auto ging parkeren), zodat zij kon controleren of haar vriendje ook daadwerkelijk weg was. Het verklaarde veel.

Ze had echter pech. Haar vriend onderschepte een sms-je van mij. Ik werd afgeschilderd als een jaloers ex-vriendje. Die leugen hield niet lang stand, want al vrij snel daarna kwam ik weer op bezoek en werden wij tijdens een lunch betrapt door een vriend van de jongen in kwestie.
Natuurlijk werd haar vriendje geinformeerd. Hij stond op de uitkijk toen ik de laatste keer naar huis ging. Daarna ging hij verhaal halen bij Beth. Ze kon kiezen: of ik of hij (en trouwen/visa). Nu was Beth niet voor een gat te vangen, dus besloot ze er een zakelijke deal van te maken. Alleen ik wilde haar het geld er niet voor geven. Het alternatief was dat zij officieel met mij zou breken, maar feitelijk mij elke week bleef zien. Dat zou dan in eerste instantie in een club zijn, zoals ze had voorgesteld. Ik vertaalde het indertijd dat ze de relatie beu was en dat ik alleen nog nuttig was als klant. Zo zie je maar weer, alles is genuanceerder dan het lijkt, maar daarmee niet eenvoudiger.

Toen ze echt met mij had gebroken, bleek haar vriend nogal saai, lui, bezitterig en jaloers te zijn. Nee, daarmee was geen toekomst op te bouwen. OK, ze had hem nodig voor een visa. Ze zou met hem trouwen en na een paar maanden vertellen dat het over was en hem geld geven om het huwelijk in stand te houden. Ondertussen konden wij (beth en ik) elkaar gewoon weer treffen. In allerlei Duitse steden, behalve haar woonplaats. "Just as before, when we did not go to Club XXX any more." Het leek haar wel spannend. Ze had het allemaal uitgedacht en dacht dat door mijn komst alles weer bij het oude zou komen. Ik was echter druk bezig het hele verhaal te verwerken en goed op een rij te zetten.

Het bleek allemaal minder erg te zijn dan ik had gedacht. Feitelijk had ze (vast voor de goede redenen) een andere relatie opgestart. Mij had ze erbij gehouden. Nu zijn zulke dubbele (of zelfs drie-dubbele) relaties binnen het wereldje redelijk gebruikelijk. Ooit vertelde Beth mij dat vriendinnetjes meerdere vriendjes hadden, maar ze wist nooit wie "the original- or the copy-boyfriend" was. Zelf had ik mij vroeger dat ook wel eens afgevraagd, wat ik nu was. Die vraag kwam nu weer op.

Maar belangrijker was dat ik geen gevoelens meer voor haar had (of wilde hebben). Dat maakte ik haar duidelijk en vooral dat een vervolg van de relatie er niet in zat. Ze werd boos en dacht dat ik alweer een nieuwe vriendin had.
Op de terugweg ging onze discussie door,voornamelijk middels sms. Ze was zelfs bereid de relatie met de jongen te stoppen als ik terug naar haar zou komen. Ik bleef echter standvastig (voor mijzelf, maar ook voor haar) en ik ging haar bewust irriteren. Dat had het gewenste effect. Beth werd nog bozer. Haar laatste woorden aan mij waren: "...I hate you, I hate you so much. You ly to me all the time and now you are angry. I hate you, I hate all men. I never want to see you again. You finneh me, I finneh him. so I am free. I hate you so much......"

Het was de bedoeling toen ik met dit verhaal begon dat ik hier zou schrijven dat zo mijn avontuur en relatie met een FKK-dame eindigde. Althans dat was de bedoeling toen ik begon met deze soap op internet te zetten. Er zou echter nog onverwacht een vervolg komen...................

...................................Helaas......... ................:heul:

Wordt vervolgd.

[CUUP]

Het was de bedoeling toen ik met dit verhaal begon dat ik hier zou schrijven dat zo mijn avontuur en relatie met een FKK-dame eindigde. Althans dat was de bedoeling toen ik begon met deze soap op internet te zetten. Er zou echter nog onverwacht een vervolg komen...................

...................................Helaas......... ................:heul:



Natuurlijk was het de eerste dagen wennen om geen contact met Beth te hebben, maar ik had mijzelf nu zo vaak voor mijn hoofd gestoten dat het genoeg was. En het ging mij goed af. Maar al ras ging mijn telefoon weer over. Ring, ring, ring, ring. En ja hoor, na 3 weken (een week nadat ik met dit verhaal op internet begon) had ik Beth weer aan de lijn. Ze begon het gesprek alsof er niets aan de hand was. Ze vertelde honderduit. Ze was getrouwd (het “I finnesh him” had ik dus duidelijk minder letterlijk moeten nemen), haar visa was geregeld, maar veel plezier had ze niet. Ze mocht niet alleen uit gaan en sexy gekleed (zo had hij haar toch ontmoet?) was al helemaal uit den boze. Ze hield niet van hem en ze hadden veel ruzie. Hij was jaloers en liet haar niet veel alleen. Hij wist ook niet precies wat voor werk ze deed. Ze had hem verteld dat ze achter de bar van clubs werkte. Hij vond het maar niets, maar zo bracht zij geld in het laatje en dat beviel hem wel. Er werden maar weinig vragen gesteld.
Ook bood ze haar excuses aan voor haar laatste woorden aan mij. Natuurlijk wilde ze weten of ik haar mistte en of ik nog van haar hield. Ik vertelde haar dat ik er genoeg van had om copy-boyfriend te zijn, een relatie hoefde van mij niet meer, nooit meer. Ze lachte: “Yes, I know, you ly too much.” :confused:

De tijd erna bleef Beth contact zoeken, voornamelijk met sms-jes. Ik reageerde daar wel op, maar ik probeerde ook afstandelijk te zijn. Natuurlijk had ik beter niet kunnen reageren, maar ja, je bent CUUP of je bent het niet.

Het was een kwestie van tijd dat ik een fout zou maken. En zo geschiedde. Ik belde haar op omdat ik in Duitsland zat. Dat maakte ik haar duidelijk, maar ik was niet welkom want haar echtgenoot kon elk moment thuis komen. Het toeval wilde dat ik de week erop weer in Duitsland zou zijn en dat kwam wel uit, al moest Beth nog wel een goede locatie zoeken. Ik vroeg haar wat wij zouden gaan doen: eten?, winkelen?, praten?…. “shopping?, we go fuck. We go fuck a lot. I want to come 4 times. I do not let you go before I come 4 times.” Het zou wel eens een zware dag kunnen worden. Ik wist niet hoe waar dat zou zijn.

Toen ik de afspraak had gemaakt had ik al spijt. Ik wilde helemaal niet naar Beth en ik ging bedenken wat ik zou kunnen zeggen om de afspraak af te zeggen. Het lot hielp mij niet, want enkele dagen na ons telefoongesprek werd duidelijk dat het huwelijk van Beth afgelopen was. Haar echtgenoot ging weg en zou een zakelijke deal met haar maken zodat haar visa behouden bleef. “You can come every week, just as before.” En zo ging ik weer op weg naar Duitsland, met de intentie dat het eenmalig zou zijn en dat ik kon genieten van goede sex.

Ik kwam aan bij haar appartement en ze deed de deur open. Niets geen knikkende knieeen, niets geen verliefdheid meer. Ze zag er wel goed uit in haar half naakte lichaam. “Are you horny?” was haar begroeting. Ik begon te lachen. In mijn ooghoeken zag ik op de leuning van de sofa een groot mes liggen, maar mijn gedachten werden afgeleid. Het werd geen ingewikkeld verhaal en wij deden wat wij al zo vaak hadden gedaan. De sex was goed, maar met meer gevoelsafstand dan voorheen. Vroeger wist ik zeker hoe en of zij genoot van de sex. Nu was ik daar minder zeker van, ondanks haar (gespeelde?) orgasme. Het was voor mij een bevestiging dat het over was. Maar voor Beth was het nog niet over. Oh nee, zij was heel duidelijk dat ik de man van haar leven was. Meende ze dat? Ik weet het niet, maar ik liet haar praten. Ze had voor een heerlijk ontbijt gezorgd, waarbij mijn lievelingsgerechten allemaal waren vertegenwoordigd. Ze genoot ervan om voor mij te zorgen. Zingend werd het eten op bed gezet.

Wij lagen in bed te praten, waarbij Beth mij duidelijk probeerde te maken dat ze enerzijds een beetje bang voor haar echtgenoot was. Hij was lui, agressief en zijn familie had volgens haar criminele contacten. Ook haar vriendinnen hadden gepaste angst voor deze lieden. Beth had echter geen keus. Met het huwelijk was haar visa nu geregeld. Anderzijds hield ze nog steeds van mij. Dat wist ook haar echtgenoot. Als ze ruzie hadden ging ze muziek afspelen waarmee Beth en ik een soort band hadden. Dat wist haar echtgenoot en er was geen betere manier om hem te kwetsen. Toen haar echtgenoot door had dat ik als geest in de relatie onverslaanbaar was, had hij het opgegeven. Als bewijs werden enkele recentelijk ontvangen sms-jes getoond, waarbij een zekere “him” centraal stond. Die “him” was ik. “I cannot defeat him. I know you still love him. Why don’t you forget him?” was de strekking van de sms-jes.

Maar was ik die “him” wel?…………………..

Wordt vervolgd. (deel 29; De jaloerse, bedrogen echtgenoot.)

[CUUP]

Dus CUUP, zweer op JE heilig(e) b(r)oek, dat dit niets en niets dan de waarheid is, zo helpe je Beth .... ... ;)


Zo waarlijk helpe mij Beth, dat zweer ik.

Het verhaal is waar, ook het binnenkort te schrijven einde. En geloof mij, het wordt niet leuk. Als ik begin oktober geweten had, wat ik nu weet en zou weten wat ik nog zou meemaken, dan was ik naar alle waarschijnlijkheid nooit begonnen met mijn verhaal.
Zijn mijn verhaaltjes nu al een bron van discussie, nadat ik "THE END" zal hebben geschreven zal de discussie pas goed losbarsten. Maar zoals vaker gezegd: je gelooft of niet (helemaal). Ik wilde mijn verhaal kwijt, niet meer en niet minder. Ik oordeel niet, ik veroordeel niet, ik vind niemand slecht of goed of slim of dom.

[CUUP]

……………….Maar was ik die “him” wel?…………………..

Eigenlijk interesseerde het mij allemaal niets. Maar als het mij wel had geintresseerd dan had het volgende telefoongesprek mij meer duidelijkheid gegeven.

De telefoon van Beth ging. Het bleek haar lieftallige echtgenoot te zijn, die vroeg waar ze was. Mij werd het niet duidelijk waar ze was, maar in ieder geval niet in haar appartement waar wij zaten. Ik hoorde haar echtgenoot vragen: “Are you alone?” Ik kreeg een beetje een onbehagelijk gevoel. “I know he is with you. I saw him. I see his car. I am standing in front of his car. It is a ………………………….. car.” De beschrijving klopte precies. Het onbehagelijke gevoel veranderde in lichte paniek. Een jaloerse en boze bedrogen echtgenoot is niet iets wat je voor je auto wilt laten staan. De verbinding werd verbroken.

Ik stelde voor om ergens anders naar toe te gaan en dat deden wij ook. Wij gingen naar een andere stad en de echtgenoot zagen wij (gelukkig) nergens. De rest van de middag hadden wij ook best een leuke tijd. Het was niet zoals vroeger, maar ik vermaakte mij best met mijn maatje. Dat veranderde toen mijn telefoon over ging. Het was een geheim nummer. Ik nam in eerste instantie niet op, maar na een paar keer wilde ik toch wel weten wie mij zo aanhoudend belde. Het was de echtgenoot. Dat veronderstelde ik, daar de duitse man in kwestie direct vroeg waar Beth was. Ik probeerde zo verbaast mogelijk te doen en hem zo duidelijk te maken dat ik niet wist waarover hij het had. Hij werd alleen maar bozer en verbrak de verbinding.

De lol was er nu wel van af en ik besloot Beth naar huis te brengen, maar niet voordat op een parkplatz langs de snelweg nog parkeersex plaatsvond. Het was al avond en donker. Ik wist niet dat zo snel toeschouwers (uit het niets) konden opduiken.
Ik stelde voor haar in de buurt van haar appartement af te zetten. Ondanks dat de echtgenoot een goed vermoeden van ons samenzijn had, had hij waarschijnlijk ons niet samen gezien. Als hij ons wel samen zou zien zou dat alleen maar zijn woede vergroten. Ik had geen zin om met een jaloerse echtgenoot oog in oog te staan en het leek mij ook niet verstandig voor Beth. Die had trouwens liever dat ik met haar mee ging naar het appartement. Ze besloot zich echter neer te leggen bij mijn visie. Wij spraken af dat zij het nu wat beter ging regelen met haar echtgenoot en de zakelijke deal echt met hem ging maken. Daarna zouden wij elkaar over enkele weken wel weer treffen. Die afspraak was duidelijk, al besefte ik heel goed dat Beth meer aan een afspraak over enkele dagen zat te denken dan over enkele weken. Los van wat verstandig was, had ik helemaal geen zin om Beth snel te bezoeken. Voor mij was de liefde over, over en uit.
Ik keek naar Beth en zag een meisje dat zich, om wat voor reden dan ook, aan mij vast klampte. Ooit had zij mij helemaal in haar macht, met name in mijn Club XXX – tijd was ik compleet in haar ban. En nu, nu was daar niets meer van over. Het had wel iets treurigs, voor haar althans. Ze had eindelijk haar hart aan een man verpand en ook die liet haar nu vallen.

Ik zette Beth een paar straten van haar appartement vandaan af en reed weg. Ik moest wel glimlachen om mijzelf. Ik zag mijzelf een beetje als de minnaar die stiekem, met zijn broek op zijn enkels, langs de regenpijp weg vluchtte. Mijn glimlach verdween gelijk toen mijn telefoon weer overging. Geheim nummer. Het was natuurlijk weer die verdomde echtgenoot en die was nu wel de laatste die ik wilde spreken. Hij bleef aanhouden en ik wist van mijzelf dat ik de verleiding niet zou kunnen weerstaan om de telefoon op te nemen. Ik gooide mijn telefoon achter mij, zodat ik niet kon opnemen. In het uur daarna werd er veel gebeld en hoe nieuwsgierig ik ook was, ik kon niet opnemen.

Na een uur kwam ik aan bij een tankstation en ik moest tanken. Ik keek naar mijn telefoon en besloot te kijken. Er was veel gebeld, door een voor mij onbekend Duits nummer en een geheim nummer. Maar er waren ook diverse voicemails. Shit, dat was natuurlijk haar echtgenoot die mij allerlei verwensingen en dreigementen toeroept. Toch luisterde ik mijn voicemails af. Het was echter niet de echtgenoot. Het was een huilende Beth. “Oh CUUP, help me, he is standing at my door with a knife. I am afraid. Why do you not open your phone. I use the phone of some else. Please call be back. I am afraid. He is banging at my door and I think he wants to hurt me. Please CUUP call me……………………...”

Wordt vervolgd.

[CUUP]

.................Ik schrok. Daar stond ik dan mijn voicemails af te luisteren. Dit ging goed fout. OK, toegegeven: mijn voornaamste reden om weg te gaan en Beth alleen te laten was om haar boze echtgenoot te ontlopen. Maar ik meende oprecht dat ik dacht dat dat ook voor haar het beste zou zijn. Nu had ik haar echter, laf, alleen in de steek gelaten. Van een ijsbeer mag je toch wel wat meer verwachten. Ik kon niet anders dan terug naar Beth gaan. Maar eerste belde ik haar. Ze nam de telefoon op en begon gelijk te praten:

Toen ze bij haar appartement was aangekomen, had haar echtgenoot haar opgewacht en was door het dolle heen. Beth was gevlucht en had een wildvreemde man om hulp gevraagd. Deze man had haar naar huis gebracht. Schijnbaar had haar echtgenoot zich toen rustig gehouden. Tijdens ons telefoongesprek sluipte de man in kwestie weg en stal nog even snel al het contante geld van Beth. Als het mis gaat, gaat het goed mis.
Beth huilde aan een stuk door. Aan de ene kant stond haar echtgenoot met een mes voor de deur en aan de andere kant was ze net van haar laatste (?) contante geld bestolen. "It means I fuck last week for nothing,........for free". Ondanks dat ik dit wel treurig vond had de aanwezigheid van haar echtgenoot nu meer mijn aandacht. Haar echtgenoot was nu wat meer rustig, daar zijn ouders ook waren komen opdraven. Die wilden graag, met hun zoon, een gesprek met Beth. Beth vertrouwde hen wel, maar was ook beschaamd dat ze moest opbiechten dat ik langs was gekomen. Ondertussen zat ik mij te bedenken wat ik het beste kon doen.

Ik had een idee en ik vroeg Beth om even geduld. Ik hing op en belde het voor mij onbekende Duitse nummer dat op mijn toestel stond, in de veronderstelling dat dit van haar echtgenoot was. Ik had goed gegokt. Hij had gelijk door wie ik was. Hij schold mij voor alles uit wat vuil en vies was en dan druk ik mij nog voorzichtig uit. Natuurlijk kreeg ik de nodige dreigementen te horen. "I fuck you in your ash when you come back and than I kill you like a pig" Even kreeg ik de neiging dit knulletje af te zeiken, maar daarmee zou ik alleen maar verder van mijn doel af raken. Na een tijdje was de echtgenoot klaar met zijn verwensingen en ik vroeg hem of hij interesse had om een deal te treffen. Hij was stil en zijn vader nam de telefoon over. De vader sprak zakelijk. Ik stelde voor als zij goed voor Beth zouden zorgen (lees: visa in stand houden) dat ik dan uit het leven van Beth zou verdwijnen. Ook mocht haar niets overkomen. Zouden zij zich niet aan hun afspraak houden dan zou ik weer in het leven van Beth opduiken met alle gevolgen voor het huwelijk van dien. Daarnaast probeerde ik dreigend over te komen door te stellen dat als zij zich niet aan de afspraken hielden, ik met vriendjes langs zou komen. Of dat indruk maakte weet ik niet, maar de vader ging met de zoon overleggen. De zoon nam de telefoon over en besprak nogmaals de deal met mij. Hij was akkoord, maar voegde er zelf nog wat dreigementen aan mijn adres aan toe. Ik liet het maar zo.

Vervolgens belde ik Beth dat zij hen binnen kon laten. Zij ging akkoord en zei dat wij later nog wel contact zouden hebben. Ondertussen ging ik in een wegrestaurant koffie zitten drinken om mijn gedachten op een rij te zetten. Daarna reed ik naar huis, waar ik anderhalf uur later aankwam. Ik was natuurlijk benieuwd wat er was besproken, dus ik belde Beth. Beth nam vrolijk de telefoon op en ik kon horen dat er meerdere mensen bij haar in de buurt waren. "Call me later" zei ze en verbrak de verbinding. Dat was het laatste wat ik van Beth vernam..........................

Wordt vervolgd (nog 1x).

[CUUP]

.................maar ik weet nu al wat er gaat komen..........................Daarvoor hoef je ook niet alles gelezen te hebben!!


Geloof mij, je hebt geen flauw benul wat er gaat komen. Ik weet niet eens zeker of ik het ga opschrijven.

[Zero]

PS 2 Het geheel zal wel een keer in opgeschoonde versie worden aangeboden ;)


De soap, maar dan zonder alle interactie tussen de ijsberen.

reageren kan je:
Hier (http://www.ijsberenforum.nl/forum/showthread.php?goto=newpost&t=3386)

[CUUP]

Geduld is een schone deugd, ik weet het wel, maar telkens als ik CUUP online zie, hoop ik dat hij ons het moment surpreme te voorschijn tovert.
CUUP, al enig idee wanneer we het laatste hoofdstuk hier te lezen krijgen?

rplover

Ik heb afgelopen weekend het laatste hoofdstuk geschreven en het eindigt zo:

Epiloog: email van Modorator Ijsbeer2 op 10 mei 2005:
.......Ik vind trouwens dat jij wel erg vaak en erg lang met Beth op de kamer bent. Dat is niet goed voor jou, maar ook niet goed voor haar............

Ik las de email wederom en begreep heel goed wat Ijsbeer2 bedoelde. Mijn bezoekjes aan Club XXX waren indertijd aan het oplopen tot zeker 2 a 3 keer per week. Het geld vloog mijn broekzak uit en emotioneel zat ik in de knoop, net als nu. Maar waarom het voor haar niet goed was begreep ik toen, lang geleden, minder. Zij verdiende er immers goed aan. Nu begreep ik het wel. Ik had veel geleerd. Maar ten koste van wat?................

THE END :heul:

[CUUP]

Proloog: email van Ijsbeer2 op 10 mei 2005:
.....Ik vind trouwens dat jij wel erg vaak en erg lang met Beth op de kamer bent. Dat is niet goed voor jou, maar ook niet goed voor haar......

Ik las de email en begreep heel goed wat Ijsbeer2 bedoelde. Mijn bezoekjes aan Club XXX waren aan het oplopen tot 2 a 3 keer per week. Het geld vloog mijn broekzak uit en emotioneel zat ik in de knoop. Maar waarom het niet goed was voor haar, begreep ik minder. Zij verdiende er immers goed aan. Ik moest nog veel leren.....



………….In de eerste dagen probeerde ik nog wel contact met Beth te leggen, maar haar telefoon werd niet meer opgenomen. Soms maakte ik mij een beetje zorgen waarom er geen contact meer was, maar het was aannemelijk dat ze nood gedwongen eieren voor haar geld had gekozen.

Er waren 2 maanden of meer voorbij zonder enig contact met Beth. Soms viel dat allemaal niet gemakkelijk, maar de tijd heelt alle wonden. Zo ook bij mij. Naar Duitsland ging ik niet meer. Natuurlijk dacht ik zo nu en dan wel eens aan haar. Soms mistte ik het meisje dat mijn hoofd op hol had gebracht. Als ik ooit echt van een vrouw had gehouden dan was het wel van haar, dat wist ik zeker. Grappig was dat ik vooral het sms-contact mistte. Langzaam maar zeker begon ik weer zin in sex met andere vrouwen te krijgen en dat beviel mij wel. Het had lang geduurd dat ik echt kon genieten van sex met een andere vrouw dan Beth. Eerlijk gezegd had ik daar ook moeite voor gedaan en het was gelukt. Een tijdje was sex werken voor mij geworden om maar de sex met Beth te vergeten. Maar ik was ook blij dat het was afgelopen. Zakelijk moest ik nogal wat herstelwerkzaamheden voor mijn werk uitvoeren omdat ik in het afgelopen jaar nogal wat had verzuimd. Dat zou mij nooit meer overkomen.

Ondertussen was de kersttijd aangebroken. 2 jaar nadat ik in Duitsland was gearriveerd.

Op een dag, niet zo lang geleden, ging mijn telefoon, zoals zo vaak. Niets vermoedend nam ik op. Een timide stem fluisterde iets. Eerst had ik het niet door, maar het was Beth. Ik was best blij haar weer te spreken en dacht dat ze op het punt stond weer eens naar huis te gaan, althans als ik haar verhaal goed begreep. Dat bleek ook wel een beetje te kloppen. Het is altijd leuk om de kerstsfeer thuis te beleven. Dat was een ietswat foute inschatting.

Het ging niet goed met haar. Zo klonk ze ook niet. Ze vroeg of ik zin had om op korte termijn iets af te spreken. Ik mocht kiezen, waar en wanneer. Ik besloot een afspraak te maken.

En zo reed ik weer eens naar Duitsland. Net als vroeger. Ik was van plan na mijn afspraak met Beth weer eens naar een club te gaan. De herinneringen zouden nu wel grotendeels zijn vervaagd. Na een lange rit kwam ik bij de afgesproken plek (een restaurant) aan. Ik liep naar binnen en zag Beth zitten. Ik schrok.

Ze zag er slecht uit. Bleek, mager en slecht verzorgd. Ze keek de hele tijd angstig om zich heen. Ik kwam bij haar zitten en ze fleurde iets wat op. “Thank you that you make time for me” , zei ze. Eerst werden wat koetjes en kalfjes besproken en eten besteld. Ze had honger, erge honger. Ik bekeek haar nog eens goed en zag dat haar kleren een beetje vuil waren. Dat was mij nog nooit eerder opgevallen. Vroeger ging ze nog liever naakt de straat op, dan onverzorgd.

Ze begon met haar verhaal. Tijdens het gesprek met de ouders en haar echtgenoot had ze afgesproken het huwelijk nog een kans te geven. Ze had ook beloofd geen contact meer met mij op te nemen. Ze had ook moeten vertellen wat voor werk ze werkelijk deed. Dat laatste was niet zo slim. Haar schoon familie had nu minder achting voor haar. De deal werd dat het huwelijk minimaal 3 jaar in stand zou blijven en waardoor haar visa permanent zou worden. In de tussentijd zou zij geld afstaan aan haar schoonfamilie/echtgenoot. Na 3 jaar zou ze vrij zijn. Het leek zo logisch en simpel.

Alleen de praktijk was wat moeilijker. Vijf tot zeven dagen per week werken is niet leuk. Als niet genoeg geld binnen bracht werd ze geslagen. Was ze een dag vrij dan kon ze worden gebruikt door haar lieftallige echtgenoot en zijn vrienden. Uiteraard zonder condoom en alles toelatend wat de heerschappen wensten. Ook werd ze gestuurd/gebruikt voor feestjes. Alleen was zij geen gast, maar een gebruiksmiddel of genotsmiddel. Ze ging eraan onderdoor. Ze ging dit niet redden en had haar familie gebeld om te vluchten. Haar familie zou haar helpen.

"I fuck 7 days every week. It is too much. I am a small girl. Some men are so big and strong. They hurt me, but I cannot stop. The doctor allready told me that I cannot have childern any more" (ondertussen begon ze te huilen). "But all the time I think of you. Every day I think of the only man who was good to me. I think of the man who really loved me. The only man who I love. I want you back, to give me power. But I know you cannot. Please help me. Please love me, please" (de tranen stroomden over haar wangen).

Het liefst was ik opgestaan en had ik haar in mijn armen genomen. Ik wilde haar zeggen dat ze zich geen zorgen moest maken en dat papa haar zou beschermen tegen de boze buitenwereld. In plaats daarvan bleef ik zitten en probeerde ik mijn eigen emoties onder controle te houden. Ik had net te horen gekregen dat mijn ex-vriendinnetje kapot was gemaakt. Maar klopte het verhaal wel? Het schoot zo maar door mijn hoofd. Ja het verhaal klopte. Ik voelde het aan alles in mijn lichaam. Maar wat moest ik doen? Ik was net weer in een rustig vaarwater gekomen en nu dit. Wat moest ik doen? Ik besloot haar wijze raad te geven.
Het was goed dat ze terug naar haar thuisland zou gaan en een beschermde omgeving zou opzoeken. Natuurlijk wilde ik ook contact houden. Misschien zou ik naar haar komen of zij een keer naar Nederland. Ze knikte teleurgesteld en veegde haar traantjes weg. "You do not love me any more. It is ok."

Wij besloten een stukje te gaan wandelen. Door de stad langs een drukke verkeersweg. Wij zeiden niet veel. Tot Beth weer begon te praten.

"My husband does not love me, but he does not want to loose. Now he can eat, sleep and fuck for free.
I know I was not always a good girlfriend for you. But you have to believe me. I really love you. Also you ly and hurt me, you were good to me. I never can love another man. We shared a baby for a few weeks, CUUP. It is also my job. Men wants to fuck me, not love me. You are different. You give me the feeling that I am Cinderalla and not a machine to fuck. You show me what love is. Nobody did before. Even not my family.
Last week I find out that I have HIV. You do not have to worry. I think it was from the black friend of my husband, who also likes to fuck boys. Now I am happy that we fucked with condom since you came back from holyday last time. So you are OK. But my husband have to worry more. I hope he dies slowly.
I did not call my family. Because I did not send money any more they do not want to have contact with me. You are the only one I have. I lose you because I make too much shit to you. But please believe me, you were every day in my hart. But I cannot live without you. I do not want to know that you go to other girls. Girls I know. That feeling is too strong for me. Please forgive me."

We stopten met lopen. Beth keek om en wij zagen net het verkeer weer op gang komen nadat het stoplicht op groen sprong. Het drong langzaam tot mij door dat ze net had gezegd dat ze toch niet terug ging naar haar familie. Maar wat was ze dan van plan? Ze zou toch vluchten? En wat zei ze nu precies over HIV? Ik kreeg echter niet de tijd om dat te vragen. Ze gaf mij een kus en haar tranen stroomden over haar wangen en ze zei nog eenmaal: “Please forgive me, I love you too much.”

Voor ik het wist sprong ze voor een voorbij rijdende bus. Ze was op slag dood. Daar stond ik dan. Ik zag voor mijn ogen hoe mijn lieve ex-vriendinnetje waar ik zoveel van had gehouden zelfmoord had gepleegd. Ik was een van de oorzaken geweest. Daar mag ik mee leren leven.

Wat ooit als een leuk reisje naar Duitsland was begonnen was geeindigd met de dood van het liefste meisje dat ik ooit had gekend. Als ik ooit al van iemand heb gehouden, dan was het wel van haar. En nu was het te laat…………….


Epiloog: : email van Moderator Ijsbeer2 op 10 mei 2005:
…… Ik vind trouwens dat je wel erg vaak en erg lang met Beth op de kamer bent. Dat is niet goed voor jou, maar ook niet voor haar. ……..

Ik las de email wederom en begreep heel goed wat Ijsbeer2 bedoelde. Mijn bezoekjes aan Club XXX waren indertijd aan het oplopen tot zeker 2 a 3 keer per week. Het geld vloog mijn broekzak uit en emotioneel zat ik in de knoop, net als nu. Maar waarom het voor haar niet goed was, begreep ik toen, lang geleden, minder. Zij verdiende er immers goed aan. Nu begreep ik het wel. Ik had veel geleerd. Maar ten koste van wat?…………

THE END