WA
20 augustus 2021, 19:37
Even een ergernis…..
Een familielid vraagt of ik de weg weet naar een ander familielid lid. Ik zeg: “ Geen idee, kom nooit in die hoek van het land” . Dit, lijkt mij een vrij duidelijk antwoord. Toch blijft het maar door ratelen. “Ga je via binnendoor of over de A50, wat is het snelst?”. Ik antwoord maar weer dat ik het niet weet….. wederom een gevolgd door een vraag als of ik via goddelijke interventie ingestraald ben en ineens alle korte en snelste routes weet…… Tja, wat moet je dan nog……
Of deze, ik vraag een leidinggevende collega om advies om een probleempje in de planning te tackelen. Althans, dat probeer ik. Nog voordat ik uitgesproken ben komt er al een antwoord dat helemaal nergens op slaat en de situatie juist zo verergeren. Poging het nogmaals uit te leggen en weer een interruptie……. Ik zeg: “ Weet je wat, als je de oplossing al denk te weten voordat ik de situatie uitgelegd heb, kan ik beter iets anders gaan doen” waarop er veel “ja maar” en ander gehakketak volgt als de collega zich beseft haar eigen vermeende superioriteit te ondermijnen.
Nu vind ik dat laatste wel grappig, de leidinggevende collega lekker laten spartelen en schaamteloos de vele tekortkomingen aan het daglicht te brengen maar toch vraag ik wat het is dat sommige mensen alleen maar kunnen zenden en kritische opmerkingen of vragen niet opvangen of pas te laat binnen komen. Ik merk dat ik daarom wel eens op zijn neanderthalers’ ga communiceren waardoor ik mensen dwing zelf vragen te moet stellen om de situatie helder te krijgen. Denk daarbij aan: Grondstof te laat, productielijn stil.
Overigens, een niet gering aantal ijsberen heeft hier zonder het zelf door te hebben ook last van. Zenden zenden zenden…… waar trouwens behoorlijk misbruik van word gemaakt door ondergetekende :teuflisch:
Hoe krijg je bij dit soort betweters de oren gespitst? Wat kan anders? Alles opschrijven, want over mijn schriftelijke vaardigheden over het algemeen niets dan lof, schiet natuurlijk ook niet op.
Een familielid vraagt of ik de weg weet naar een ander familielid lid. Ik zeg: “ Geen idee, kom nooit in die hoek van het land” . Dit, lijkt mij een vrij duidelijk antwoord. Toch blijft het maar door ratelen. “Ga je via binnendoor of over de A50, wat is het snelst?”. Ik antwoord maar weer dat ik het niet weet….. wederom een gevolgd door een vraag als of ik via goddelijke interventie ingestraald ben en ineens alle korte en snelste routes weet…… Tja, wat moet je dan nog……
Of deze, ik vraag een leidinggevende collega om advies om een probleempje in de planning te tackelen. Althans, dat probeer ik. Nog voordat ik uitgesproken ben komt er al een antwoord dat helemaal nergens op slaat en de situatie juist zo verergeren. Poging het nogmaals uit te leggen en weer een interruptie……. Ik zeg: “ Weet je wat, als je de oplossing al denk te weten voordat ik de situatie uitgelegd heb, kan ik beter iets anders gaan doen” waarop er veel “ja maar” en ander gehakketak volgt als de collega zich beseft haar eigen vermeende superioriteit te ondermijnen.
Nu vind ik dat laatste wel grappig, de leidinggevende collega lekker laten spartelen en schaamteloos de vele tekortkomingen aan het daglicht te brengen maar toch vraag ik wat het is dat sommige mensen alleen maar kunnen zenden en kritische opmerkingen of vragen niet opvangen of pas te laat binnen komen. Ik merk dat ik daarom wel eens op zijn neanderthalers’ ga communiceren waardoor ik mensen dwing zelf vragen te moet stellen om de situatie helder te krijgen. Denk daarbij aan: Grondstof te laat, productielijn stil.
Overigens, een niet gering aantal ijsberen heeft hier zonder het zelf door te hebben ook last van. Zenden zenden zenden…… waar trouwens behoorlijk misbruik van word gemaakt door ondergetekende :teuflisch:
Hoe krijg je bij dit soort betweters de oren gespitst? Wat kan anders? Alles opschrijven, want over mijn schriftelijke vaardigheden over het algemeen niets dan lof, schiet natuurlijk ook niet op.