Naam: Alex
Haarkleur/-lengte :bruin lang haar
Lengte dame : 1.73
Postuur/Cupmaat: slank, B/C cup
Nationaliteit/Taal : Duits
Leeftijd : 21
Tatoeages/Piercings : geen
Service: Zeer Goed: Kussen, beffen, vingeren, FO, NMC
Voordelen: knuffelkonijn
Nadelen: is zeer verslavend
Tijdsduur : 30 minuten
Prijs : €50
Extra’s bij het bezoek: Geen

"Warum haben Träume kein Abspann? Und wo geht es hier überhaupt zum Spass? Wie ist mann in keinem Zustand? Wie weint mann eine Träne nach. Uhoh, Kopf hoch tanzen, ohoh, Kopf aus und rauauaus. Beschutze deine Seele vor Ausverkauf, und heb dir das Beste nicht immer bis zuletzt auf. Bis zuletzt auf, JA!"

Het beste niet voor het laatst bewaren, in dit geval was die optie er eigenlijk niet. Deze racebeer geeft het toe, hij zat al achter Alex aan toen ie aan haar voorgesteld was. Helaas was het toeval me weer eens slecht gezind, want Alex had een drukke dag. Veel gasten die meteen de kamer op wilden en haar uitkozen. Ook een clubbeer had haar 's avonds op de korrel, maar aangezien hij zich uiteindelijk met Carmen tevredenstelde, liet Alex zich naast mij neervallen. We kletsten een kwartiertje over koetjes en kalfjes, schoven intussen steeds dichter naar elkaar toe, en als vanzelf lagen we elkaar zachtjes te zoenen. Deze racebeer weet echt niet meer hoe lang hij zo met haar heeft liggen knuffelen, het kan een kwartier zijn geweest, maar net zo goed een halfuur.

Op de kamer gingen we er vrolijk mee door, tot ze heel zachtjes bloasmeziek begon te spelen om Kleine Sphinx weer wakker te krijgen. Ze ging heel kalm en rustig te werk, onderbrak af en toe voor een diepe tongzoen of om zo te gaan verliggen dat ik ook bij haar gladgeschoren flamoes kom. En er steekt een heel "versaut" meisje onder die vrolijke grijns, want als ik haar tussen haar benen streel steekt ze plots haar hand uit en grijpt mijn pols. Niet om me tegen te houden, maar ze schuift zo mijn vinger naar binnen. En uiteindelijk blijkt dat niet genoeg, het moeten er twee zijn Intussen ligt ze zichzelf ook stevig te bevredigen, kust nog steeds met overgave en stopt alleen om Kleine Sphinx even wakker te houden of om met een besliste duw van haar bekken aan te geven dat mijn tempo wel wat hoger mag liggen. Ik vraag me op dat moment af of ik straks al mijn vingers nog heb, want ze knijpt nu zo hard een bankschroef.

Het gaat nog bijna mis als Kleine Sphinx een rubber jasje krijgt aangemeten. De maat klopt niet helemaal, en het lijkt alsof "Den Eiffeltoren weeral in de Seine zakt" zoals Urbanus het trefzeker zei Geen nood, Alex past mond-op-mondbeademing toe en alles staat weer pal. Dat gefriemel en gevinger van daarnet heeft haar ook nog eens behoorlijk vochtig gemaakt, dus het point of entry verloopt letterlijk gladjes. Ik heb eigenlijk maar één standje met Alex gedaan: missio. Het voelde allemaal zo lekker dat ik helemaal niet van een wisseling wilde horen. Zij waarschijnlijk ook niet, want ze hield er een straf tempo op na en elke onderbreking werd met een gemene draai van haar heupen of een zware zucht (half geilheid, half ergernis) begroet. Toen haar inwendige spieren Kleine Sphinx ook nog eens steeds vaster gingen omklemmen, ging het echt. Ze kneep gewoon de laatste druppels brandstof uit de benzineleiding. We bleven nog even ineengestrengeld liggen, allebei lichtelijk uitgeput. Ik hoop dat ze die spontaniteit weet te behouden, maar aangezien Heike haar onder haar vleugels heeft genomen, denk ik dat het met Alex wel snor zit.