"Come closer and see, see into the trees.
Find the girl... while you can.
Come closer and see, see into the dark
just follow your eyes.. just follow your eyes."
Een leuk weekend, maar ook een wat warrig weekend heeft deze racebeer achter de rug. 's Morgens nog heel burgerlijk bij de IKEA rondgestruind op zoek naar een bureaustoel, die opgehaald in een stoffig magazijn na wat Youp momenten (jij zoekt een bureustoel, jij mag op expedite, jij mag afrekenen en jij mag je rug vertillen aan een groot kartonnen pak) Het in elkaar schrøëven spaarde "jij" maar vøør zøndag en 's middags ging het in de autø richting NRW. En ergens onderweg raakte ik net zo de weg kwijt als The Cure in het bos waar ze over zingen. Ik had dan wel wat overmoedig geroepen dat ik in H7 ging kijken, maar onderweg naar Willich schakelde ik toch over naar Erkrath en kwam helemaal verkeerd uit in de Heinrich Heine-straat, die maar éénrichtingsverkeer is, volstaat met bloembakken en meer op een buitenwijkje lijkt dan op een "gewerbegebiet". Bleek dus een tiepvoutje te zijn want Magnum ligt in de Heinrich Hertz straat Bij aankomst entree betaald, kluisje gezocht en gevonden en aangezien het om 1700 u nog vrij rustig was heb ik eens op mn dooie akkertje het pand verkend. Oké, deze racebeer laat het nu voorkomen alsof het allemaal gepland dat ik 20 minuten op de bovenste verdiepingen ronddwaalde, maar ik was nog steeds "Lost in a forest... all alone".
Open your heart
Eenmaal weer beneden bleek er in de bar toch volk aanwezig te zijn, een handvol beren en vier Aziatische dames op een rijtje, plus de twee thekedames. Ik versta geen woord Thai maar het gekwetter klinkt altijd erg grappig om te volgen. De dichtsbijzijnde dame draait zich plots om, kijkt me lachend aan. Piep Piep, de databank geeft een alarmsignaal als het synthesizertje uit Open your Heart Een bekend gezicht, en na een paar angstige seconden weet ik een naam aan het gezicht te koppelen: Joy, ex-PSR. Ik blijf een tijdje met haar kletsen en kom erachter dat de andere twee dames Wanni en Nicky zijn. Wanni is trouwens wel erg Pistol Pete waardig, die is zo slank dat ze bijna wegwaait. Je zult alleen wel een expert in gebarentaal moeten zijn, want Duits en Engelse talenkennis zijn nog in de opbouwfase. Dat zit bij Joy wel snor, al komt dat er nu niet zo uit omdat ik mn tong inmiddels in die van haar heb verstrikt De rest begint commentaar te geven en na wat heen en weer geroep gaan we maar een kamer opzoeken.
Joy blijkt nog niets van haar servicepakket op te hebben gegeven en heeft me al snel opnieuw in een pittig tongduel verstrikt. Ook haar bloasmeziek laat de temperatuur snel stijgen, maar ik kan een beetje remmen. Philip Oakey probeert met zijn emo-kapsel en emo-danseresjes wat af te leiden, maar het alarm-synthesizertje klinkt opnieuw als Joy in cowgirl zichzelf klaar probeert te rijden. Inmiddels kan deze racebeer de knal-momenten wel aan voelen komen en stuurt aan op de favoriete afsluiting in doggy. Joy knijpt stiekem mee en na een ruim halfuurtje is de eerste plof van de avond een feit. We kletsen nog wat, rekenen een half uur plus tip af en ik ga douchen.
En daarna komt deze racebeer zowaar twee bekenden tegen: Picasso is zich net aan het omkleden, Raul7 is al in de bar in badjas gehuld. Ik bestel wat te eten nu het nog rustig is (later zou ik merken hoe slim die beslissing was). Picasso bestelt zich ook wat en komt even bijkletsen. Raul vroeg zich na een tijd af waarom we er zolang over deden, maar niet iedereen krijgt een bord friet binnen een paar minuten leeg (tenminste niet zonder gigantisch de hik te krijgen in mijn geval). Aangezien het rond zevenen nog steeds rustig was (abnormaal volgens de Spaans/Belgische kenners) kreeg ik nog een rondleiding met wat toelichting, waar ik toch meer van oppikte dan van mn eerdere dwaaltocht. Onderweg niet zo heel veel speciaals, een tweetal getinte dames viel me wel positief op: de een slank en met een prachtig figuur, in een rood setje, de ander iets kleiner, iets voller en met een kont waar je graag tegenaan kijkt als ze voor je uit loopt, zelfs als ze er een blauw jurkje overheen heeft gedrapeerd
Girls on film
We bleven nog een tijdje kletsen tot iedereen het weer op zn heupen kreeg en op jacht ging. Beide getinte dames die eerder waren gespot lonkten ook weer, maar voor de rest viel het nogal tegen met de oogst, de beren waren ruim in overtal die zaterdag. Opnieuw betrapt deze racebeer er zich op dat hij achter de tweede dame aanloopt en zo op haar achterste gefixeerd is dat ie bijna tegen haar opbotst als ze zich plots omdraait. Ze stelt zich als Sharon voor, Ghanees (op FC staat Kameroen, maar ok), zo eind twintig. Ik loop na een kort gesprekje terug, ga even wat drinken halen en net als ze ook in de bar aanschuift sta ik weer naast haar. Dit keer zeggen we niets meer, houden elkaar alleen vast. Deze racebeer loopt een tijd later achter haar aan naar een kamer (ging eerst nog gearmd, maar die gang was te smal met al het tegemoetkomend verkeer) en een leuk Engels bandje zet een muziekje over dames op film in terwijl ik doe alsof Sharon's fotogeniekste attribuut op de gevoelige plaat zet
Op kamer blijkt Sharon nogal een knuffelberinnetje te zijn, dus schakel ik op eco-modus en doe lekker rustig aan haar lichaam verkennen (wat best makkelijk is aangezien ze op bed staat en me recht aankijkt). Zoenen is wat gereserveerd, maar net als bij een Ferrari GTO ben je geneigd een aantal kleinigheden over het hoofd te zien bij zo'n verpakking. Aangezien ze met haar fanfare-kunsten dat weer helemaal rechttrekt en met groeiend enthousiasme zich laat beffen, maakt het deze racebeer verder niet veel uit. In een later stadium heeft ze tegen vingeren ook geen bezwaren meer, duwt zelfs hard terug. Bij het neuken is doggy opnieuw mn favoriete standje, en hoewel er een aantal keer gewisseld werd, kwamen we daar toch steeds op terug. Voor de finale liet ik het haar in reverse cowgirl afmaken en na een knallend eind zie ik dat we verdorie bijna een uur verder zijn. Teruglezend merk ik dat de kritieken over Sharon tot nu toe niet allemaal even lovend waren, iemand had het over "schnellabfertigung". Daar heb ik iig niks van gemerkt.
Daarna leek het even of deze racebeer was in het theater of een satirisch consumentenprogramma a la Ook dat nog of Kanniewaarzijn beland. Ikzelf, Pic1 en Raul gingen wat eten, maar mijn dessert kwam pas na drie kwartier en een keertje extra vragen (al vermoedde pic1 dat de wat hyperactieve 'ober' het al op een ander tafeltje had neergezet, zonder naar sleutelnrs te vragen), Raul moest een keer of drie, vier om een simpel bord vragen voor zijn frieten en Pic1 kreeg zelfs twee keer Tiramisu aangereikt. Die tweede werd maar snel aan Raul doorgegeven, anders was ie van zn stokje gegaan door calorieëngebrek. Twee-en-zestig tellen had onze vriendelijke kliko er met zijn truckertafelmanieren voor nodig. Er is een vrachtwagenchauffeur van wereldklasse aan hem verloren gegaan :wink:
Countach!
Tja, qua bezetting werd het eigenlijk weinig beter. Er kwamen een aantal individuele dames langs die door Pic1 als clubhoppers aan werden gewezen, maar dat waren letterlijk de krenten in de pap, verhouding moet zo'g 70-30 zijn geweest in het voordeel van de heren. "Lijkt wel een homo-bar" zouden andere forumleden gemompeld hebben. Ik hing ergens op een bankje naar het scherm naast het bubbelbad te kijken toen de slanke getinte dame langs kwam lopen en me aansprak, nu gekleed in een wit setje wat nog beter staat dan het rode van een paar uur eerder. Ze stelt zich als Melissa voor en hoewel ze zich erg aanhankelijk gedraagt staat deze racebeer erg in dubio, tegen zo'n knappe dame zeg je maar moeilijk nee, zwarte dames hebben sowieso een streep voor, maar gaat een derde keer nog lukken. Ik flap er iets uit over Ferrari's en Lamborghini's en dat ze na Sharon en Joy een zware dobber aan mij gaat hebben, maar ik had beter moeten weten dan haar opnaaien, of gewoon bad pritts verhalen over haar beter moeten lezen. In ieder geval gaat ze de uitdaging vol aan, zoent ontstuimig alsof het een eerste serieus afspraakje is. En ik ben nu echt gek aan het worden, want ik hoor het gesnerp van een V12 met Kreissieg uitlaatsysteem en er klinkt een oud fusion-plaatje van Ray Stevens in mn kop: "What do you say when you write with no words? ... Feel it... Feel a song that's never been heard? ... Sing it" Ok, deze sceptische racebeer is om, we gaan er nog eens tegenaan.
Feruccio Lamborghini bedacht zijn sportwagenmerk ooit om een betere auto te maken dan Ferrari,en Melissa had er helemaal geen moeite mee om als Countach te dienen tegenover de GTO waarmee ik Sharon al vergeleek. Hoewel we rustig van start gaan, opnieuw met veel enthousiast gezoen en geknuffel, komt ze merkbaar sneller op stoom. Bloasmeziek begint goed, maar wordt hemels als ze er een paar deepthroats doorheen mixt en me even in de tourenbegrenzer jaagt. Even afremmen is vereist dus ik bef haar een tijd, maar na wat geworstel en onderbrekingen zit deze racebeer op zijn knieën, Melissa op haar zij voor zich houdend terwijl ze enthousiast aan het deepthroaten is. Als ik me had geconcentreerd op haar gezuig en haar niet was gaan vingeren was ik al in haar keel afgegaan, maar dat is bij mij net alsof je het stokbrood al op hebt voor de maaltijdsoep is gekomen. Dus gummi om en er tegen aan. Melissa's kontje is veel kleiner, maar de proporties kloppen perfect met haar lichaam, heeft ze wel een wapenvergunning hiervoor Needless to say dat ik haar lang in doggy heb geneukt voor ik tot een paar wisselingen kon worden bewogen. Missio en de twee cowgirls kwamen ook langs, maar doggy wordt toch de afsluiting. Bevestiging is hier, als een of andere leukerd van sales (menen zich altijd de grootste vrouwenhelden) me weer vraagt of ik een borsten-man of billen-man ben, ga ik voor optie 2. BAM!
Opruimen
En met dit onverwachts lekkere uurtje als dessert was het eigenlijk wel ok. Meerdere gasten zullen zich vandaag wat teleurgesteld hebben gevoeld met de kleine lineup aan dames, maar deze racebeer had aan drie genoeg. Toch maakt het me wel nieuwsgierig wat een "goede dag" hier dan al oplevert. Ik heb nou toch een vrijkaartje, dus dat gaan we over een paar weken ook nog eens controleren. inmiddels druipen er nog meer mensen af onder wie een contingent Russen dat op de stoep op een taxi wachtend elkaar nog eens opnaait over wat ze allemaal uitgespookt. Deze racebeer denkt er het zijne van, start de Sud en rijdt weg. Het verkiezingsdebat op de radio boeit me niet echt (heb mn keuze op basis van partijprogramma's bepaald en niet op one-liners) en ik zet Disturbed op, met een in dit verdeelde land, en dit verdeelde Europa zeer toepasselijke cover van een Genesis-hit: Land of Confusion.
"Ooh superman where are you now. When everything's gone wrong somehow
The men of steel, the men of power.. are losing control by the hour.
This is the time, this is the place. So we look for the future
But there's not much love to go round. Tell me why, this is a land of confusion.
This is the world we live in (oh ooh oh)
And these are the hands we're given (oh ooh oh)
Use them and let's start trying (oh ooh oh)
To make it a place worth living in."