Haarkleur/-lengte : blond, halflang
Lengte dame : 1,70 m
Postuur/Cupmaat : Slank / c
Nationaliteit/Taal :Duits / Duits-Engels
Leeftijd :35
Tatoeages/Piercings : -
Service:pzc, TZ, FT, massage,
Voordelen: aardige, rustige en toegankelijke dame, doet alles met overgave en plezier, goede pre-sales
Ik ga af en toe eens langs bij een professionel masseur. Die dat goed, met veel afwisseling en kennis van zaken. Een vakman dus. Kost 60 euro per uur. Als je dat vergelijkt met een uurtje kameren in de sauna-club dan betaal je eigenlijk teveel aan zo'n DVP. Masseur - DVP, 't is natuurlijk een onzinnige vergelijking. Want zo'n DVP kan tegelijkertijd godin, minnares, soul-mate, therapeute en masseuse zijn. In dat geval betaal je eigenlijk nog te weining aan die lieve vrouwtjes. En die mooie herinneringen zijn vaak onbetaalbaar. Als ik er nu over denk: ik heb mij de laatste 3 jaar al zo goed geamuseerd, ben zodanig verwend geweest dat ik nu al met een gerust gemoed kan sterven
Maar ik dwaal af. Als moraal van dit verhaal gaat ik het in de plaats van de eeuwige service-discussie of mijn eeuwig romantisch gedweep ga ik het nu eens uitzonderlijk hebben over vakmanschap. Of om het met sauna-club termen te beschrijven: het abc van de deeveepee. En dan bedoel ik niet een verklarende woordenlijst zoals er al een topic hiervoor bestaat, noch bedoel met ik een abc een lijst met services die een DVP al dan niet levert (service zoals bijvoorbeeld TZ is volgens mij strikt persoonlijk en kan nog al wat variëren van tijd tot tijd, plaats en persoon tot persoon). Wat ik met abc van een dvp bedoel zijn bepaalde axioma, basisprincipes, vakmanschap (of is het vakvrouwschap?). En toch dan wel weer oppassen, want als je op elke slak zout legt dan blijft er hier helemaal niets anders over dan ge-ouwe-hoer. Maar ik ga toch eens een poging wagen:
teasing: vaak begint dit spelletje al in de wandelgangen, je komt een schone tegen, een korte blikwisseling, en pats ... je gaat gewoon verder. Maar wat ogenblikken later kom je dezelfde dame tegen en is het ijs al een beetje gebroken. En dat gaat het direct van: wat een fucking weertje, heb jij er zin in, en dan pats boem naar de kamer? Neuh, give me break! Zo maak je toch geen kennis met elkaar. Waar is kunst van het opvrijen gebleven (in het jargon beter bekend als pre-sales). Don't get me wrong: effe aan de vlag zitten te prutsen is volgens mij een nogal goedkope manier van teasing. Beter is elkaar gewoon intellectueel maar ook lichamelijk wat aftasten, teasen dus. Wat blijkbaar weinig vrouwen weten is hoe gevoelig de mannenborst blijkbaar is voor teasing. Deze Silva wist het blijkbaar ...
kamergang: het moment dat alles in kannen en kruiken is, deal done, en je samen met de dame naar de kamer trekt. In de meerderheid van de gevallen loop je gewoon slaafjes achter de meesteres door de gang, trap naar de kamer. Niet met de lieve Silva: we gingen samen, schouder aan schouder, arm in arm, ineengestrengeld als 2 geliefden samen door de gang naar wat komen ging.
pijpen: het zal wel een zeer persoonlijke stelling zijn, maar ik heb het gevoel dat bij 90% van de pijpsessies het van moeten is, met een zekere tegenzin. Soms geef ik al aan dat het pijgedeelte bij een sessie voor mij niet hoeft en dan merkt al de opluchting bij de dame dat ze die dirty job niet moet doen. Dirty job of niet, het pijpen hoort erbij. Het was lang geleden dat ik nog zo genoten heb van een orale massage. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat dit kwam omdat Silva dit met op een zeer rustige geduldige manier en met veel enthousiasme deed. uitgerekt verlangen door niet binnen de 5 minuten te laten exploderen, comme il faut
FT: beertje niet klaar komen = DVP doet haar job niet goed, dus moet ze naar aan de noodrem gaan hangen om de boel af te maken. En hier spreekt weeral de beroepstrots van Silva. Als het op een normale manier niet lukt dan maar oralverkehr mit Ejakulation (aber nicht herunterschlucken = FO). Het prachtige was dat ik bij Silva het wondermooie gevoel had dat ze mij volledig leeg had getrokken en niet simpelweg had laten klaarkomen. Teken van grote klasse/beroepsernest.
Fazit: op dit goddammit forum hebben ze er een handje van weg om het romantische aspect van het wandelen keihard de kop in te drukken, maar het technisch aspect/beroepstrots wordt volgens mij ook nog al te gemakkelijk onder de mat geveegd. Hierdoor krijgt het wandelen vaak een ranzig kantje van een soort pak-de-poen show gewoonweg omdat er (te) vaak ondermaatse prestaties worden geleverd. Ik blijf daarom ook een grote voorstander van kleinere honorarium voor mindere godinnen en vakvrouwen zoals Silva mogen gerust het dubbele vragen. Ere wie ere toekomt.
En waar leren die dit nu allemaal. Is dat een kwestie van ervaring/leeftijd? Kwestie van feeling/talent?? Vrouwelijke intuïtieve charme??? Dr Jansen????