Hoe is het kunnen gebeuren? Terwijl ik de laatste was die nog verliefd zou worden, terwijl ik nooit mijn gevoelens de vrije loop gun, terwijl ik steeds alles onder controle heb, terwijl ik een hard karakter heb, terwijl ik steevast objectief en nuchter op situaties weet te reageren… Ik werd verliefd op een DVP en ging daarmee tegen mijn eigen regels in.
Nooit begreep ik waarom mannen verliefd werden op een door hun gekochte liefde. Nooit begreep ik hun zwakheid en roes waarin het gebeurde. Maar vanaf heden zal ik dit allemaal anders bekijken en begrijp ik zulke situaties maar al te goed. Ik zal zulks nooit nog in vraag stellen!
Het is mij nu ook overkomen en deze week heb ik er dan ook al weer een einde aan gemaakt.
Ik beloofde jullie een Cuup-achtige reeks te schrijven over wat er allemaal gaande was en wat ik meegemaakt heb. Ik verbreek die belofte hier en nu, want ik geef nog steeds heel veel om het meisje in kwestie en haar privacy wil ik helemaal niet schenden. Ik heb zopas al genoeg stuk gemaakt. Ik heb een persoonlijkheid gekwetst die het absoluut niet verdiende om gekwetst te worden.
Waarom ik dit eigenlijk schrijf… Noem het een soort van therapie. Ik schrijf dingen nu eenmaal van me af en soms worden het nog bestsellers ook! Nee, eigenlijk zijn grapjes hier misplaatst, want momenteel is het één van de weinige keren wanneer ik niet zit te grijnzen als YBF online is.
Wat begon uit een daad van geilheid, of lees simpelweg wat begon met een geile blik, een kamergang en een contante betaling, groeide uit tot één van de meest passionele affaires uit mijn leven. Een kortstondige affaire weliswaar, maar dat neemt niet weg dat we haast alles van elkaar wisten en van elkaar hielden, al deden we dat ons hele leven al! Haar maar slechts enkele malen buiten de club om gezien, maar nog nooit voelde liefde zo intens.
In tegenstelling tot mijn twijfels, was ze echt stapel op mij ook. Ze wou alles voor me opgeven en samen zouden we andere horizonten gaan verkennen. In tegenstelling tot mijn achterdocht, was ze immens eerlijk over alles en klopte het hele plaatje. Ze was altijd rechtuit, maar ik werd paranoia en begon haar op alles te controleren. De ontnuchtering vertelde mij uiteindelijk dat er al lang geen pooier meer was, dat er geen andere mannen waren en dat ze alleen haar job nog maar had.
Wat haar job betreft: daar had ik geen problemen mee. Ik respecteerde haar keuze en ik kende het waarom! Ik ken veel dvp’s en in het verleden ben ik inderdaad wel eens verdergegaan met een vrouw uit het vak. Maar dit bleef oppervlakkig en van echte liefde was geen sprake. Deze keer werd ik verliefd… Een liefde die een obsessie werd… Ik moest bekennen dat het me op den duur te zwaar bleek. Ik had een relatie met een dvp onderschat. Voor het eerst in mijn ijsberenbestaan smeer ik hier uit dat SFL er niet sterk genoeg voor was en omwille van een vrouw langzaam kapot ging!
Ik heb haar nooit behandeld als een DVP, was altijd correct met haar en respecteerde haar enorm. Van in het begin zag ik de mens achter de DVP… Een geweldig lief mens! Iedereen heeft recht op liefde, genegenheid en een partner… Zo ook DVP’s. Maar ik moet hier nu toegeven dat ik er te zwak voor was en het niet meer aankon! Respect voor de “overtuigde” partners van een DVP’s, die hen wel degelijk kunnen gelukkig maken en met de job van hun geliefde kunnen leven. Ik, daarentegen, ging gewoon de mist in… Ik werd jaloers en bezitterig en ging gebukt onder de gedachte van hoeveel perverse kerels vandaag weer over haar heen zouden gaan.
Niet tegenstaande mijn mentale zwakte en mijn belachelijke gedrag bleef ze voor mij gaan en zou me onvoorwaardelijk blijven liefhebben. Het was niet zij, maar wel ik, die er deze week een einde aan gemaakt heeft! De wil was sterk, maar het vlees was te zwak: SFL zit zijn hele leven al met een gigantisch vertrouwensprobleem. Dat probleem is veelal niet gegrond, want als er één iemand niet te vertrouwen is, dan is het SFL zelf wel.
Het meisje is er kapot van en functioneert niet stabiel meer. Onze liefde was mij langzaam aan het vermoorden, maar nu ga ik nog pijnlijker dood aan het zien en horen van wat ze momenteel doormaakt… Want ik geef nog steeds ontzettend veel om haar. Helaas kan ik niet meer terug en heb ik het allemaal verneukt. Stiekem hoop ik nog op vriendschap en op contact houden, maar ik denk dat er te veel gebeurt is. Ik brak mijn beloftes en doorprikte haar droom om met mij mee te emigreren. Ik heb gelogen over het feit dat ik haar eeuwig zou gelukkig maken! En ik heb voor haar verzwegen dat ik niet meer in de toekomst geloof!
Aan de enkele sentimentele dromers en hopeloze romantici, die tot hier nog mee aan het lezen zijn: ik zie af en wandel momenteel door de hel! In mijn hele leven heb ik haast nog nooit liefdesverdriet gevoeld, maar ik krijg nu de hele portie ineens! Vandaag is mijn tweede dag en misschien gaat dit nog wel weken of maanden duren… Ik heb er te weinig ervaring mee om dat te weten. Wat ik wel weet is, dat ik vorige nacht liggen janken heb als een klein kind. Ja, u leest het goed: de Russische maffia-beer, de gangster, de zakenman, de stoere bink, de militair getrainde SFL is een janker geworden. Sinds mijn jonge jaren toen ik mijn vader verloor heb ik nooit nog gehuild, nooit meer een traan over mijn wang voelen rollen… Maar vorige nacht kwamen mijn ogen er bijna mee uit! SFL is neergelegd; niet door een afrekening binnen het milieu of door een spectaculaire militaire actie… Nee, maar wel door de liefde!
In LR hebben we woensdag de aandacht getrokken en een behoorlijke scène op poten gezet, waarna we naar buiten gegaan zijn. Ik schaam me nog steeds voor mijn slechte gedrag daar en om het feit dat we zo fel de aandacht van andere meiden en gasten trokken. Gelukkig waren haar twee vriendinnen bij me komen zitten en wisten mij kalm te houden. Dus bij deze ook mijn dank en appreciatie aan deze twee heel medelevende personen. En sorry aan LR en de jonge bardame die we met onze ellende overvielen. Het zal niet meer gebeuren! Dit zal me ook nooit meer overkomen!
Ik zal deze dame nooit vergeten en ik zal altijd van haar blijven houden en om haar geven. Ze verdient alle respect en hopelijk draait het leven eindelijk eens goed uit voor haar… Hoe sneller, hoe liever. Haar wil ik alleen maar het beste en het mooiste toewensen.
En ik ben haar ontzettend dankbaar voor de tijd die we samen gehad hebben, de vele telefoontjes, mails en berichtjes. Vooral de laatste twee waren van cruciaal belang om mezelf staande te houden daar in het buitenland. Dankzij haar bracht ik het er tot nu toe goed vanaf!
Bedankt mijn schatsielieb en 1000x mijn excuses voor wat ik jou nu aangedaan heb en wat je doormaakt. Ik ben een smerige, egoïstische en laffe kerel geweest. Sorry!
Bij deze is alles eruit, maar ik voel me nog steeds niet beter…
Tot schrijfs beste ijsberen!